Uit de Thaise literatuur

Informatie over cultuur en gebruiken.
Moderators: Chang, Patriot, Broom

Moderator: Loempia

Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#46 Bericht door erik-kuijpers » donderdag 11 augustus 2022, 22:03

De goede verliezer (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 30)

Een vreemd verhaal!

De spelers hierin zijn:
Noj Tuang, ook wel Tuang
I Bud, Tuangs vrouw, en I Po, Tuangs kind
Som, de stiekeme vrijer van I Bud
Naamloos, de oom van Som
Verteller, de 'ik' in dit verhaal, is de phuyaibaan.

Tuang nam het juk van zijn schouders af en zette twee manden neer; daarin zaten scherpe gereedschappen zoals schep, ploegmes en troffel. Hij vertelde aan mij, de phu yai, wat er gebeurd was.

'Als ik hem had willen vermoorden dan had ik dat gekund!' Maar hij zei daarna dat hij Som geen kwaad zou doen. Hij zou hem helemaal niets doen. Tuang stelde zelfs een overeenkomst voor. 'Ik geef I Bud aan Som. Laat zij zijn vrouw zijn tot de dood hen scheidt. Maar hij, Som, mag haar niet in de steek laten.'

Toen riep ik Som, de stiekeme vrijer, erbij en wij bespraken de zaak. 'Som, wat zeg je ervan?' Soms oom voegde er aan toe 'Tuang stelt voor dat jij vanaf vandaag I Bud en I Po verzorgt, voor altijd, en dat jij I Bud nooit zult verlaten.' 'Prima!' zei Som.

En als de phu yai van het dorp voegde ik er aan toe 'Als jullie twee niet tot overeenstemming komen dan gaat de zaak naar de rechtbank. Dan beslist de rechter.' 'Ik ga akkoord. Ik zal voor haar zorgen. Dat is prima' zei Som.

Je kunt je rivaal wel vermoorden maar dan …

Dat zei Tuang. 'Ik zag ze samen slapen.' Lieve hemel, hij had zijn mes al getrokken! Maar hij bedacht zich. 'Als ik Som vermoord dan is hij dood en zit ik in de bak. Wie zorgt dan voor mijn gezin?' En hij nam een besluit. 'Zelfs de rijke man (*) in de heilige geschriften gaf zijn vrouw af. Hij deed het toch maar. Ik zit in dezelfde situatie. Dat is mijn karma, mijn lot. Dus ik geef haar af.'

Enfin, ze kwamen tot een akkoord en alles werd in mijn huis vastgelegd. Som en I Bud woonden de rest van hun leven samen. Ze kregen nimmer ruzie. Tuang trouwde daarna nooit meer. Iedere keer als ik Tuang zie dan denk ik aan dit verhaal. En ik vind dat zijn stap de juiste was.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The good loser'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van de serie.

(*) Met de rijke man uit de geschriften wordt bedoeld Prins Vessantara uit de Vessantara Jataka. Zie https://en.wikipedia.org/wiki/Vessantara

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#47 Bericht door erik-kuijpers » zondag 14 augustus 2022, 22:55

Een ongebruikelijke voordracht (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 31)

Het hoofdstuk in de Vessantara Jataka over Koningin Madthi (*) gaat over het werken voor verdienste. En het volgende is ooit gebeurd, meer dan 500 jaar geleden tijdens volle maan van de tweede Noord-Thaise maanmaand. Dan is het hier de gewoonte in de tempel te luisteren naar de Vessantara Jataka.

Burgers sponsoren dan de voordracht van enkele hoofdstukken. De een sponsort 'De Grote Koning', de ander het hoofdstuk over Brahmin Chu Chog of 'Nakhon'. Oma daarentegen, een burgervrouw, sponsorde het hoofdstuk over Koningin Madthi.

Tijdens die volle maan zocht ze met zorg de offergaven uit en gaf daar 700 baht bij. Dat was toen al heel veel geld. Het zou vandaag 70.000 baht zijn! Ze vroeg de abt om het hoofdstuk over Koningin Madthi te laten voordragen en een van de novicen zou dat doen.

Wel, op het afgesproken tijdstip zat Oma Kaew naast de achterste pilaar in de tempel, de vijfde pilaar. Ze zat op de grond maar bepaald niet elegant; ze hurkte neer en vouwde haar benen niet netjes onder haar lijf. Ze zat niet netjes, en haar intieme delen waren zichtbaar....

De novice die zou voorlezen zag dit en las voor; 'poesje... poesje...' Dat ging de abt vervelen en vanaf de preekstoel droeg hij de volgende vraag voor: 'Waar zie jij dan een poesje, novice?' En de novice: 'Aan die pilaar....'

De abt haalde de bekleding van de preekstoel opzij en zag het ook. En keek er naar! En antwoordde de novice: 'Heel apart dit te zien vandaag de dag. Zal eens goed kijken.' Toen ineens kreeg Oma Kaew dat in de gaten en trok haar sarong goed... En de abt: 'Nou, dat was het dan. Dat is alles...' En dat is het einde van dit verhaaltje.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'An unusual recitation (1)'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

(*) Bedoeld wordt een hoofdstuk uit de Vessantara Jataka waarin wordt geschreven over Koningin Maddi, in Thailand Madsi of Madthi.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#48 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 17 augustus 2022, 09:06

De niet zo nette veerman... (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 32)

Dit verhaal speelde in de Li gemeenschap. Als je reist van Lamphun naar Li dan moet je de Li rivier oversteken. En daar was vroeger geen brug. Maar de daar wonende Noord-Thai met de naam Panja, en dat betekent 'gezond verstand', had een bootje en bracht ook wel mensen naar de overkant.

Op een dag stond hij vroeg op en ging aan het werk op een eilandje in de rivier, in zijn tuin waar hij peper en aubergine wilde planten. Het was de vierde of de vijfde Noord-Thaise maand, dus januari of februari. De waterstanden werden lager; prima tijd om te planten. Hij ging vastberaden aan het werk; zijn gezicht naar het westen, zijn rug naar het oosten.

Net die dag was een Karen-stel op weg naar Li om belasting te betalen. Grondbelasting. Maar de rivier was diep en Karen zijn heuvelbewoners die weinig weten van rivieren. Ze zagen Panja werken in zijn tuin en zijn bootje dus riepen hem. 'Vriend! Vriend!' Het duurde even voor hij hen hoorde, draaide zijn gezicht naar het oosten en tuurde tegen de zon in. 'Wat is er?'

'Breng ons alsjeblieft de rivier over!' 'Waar moet je naartoe?'
'Het Li dorp' 'Waarom?' 'Om de grondbelasting te betalen.' 'Met hoeveel zijn jullie?' 'Alleen mijn vrouw en ik.' 'Ja, maar mijn boot is maar klein. Ik kan jullie niet tegelijk meenemen. Als je over wil dan een voor een.' 'Is dat zo? Nou, goed dan.' 'Ik kom er aan en neem jouw vrouw eerst mee.'

Hij peddelde naar de overkant. De vrouw stapte in de boot en hij roeide over de rivier met haar. Aan de westkant van zijn tuin waren er 'terpen' in de rivier waar je kon aanleggen. Die hadden bij de bevolking een heel aparte naam...

'Liefdesterpen die je naar de hemel brengen'

Panja legde daar aan en kon haar gemakkelijk de baas. 'Ga liggen!' Zij ging liggen op de zandduin daar en hij naaide haar. Hij had al zólang een Karen vrouw willen naaien! Ze lagen daar met hun hoofden naar het westen en hun achterwerk naar het oosten. Hij naaide haar zo hard dat zijn ballen … enfin!

De echtgenoot, op de oostelijke oever, zag Panja's geslacht heen en weer slingeren en riep naar zijn vrouw: 'Oewa! Oewa!' Dat is Karentaal en betekent 'Bedek het met je handen.' Hij wilde dat zijn vrouw haar vagina zou bedekken zodat Panja er niet bij kon.

Maar zij vond het eigenlijk wel lekker zo en deed niet wat haar man zei! De Karen-man werd boos en zei 'Ik heb helaas maar een kleine katapult bij me want ik zou je graag voor je ballen schieten!' Hij kon de rivier niet over! Eindelijk was Panja klaar. Maar hij haalde de man nooit op....


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'A Karen story'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#49 Bericht door erik-kuijpers » donderdag 01 september 2022, 21:59

De Karen in een stekelige bamboeboom... (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 33)

Nog een verhaal over een Karen-stel. Dat stel ging de jungle in om bamboe te kappen. Bamboebomen zijn groot, en hoog, en stekelig zoals je weet. Dus hadden ze een ladder meegenomen die ze tegen een groepje bamboebomen zetten. De man klom er hoog in om bamboe te kappen.

Een Thaise jongeman met de naam Noj Kham Sam Hi (*) zag het stel aan het werk; de vrouw zat op de grond bamboe te kappen en de man kapte hoog in een groepje bamboebomen. Hij praatte eerst vriendelijk met ze en rukte toen ineens de ladder weg en gooide hem op de grond. De man kon niet meer omlaag vanwege de grote stekels!

Een stekelige situatie

Noj naaide de Karenvrouw, daar, op de grond. De man die in de boom vastzat zag dat allemaal gebeuren want billen staken in zijn richting... Hij wist zich geen raad. Kon zijn mes niet gooien want zou zijn vrouw raken. Hij schreeuwde naar de man. 'Hee, jij! Als ik mijn kruisboog bij me had schoot ik een pijl in je reet!'

Toen Noj Kham Sam Hi klaar was vluchtte hij. De Karenvrouw zette de ladder weer neer maar de dader was al ver weg. De man klaagde tegen zijn vrouw: 'Nou, zeg, je scheen het nogal lekker te vinden! Je bewoog je heupen en ik hoorde gilletjes van plezier....'


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'A Karen story'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

(*) De persoon heette Noj Kham Sam Hi. Noj is de titel voor iemand die als novice de tempel weer verlaat. Kham Sam Hi is in het Engels Three-Pussy-Kham... Zal vast wel een betekenis hebben...

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#50 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 06 september 2022, 22:09

Sneller! Doe het sneller! (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 34)

Een monnik met 'lusten', zeg maar....

Dit verhaal gaat over een vrouw uit Centraal-Thailand en een monnik van Yong komaf. (*) Ze verstonden elkaars taal niet. De monnik leefde in de tempel in het dorp waar een gemeenschap van twintig gezinnen woonde. De vrouw vestigde zich daar. Zij was een vrome vrouw die graag goede daden deed; iedere morgen maakte ze eten voor de monniken.

Maar ze had niet voldoende eetkommen. De tempel had daarentegen een heleboel emaillen schalen gekregen als geschenk. De monnik bewaarde die onder zijn bed. Op een dag vroeg de vrouw 'O, Eerbiedwaardige monnik, Ik heb niet genoeg eetkommen. Kunt u mij er alsjebleift een stel lenen? Die heb ik in mijn huis nodig.'

'Ja, pak ze maar. Ze liggen onder mijn bed.' De vrouw knielde bij zijn bed om de schalen te pakken. Maar daarbij staken haar billen naar achteren... Hij pakte zijn kans! De monnik tilde haar sarong op en naaide haar!

En dat werd een gewoonte. Ze raakten er aan gewend. De vrouw kwam nog steeds iedere dag naar de tempel met eten maar ze ontmoetten elkaar niet meer in zijn slaapkamer. Nee, ten zuiden van de tempel stond een grote tamarindeboom midden tussen hoog gras en als zij hem het eten had gegeven wees hij naar die boom. 'Wacht op mij bij de boom.'

Zij liep dan naar de boom met de lege kommen bungelend aan een stok over haar schouders. Even later kwam de monnik aanlopen met een handdoek over zijn hoofd. Dan hadden ze seks. Dat deden ze dag in dag uit en een novice in de tempel werd wantrouwig. 'Eh ... er moet wel iets aan de hand zijn tussen die monnik en die vrouw. Ik ga me verstoppen om te zien wat er aan de hand is.' De volgende morgen klom hij in die boom...

Even later kwam de vrouw naar de tempel om de eetkommen te vullen. Ze haastte zich het eten uit te delen en kwam naar de boom en hurkte neer. De novice zat opgewonden in de boom en vroeg zich af wat er zou gaan gebeuren.

Toen kwam de monnik en de seks begon direct. Tijdens de daad deed de vrouw haar ogen open en zag de novice in de boom! In het Thais is het woord voor novice nèèn (**) maar in de Yong taal betekent nèèn of nèèn nèèn 'doe het snel'. Dus zij zag de novice in de boom zitten en riep nèèn, nèèn. Novice, novice!

De monnik lag boven op haar en kwam bijna klaar. Het orgasme gierde door zijn lijf heen. Maar de vrouw wilde wegglippen en lag al naast hem. Helaas, hij verspilde alles in het gras....

Tja, dat krijg je als je niet dezelfde taal spreekt.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Faster! Faster!. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

(*) De Yong gemeenschap, Thais ยอง, woont in Lamphun, Pasang district, en telt 14.000 mensen. Ze wonen zeer verspreid, ook in Chiang Mai en Chiang Rai. Komen oorspronkelijk van Muang Yong in Myanmar maar zijn rond het jaar 1800 als 'oorlogsbuit' naar Siam meegenomen. Zij spreken de Yong taal. Over deze groepering zie: https://joshuaproject.net/people_groups/16053/TH

(**) Nèèn, Thais เณร, in Thais novice, in Yong taal 'doe het sneller'.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#51 Bericht door erik-kuijpers » maandag 19 september 2022, 15:50

Oom Kaew die de Karen voor de gek hield (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 35)

Nou, lekker hoor, zo'n gast bij het kampvuur...

Het verhaal over Oom-Kaew-die-Karen-voor-de-gek-hield. Oom-Kaew-etc was een sluwe vent, Hij ging vaak op reis in Karengebied om te handelen, en wilde daarom hun zeden en gewoontes leren kennen. Hun manier van huishouden, eten en drinken en slapen.

Die nacht bleef hij slapen in het Karendorp Plang. Hij verbleef bij een man genaamd Oom Sun. Het was in een maand waarin het frisjes is en dan slapen de Karen rond een open houtvuur op hun erf. Dat deed Oom Sun ook en de hele familie, man, vrouw en kinderen, sliepen rond het vuur. Oom Kaew lag daar ook.

Kaew wilde de Karenfamilie eens goed te pakken nemen en bleef wakker. Hij had een flink stuk bamboe bij zich en trok dat onder het laken. Hij deed alsof hij sliep en snurkte zelfs. Rond middernacht lag iedereen diep in slaap en lekker te knorren. Pfii-pfii-pfaa-pfaa...

Het laken van de Karenman was van hem afgegleden en hij lag daar in zijn blote pielemuis! Kaew nam zijn bamboestok, hield de punt even in het vuur en raakte daarna meneers piemel aan! De Karen schrok wakker en sprong overeind. Kaew had zich snel bedekt met zijn laken en sliep zogenaamd: Pfii-pfii-pfaa-pfaa... De Karen zag niemand wegrennen en ging maar weer slapen.

Later lag ook mevrouw Sun met de intieme delen bloot. Kaew nam weer zijn stok, maakte de punt heet in het vuur en raakte mevrouws vagina even aan. Zij sprong van schrik op en keek van links naar rechts naar een dader. 'Wat is er?' vroeg meneer Sun. 'Vonken van het houtvuur. Er sprong er een op mij.' 'Tja, dat had ik laatst ook' zei meneer Sun.

Kaew kon zich nauwelijks inhouden van het lachen. Hij lag zogenaamd nog steeds te pitten. Pfii-pfii-pfaa-pfaa...


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Uncle Kaew who fooled the Karen'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#52 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 20 september 2022, 07:17

Poepen terwijl je op je rug ligt (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 36)

Dit verhaal gaat over I Muaj; haar vader was een Chinees. Ze was inmiddels 16 of 17 jaar en was zo geil als een keukenzeil. (*) En ze wilde 'het' wel eens met een man doen. Ze wilde weten hoe het is als man en vrouw wellustig zijn. Over de vogeltjes en de bijtjes, weet je wel!

Op een dag ontmoette ze Ba Phad uit het dorp. Hij was ook van die leeftijd. Ze praatten wat en werden verliefd. En op een mooie dag spraken ze af elkaar te ontmoeten op een zandplaat. Net achter het huis waar zij woonde met haar Chinese ouders was een zandplaat, zoals je wel ziet in de Mae Tha rivier.(**) Nou, doe maar alsof het echt de Mae Tha rivier was...

Het werd avond en I Muaj moest een smoes vinden om het huis uit te gaan. Wel, in die tijd hadden de mensen geen wc's. Ze poepten op een zandplaat in de rivier. Dus toen het donker werd had ze de kans Ba Phad te ontmoeten op een eilandje in de Mae Tha rivier. Hij klopte zachtjes op de muur en toen gingen ze naar het eilandje. Het verhaal geeft geen details over wat ze daar deden maar het ging van meer naar nog meer en nog een keer!

Maar de ouders, die Chinees waren, kregen door dat hun dochter zich niet normaal gedroeg. En toen ze op een dag van de rivier terugkwam, vanwege het poepen op de zandplaat, vroeg haar vader er naar. 'I Muaj, waar ben je geweest?' 'Ik heb gepoept.' 'Oh, maar waarom zit er dan zand op je rug?' Ze had niet zo gauw een goed verhaal dus zei alleen maar ' Ik heb gepoept terwijl ik op mijn rug lag.'

Vader knalde er een vloek uit. 'Het moet toch niet gekker worden! Waarom poep je niet op je hurken zoals iedereen?'


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Taking a shit lying on your back'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van de serie.

(*) 'Zo geil als een keukenzeil', uit een theaterstuk van Harrie Jekkers.
(**) De Mae Tha rivier, แม่ทา, stroomt in de provincie Lamphun.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#53 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 20 september 2022, 07:19

Je geeft toch geen worm aan een gevangen vis? (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 37)

Dit is een verhaal over een lid van de Khamu stam. Zij zijn Laotianen en leven in Vientiane (*). Laos was vroeger minder ontwikkeld en het was lastig daar rond te komen. Hun inkomen was slechts drie roepies per jaar. Ja, in die tijd gebruikte men roepies. (**)

Nu kwam een Thaise meneer naar Vientiane om handel te drijven. Hij schepte op tegen een Khamu man dat Thailand hoog ontwikkeld was en dat je gemakkelijk een bestaan kon opbouwen. Ja, zelfs, als je geen baan had, dan kon je een baan vinden als wiegschommelaar!

Je schommelt de wieg naar links en je krijgt een baht. En naar rechts krijg je weer een baht! Hij loog dat je zo gerust tienduizend baht per dag kon verdienen. Schommel naar links en pak een baht, duw naar rechts en weer een baht! Heen en weer en heen en weer.
De Khamu geloofde hem dus ging naar Thailand en hoopte te worden aangenomen als wiegschommelaar. Maar Thailand zat niet zo in elkaar als de Thaise man hem had verteld....

De Khamu ging werken voor een rijke Chinese man, meneer Po. Die had een knecht nodig voor allerlei klusjes. En die had een dochter, een mooie meid! Zij heette I Tum en was 15 of 16 jaar. Als de Khamu die mooie meid zag dan werkte hij zonder te letten op tijd! Werkte ook in de avond en in de nacht. Als I Tum hem niet zei te stoppen dan werkte hij continu door.

I Tum gaf hem opdracht bamboe te hakken. 'Maak een bamboe heg voor mij om in de akker te zetten.' Er waren veel koeien en karbouwen en die vraten de jonge rijstplantjes op. Mensen lieten hun dieren gewoon loslopen. De Khamu man hakte op één dag wel drie of vier afzettingen bij elkaar!

Po wist dat de Khamu heel hard werkte en hij zag hem wel zitten als schoonzoon. Praatte er met zijn dochter over. 'I Tum, zie jij de Khamu zitten als echtgenoot? Is dat geen goed idee? Een Thai uit het noorden is zo lui als een aap! Ik heb die Khamu zien werken; als je één heg wil dan kapt hij er drie! Het zou verstandig zijn met hem te trouwen. Hij kan goed voor jou zorgen!'

I Tum dacht er over na. 'Okay vader, ik volg jouw suggestie.' Een bemiddelaar maakte de overeenkomst op, de polsen werden samengebonden, de geesten aangeroepen en de Khamu en de Chinese juffrouw trouwden.

Twee of drie maanden later gaf schoonvader de Khamu opdracht de rijst te oogsten maar de Khamu wilde er niet aan beginnen. Gras snijden voor de koeien deed hij ook niet. Toen hij nog niet getrouwd was stond hij om vijf uur op maar nu sliep hij tot achter in de ochtend.....

Meneer Po: 'Eh, schoonzoon, toen je nog niet getrouwd was werkte je zo hard dat je op één dag wel drie hakmessen kapot hakte! Maar sinds je getrouwd bent ben je veranderd. Wat is er aan de hand?' En de Khamu: 'Ja, maar toen had ik de hele dag een stijve omdat ik nog niet getrouwd was. Dan werk je harder....'

Tja, zo gaat dat verhaal.....


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'A Khamu story'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting bij nr 1 van de serie.

(*) Maar dat is niet waar; de Khamu leven in Noord-Laos.
(**) Over het gebruik van roepies in Siam, zie nr 20.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#54 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 23 september 2022, 07:39

Waarom heeft jouw grote teen geen nagel? (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 38)

Dit gaat over een monnik die heel lang in de tempel woonde. Hij was streng tegen zijn novice Chan. In die tijd werden de heilige geschriften op gedroogd palmblad geschreven. Als de monnik opstond in de morgen dan nam hij een metalen graveernaald en ging aan een lessenaar zitten waar palmblad op lag.

Als hij schreef liet hij de schrijfarm rusten op zijn knie en door de knie te bewegen vormde zijn hand de letters. Zijn andere been hield hij gestrekt naar voren. Maar zelfs als hij schreef onderwees hij de geschriften aan zijn novice, Saw.

Saw zegde de regels op terwijl de monnik ze opschreef. Terwijl hij een blad omsloeg keek hij naar de lessenaar en ontdekte dat de monnik zo zat dat hij diens piemel zag. Zijn eikel was donkerrood! Nu was de novice niets slechts van plan; hij wilde de monnik alleen maar vragen fatsoenlijk te gaan zitten, dus hij zei 'Neem me niet kwalijk, Eerbiedwaardige, maar ik zie uw piemel.'

'Hoe durf je!' De monnik sloeg de novice tegen zijn hoofd. Beng! 'Jij en een piemel? Dat is mijn grote teen!' Hij overdonderde de novice. 'En ga nu door met de regels.'

Hij had de novice pijn gedaan; de jongen zette een pruillip op. Die was er helemaal niet zeker van dat hij een grote teen had gezien. Hij ging verder in de tekst waar 'Kammahangbakasento' stond en voegde er aan toe 'Maar, een grote teen heeft gewoonlijk een nagel.'

De monnik sloeg hem weer voor zijn kop. Beng! 'Idioot! Dit is een heel jonge grote teen!'

Ja, zo ging dit verhaaltje.....


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Why doesn't your big toe have a nail?'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#55 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 27 september 2022, 07:07

Toen de wereld nog vredig was... (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 39)

Dit gebeurde heel lang geleden. Toen konden alle dieren, bomen en grassen nog spreken. Zij leefden samen volgens Indra's (*) wet: mocht een dier dromen dat het wat lekkers aan het eten was dan mocht de volgende dag die droom uitkomen. En de dieren handelden daarnaar.

Als, bijvoorbeeld, een karbouw had gedroomd dat hij drie jonge scheuten had gegeten dan mocht hij dat de volgende dag uitvoeren. 'Ik heb gedroomd dat ik jonge scheuten heb gegeten' ging betekenen dat die boom er mee akkoord moest gaan dat de karbouw die ging opeten.

Daar kwam herrie van...

De dieren gingen er ruzie om maken. De tijger had gedroomd dat hij een olifant had gegeten die een jong kalf had. Toen hij wakker werd de volgende morgen ging hij naar de olifant om de droom te laten uitkomen. De olifant smeekte de tijger 'Eet me als je wilt maar wacht alsjeblieft tot mijn kalf opgegroeid is. Daarna mag je komen en mij opeten.' Maar de tijger accepteerde dat niet. Hij wilde direct aan de slag.

In die tijd was Indra de rechter. Als twee dieren het niet eens werden dan moesten ze naar hem en hij besliste de zaak. Dus gingen de tijger en de olifant naar Indra die op zijn troon zat te wachten. Toen de dieren door het dichte woud naar de troon liepen kwamen ze een uil tegen en die vroeg 'Zeg, waar gaan jullie heen?'

'Wij gaan naar Indra.' 'Waarom?' En dat legden ze uit. De uil was slim en vroeg of hij mee mocht reizen. Hij nam plaats op de kop van de olifant. Eenmaal bij de troon bogen de tijger en de olifant diep voor de allerhoogste maar de uil deed of hij sliep.

Indra zag dat en vroeg 'Pardon? Wat voor dier is dat? Waarom groet je me niet netjes? Alle dieren buigen diep voor mij!' De uil deed of hij wakker schrok. 'Oh, Allerhoogste, terwijl ik sliep droomde ik dat Uma mijn vrouw zou worden.' Maar Uma is de vrouw van Indra! En nu de uil dat had verteld zou Indra's wet over het uitkomen van dromen hem hard raken: hij zou zijn eigen vrouw weg moeten geven!

Indra werd boos. 'Jullie kwaadaardige dieren toch! Vanaf nu kan niemand van jullie meer spreken. Ga! Ga naar huis en eet elkaar niet meer op.' Indra schafte zijn eigen wet af... En sinds die tijd kunnen dieren, bomen en grassen niet meer praten.

De uil was slim; hij wilde niet dat de tijger de olifant zou opeten en maakte Indra zo boos dat hij zijn eigen wet afschafte. En daarom komen dromen niet meer uit.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'When the world was peaceful'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van de serie.

(*) Indra is de god van oorlog, hemel, onweer en regen. Zie deze link: https://nl.wikipedia.org/wiki/Indra_(mythologie)

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#56 Bericht door erik-kuijpers » donderdag 29 september 2022, 07:58

De wellustige ziener (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 40)

Weer een verhaal over iemand die wilde slapen met de vrouw van zijn oudere broer. Ze was zwanger, en haar man was op zakenreis. Maar hoe kon hij dat netjes brengen?

De jongere broer van haar man had een konijn. Hij maakte het dood, en rolde het dier in een vloermat. De volgende morgen riep hij zijn schoonzus. 'Ik heb vannacht gedroomd dat er een dood konijn in die mat daar ligt. Wil jij eens kijken of dat wel waar is?' En zij deed dat, en jawel, er lag een dood konijn in! Zij vertelde daarna overal rond dat haar zwager een ziener was. 'Hij is een echte ziener! Hij droomde van een dood konijn en er lag een dood konijn!'

Zij geloofde zijn verhaal en een paar dagen later riep hij haar weer. 'Ik heb vannacht gedroomd dat jouw kind geboren wordt zonder oren.' Zij raakte in paniek. 'O jeetje, wat kan ik daaraan doen?' 'Nou, als mijn oudere broer nu hier was dan had je geen probleem. Hij zou die oren er gewoon bij maken. Maar ja, hij is nog wel even op reis.'

'Kun jij dat niet doen?' 'Nou, denk van wel. Als mijn oudere broer dat kan waarom zou ik dat niet kunnen?' En hij deed het! Hij maakte de oren er bij, iedere dag tot het kind geboren zou worden.

Het kind kwam. Het was een grote baby en mét oren! En toen kwam haar man terug. Die werd direct stapel verliefd op dat kind. Nam het in zijn armen en knuffelde het. Toen zei zijn vrouw 'Nou, weet je, dankzij jouw jongere broer heeft het kind oren! Want hij droomde dat het kind geen oren zou hebben. Ik wist me geen raad en heb hem er oren bij laten maken. Kijk, nu heeft ie aan iedere kant een oor.'

'Zo, heeft mijn broertje weer wat uitgespookt!' zei de man boos. Maar hij deed er niks aan want zij had het goed gevonden.....


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The truth-dreamer'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting in nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#57 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 07 oktober 2022, 21:46

De stad die zonk (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 41)

Het dorp heet nu Nong Kheng maar vroeger heette het Nong Khuaj Deng ofwel 'Rooie piemel vijver'. Het was toen een stad, ook, met een koning en zo. Je ziet nog steeds een soort terp waar vroeger de stad lag.

Hoe dan ook, een weduwe met de naam Oma Haj woonde bij die stad. Nadat haar man was overleden woonde zij daar om haar zoon op te voeden. Het was een kwaaie zoon! Toen hij opgroeide en zijn moeder hem eens een standje gaf sloeg hij haar. Stel je voor, hij sloeg zijn eigen moeder!

Zij kon er niet meer tegen en vroeg de koning om haar zoon te straffen voor zijn gedrag. Maar de koning weigerde. Hij zei 'Dat een kind moeder slaat is alsof de klepel de bel raakt. Als ie dat niet doet dan heb je geen geluid!' En daarom strafte de koning de zoon niet.

Die oude moeder was zo boos over dat antwoord dat ze de koning vervloekte. 'Koning, uw beslissing is onjuist. Sinds wanneer is het goed voor een kind dat hij zijn moeder slaat? Sinds wanneer mag dat? Uw beslissing is onjuist. Van mij mag deze stad zinken! Mag het vannacht in de grond wegzakken.'

Dat was haar wens. Ze smeekte de goden Indra en Brahma om alle grond binnen de stadsgrenzen weg te laten zinken. En toen het nacht werd zonk de stad inderdaad diep weg. De koning en alle andere mensen stierven. De enige die bleef leven was de oude weduwe; zij woonde net buiten de stad. Deze Oma Haj was waarschijnlijk een heilige vrouw. Ze bouwden later een grafmonument voor haar en dat staat er nog steeds.

De vijver die ontstond nadat de stad was gezonken ligt ten westen van haar graf. In het midden van de vijver ligt een terp die mensen 'De Stad' noemen maar niemand gebruikt hem. Hij ligt daar maar te liggen. En om de vijver heen heeft men rijstveld aangelegd. Het is een heel grote vijver, daar waar de stad zonk. En die plek heet nu Nong Kheng. Dat is alles hierover.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The city that sank'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#58 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 11 oktober 2022, 22:26

De monnik met de sarong van een vrouw om zijn hoofd (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 42)

Dit gaat over een monnik. Nee, niet de monnik in onze tempel, hemeltje nee! Een andere tempel – heel ver weg. En die monnik had seks met een vrouw. Hij was haar vrijer. Op zekere dag verliet hij haar huisje, heel vroeg op de morgen. Het was nog donker. Hij had haast! En per ongeluk had hij in het donker haar sarong om zijn hoofd gebonden. Een mosterdkleurige sarong. Hij ging naar het monnikenverblijf met haar sarong om zijn hoofd!

Een novice, die net water had geschept uit de bron, zag dat. Hij riep 'Monnik! Monnik!' 'Wat is er?' 'Er ligt een kat in de bron, een mosterdkleurige kat.' 'Wat nou?' De monnik kwam aanrennen, leunde over de rand en zag zijn beeld in het water. 'Zeg dit tegen niemand! Tegen niemand! Vergeet het! Beloof me dat je dit tegen niemand vertelt!' Hij rende terug naar het monnikenverblijf.

Die avond ging de vrouw wat brandhout rapen vlakbij de tempel. En ze zong om haar sarong terug te krijgen. 'De zon zakt al. Mijn kurkuma-gele liefde, wanneer krijg ik mijn sarong terug?' De monnik hoorde dat en zong 'Itipiso pakawa' (*) en zei daarna 'Je krijgt hem morgen terug.'

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Monk wearing woman's sarong on his head'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

(*) Itipiso pakawa is een Boeddhistische psalm in het Pali. Beluister deze link van 66 seconden: https://www.youtube.com/watch?v=__KGuh-1uII

En wat de tekst betekent, deze link in het Engels: https://bit.ly/3Cysc6v

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#59 Bericht door erik-kuijpers » zaterdag 15 oktober 2022, 18:34

Een moord wegmoffelen (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 43)

Dit gaat weer over een monnik. Nee, alweer niet een monnik in onze tempel, denk er om hoor! Een andere tempel – heel ver weg. Deze monnik bewaakte nauwlettend een broodboom op het tempelterrein. En zou de boom rijpe vruchten dragen dan liet hij niemand bij die boom toe.

Dicht bij de tempel leefde een man. Zijn vrouw had er een vrijer bij... En die dag toen hij op weg was naar een vergadering kwam die vrijer om met haar te 'slapen'. Maar hij zag de man hun huis binnengaan! Hij liep niet door maar verstopte zich. Toen de vrijer de slaapkamer uit kwam sloeg hij hem met een eind hout; de man viel dood neer boven aan de trap.

Hij droeg het dode lichaam over zijn schouders naar de tempeltuin en zette hem neer tegen de broodboom. Daar zag de monnik hem later zitten en hij sloeg hem ook met een stuk hout! Hij dacht dat de man van zijn broodboom had gegeten. Maar, allemachtig, de man viel voorover en was dood.

In paniek riep hij de novicen. 'Kom! Ik heb een man doodgeslagen. Schiet op, haal een scheermes. Scheer zijn hoofd kaal. Haal een gele robe. Neem zijn kleren af en doe hem de robe om. En daarna zet je hem in het slaaphuis naast de tempel!' Hij liet het er uit zien alsof een vreemde monnik was komen schuilen en stierf in zijn slaap...

Vroeg op de ochtend daarna ontdekte men hem. 'Kijk nou eens! Waar komt die monnik vandaan? Hij is zeker gaan slapen en stierf toen in ons slaaphuis.' Ja, zo ging dat. En de echtgenoot noch de monnik werden gestraft.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The cover-up'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#60 Bericht door erik-kuijpers » maandag 17 oktober 2022, 22:15

De Khamu die luistert naar de Vessantara Jataka (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 44)

Een Khamu (*) luisterde voor de eerste keer naar het voorlezen van de Vessantara Jataka. (**) De monnik kwam bij het Maddi hoofdstuk, waarin Prins Vessantara zijn twee kinderen afstaat aan een Brahmaanse priester die hun handen bindt en ze voor zich uit duwt. De monnik las voor: 'Droefheid was troef, en de kinderen hadden tranen in hun ogen.'

De Khamu sprong op en schopte tegen de offerschaal van de monnik. 'Wat een ***! Kinderen zo vastbinden!' Hij schopte zo hard dat de inhoud van de schaal in het rond vloog.

En later, toen ze bij het Maharad hoofdstuk kwamen waarin de Brahmaanse priester zich zo vol vreet dat zijn maag barst en hij sterft, sprong de Khamu weer op en klopte de monnik op zijn schouder. 'Hij is dood! Eindelijk is ie dood! En verdorie, hij verdiende het ook nog.'

De Khamu was blij dat de Brahmaan dood was. Zo gaat dit verhaal tenminste, een verhaal over een Khamu die naar de Vessantara Jataka luisterde.

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The Khamu listening to the Vessantara Jataka.' Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

(*) De Khamu is een stam die leeft in het noorden van Laos (500.000 tot 700.000 mensen) en in Vietnam (70.000-100.000). Voorts wonen er groepen in China, Myanmar en Thailand. In dit verhaal blijkt alwéér dat die groep er in Noord-Thailand bepaald niet als 'slim' op staat....

(**) De Vessantara Jataka vertelt het verhaal van een van Gautama Boeddha's vorige levens, over een zeer medelevende en genereuze prins, Vessantara, die alles weggeeft wat hij bezit, inclusief zijn kinderen, en daarmee de deugd van perfecte vrijgevigheid aan de dag legt. Het is ook bekend als de Grote Geboortepreek. Het verhaal van Prins Vessantara wordt jaarlijks gevierd in Thailand, Laos, Myanmar, Sri Lanka en Cambodja. (Met dank aan stringfixer.)

Plaats reactie

Terug naar “Cultuur”