wanadee schreef:genesis schreef:wanadee schreef:Nadeel van 8/4 is dat je elke keer weer moet wennen of aan de nederlandse mentaliteit, of aan de thaise.
Volgens mij heb je hier geen problemen als je een beetje rekening houdt met hun zeden en gewoontes en vooral je eigen grenzen bewaken zodat je heen dingen op gaat potten.
tijd zal het leren, anders zal er zich een verschuiving voordoen qua land en verblijfsduur
Wat ik wel bemerk bij een grote groep Thai is dat er enorm veel afgunst heerst tav een ieder die 'meer' heeft als een ander of het nu materieel of immaterieel is en dat velen een weerstand hebben tegen een ieder die geen Thai is
dat beseffende is het een kwestie van accepteren en waar mogelijk 'onder de radar blijven' en dat is mij ok, zo leef ik nu eigenlijk ook al
Voor de rest is het een kwestie van 'inburgeren'.
genesis
Eerlijk gezegd merk ik hier maar weinig van afgunst in negatieve zin. Het is de meeste farang hier wel duidelijk dat iedereen de maat genomen wordt, ook thai onderling. Bij een “vrijwillige” bijdrage bij een feest of crematie wordt er voortdurend gekeken hoeveel zij zelf in vergelijkbare omstandigheden ontvangen hebben. Altijd vragen wat alles kost ed.
Maar op een enkeling na kan ik met iedereen hier goed opschieten en ben een graag geziene gast. En niet omdat ik een bult geld neerleg. Als ik op mijn svootertje door het dorp rijdt wordt ik cpnstant nageroepen of aangehouden voor een praatje. Dus doe jalouzie of afgunst merk ik naar mijn persoontje nauwlijks iets van. Wel veel dankbaarheid als je de kinderen van een arme drommel een nieuw schooluniformpje geeft oid.
De enkeling waar ik niet mee kan opschieten heeft vaak ook problemen met zijn mede thai.
Belangrijke factor is natuurlijk ook hoe je je opstelt. Voor mij is iedereen gelijk, directeur of putjesschepper. Sommigen hier kijken neer op mensen met een laag inkomen, als dat je opstelling is krijg je problemen.
Plus 1 hier.
Tuurlijk zijn de Thai, maar ook de 'collega' expat, er zich van bewust dat je meer hebt als de gemiddelde. Paar huizen en auto's, paar keer op vakantie per jaar, je koopt wat je nodig hebt (niet wat je wilt..heheh) en soms iets meer. Je geeft je geld gemakkelijk uit.
Maar dat heb je ook in NL, alleen daar verbloemden ze het beter als hier lijkt wel, hehehe
Aan de andere kant weten diezelfde afgunstige Thai en de expat ook de weg naar je toe als er iets mis is...... en dan is die afgunst plots vertrokken.... dan hebben ze je nodig, ben je hun BFF..
Ik betwijfel overigens of ik, over het algemeen, een graag geziene gast ben anders dan voor de enveloppe, voor de rest zal het ze m.i. niet uitmaken of ik wel of niet kom en zo denk ik er ook over.
Mijn directe Thaise familie is anders. Ik spreek redelijk Thai, ik ben zelf ook een borrelaar van huis uit dus kan prima aanzitten met de mannen en ik vind hun eenvoud prijzenswaardig. Ik heb in mijn werk altijd het principe gehuldigd dat de mannen en vrouwen op de werkvloer beter weten waar de problemen zitten als de witte boorden en stond altijd open voor hun meningen, dat werkt nu door naar mijn familie. Ik hoef geen betoog af te steken over politiek of economie, daar zitten ze niet op te wachten.
De dagelijkse gang van zaken is de gespreksstof en dat gaat al te vaak over niets en dat zijn de momenten die ik zo waardeer en heerlijk kan genieten van mijn drankje en snackje....
Te gast of inburgeren zijn niet mijn problemen en denk ik ook nooit over na... ik geniet van de tijd dat ik hier ben en als dat om wat voor reden dan ook ophoudt dan geniet ik van mijn nieuwe woonland en dat kan best NL zijn.. maar de komende 40 jaar was ik niet van plan te verhuizen anders als naar het hiernamaals...
M.i. heeft iedereen die nadenkt over inburgeren, zijn immi status in Thailand en of hij/zij wel of niet te gast is hier een veel te hoge pet op van zichzelf. Thailand heeft zijn eigen systeem, vreemd of niet. Het is zoals het is. Zonder het gros van de buitenlandse investeringen en buitenlandse werknemers zou het land er uitzien als Myanmar. Cambodia en Vietnam. Niets mis mee overigens, maar wel heel anders.
Daar hoeft men 'ons' niet voor te bedanken, dat is gedaan uit een kosten- en batenplaatje, daar zijn 'we' dus al voor bedankt en nog steeds...
Onze persoonlijke visa status als niet werkende en vaak niet bijdragende immigrant is op zijn minst kwetsbaar te noemen... het is een persoonlijk gevoel hoe je daar mee omgaat, het interesseert mij niets.... ik heb andere zaken aan mijn hoofd....