Uit de Thaise literatuur

Informatie over cultuur en gebruiken.
Moderators: Chang, Patriot, Broom

Moderator: Loempia

Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#31 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 12 juli 2022, 06:58

Castreer hem, die monnik! (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 16)

Wat gebeurde? Een monnik werd verliefd op I Oej. En steeds als zij eten kwam brengen aan de tempel vertelde hij de tempelhulpen en de novices om haar eten apart te zetten. Hij at alleen het eten dat zij aanbood.

Die dag bood zij een paar stukken rijstcake aan. De novices hielden ze apart en kwamen het hem vertellen. 'Eerbiedwaardige, I Oej heeft rijstcakes afgegeven.' 'Ja, breng ze maar hier. Zet ze voorzichtig neer.' En ze zetten vier of vijf cakejes bij hem neer.

Nadat alle tempelhulpen en novices gegeten hadden en naar school waren gegaan nam de monnik aan dat hij alleen was. Maar één novice was niet vertrokken; hij had zich verstopt... De monnik nam de cakes, maakte een gat in het midden en duwde zijn stijve piemel in een cakeje. Hij stapte daarna trots de kamer op en neer en zong 'Hatsiekiedee! Van wie is dit cakeje? Deze is van I Oej. Hatsiekiedee!'

De novice kwam uit zijn schuilplaats en riep 'Hé, kale lulhannes! Wacht jij eens effe! Ik vertel dit aan de phujaibaan en die snijdt je ballen er af!' En de novice rende de tempel uit naar het huis van de phujai. 'Phujai! Phujai! De monnik wil dat je naar de tempel komt.' 'O, en waarom?' Maar dat kon de novice niet onder woorden brengen.... En zo ontstond het misverstand...

'Hij graaft oud zilver op uit de grond. En wil dat jij ook komt en een spa meeneemt. De houten steel mag je thuislaten; neem alleen het ijzer mee. En als je bij de tempel komt sla dan op het ijzer; dat zei hij mij. Sla op het ijzer als op een gong; beng-beng.' 'Ja, ja, ik kom er aan! Vertel hem dat maar.'

De novice rende terug naar de monnik. 'Nou, monnik, je zit goed in de problemen hoor. De phujai komt er aan. Als je hem op de spa hoort slaan, beng-beng, kijk dan maar uit. Hij castreert je!' De monnik ging eens luisteren en hoorde 'beng-beng'. 'O jee, hij komt er aan!' Hij pakte een stok en rende naar buiten. Maar de phujai kwam net het tempelterrein op en zag de monnik wegrennen. De phujai achter hem aan!

Ze stopten even voor de tempelhal en de monnik draaide zich om. Hij schreeuwde naar de phujai. 'Dit is een stok! Probeer me niet te pakken en je bent dood. De monnik van de kleine tempel heeft net zo'n kale piemel als ik en die is niet gecastreerd!' (*)

'Waar heb je het over, Eerbiedwaardige?' zei de verbaasde phujai. 'Je bent toch zilver aan het opgraven?' 'Hoezo? Waar heb jij het over? Kom een stap naderbij en je bent dood...'

Het misverstand leefde voort tot ieder zijn eigen gang weer ging.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Castrate the monk!'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nummer 01 uit deze serie.

(*) Taal is een prachtig middel voor communicatie. Er zullen van taal tot taal overeenkomsten zijn maar ook verschillen. In casu, van Noord-Thais naar Engels? Geen idee.

In de Engelse tekst noemt de novice de monnik, die zijn piemel in een cake steekt, een 'bald-headed prick'. Letterlijk: piemel met een kale eikel. Maar de betekenis is ook iets als 'onbezonnen gek'. De novice voegt er fijntjes aan toe dat hij gecastreerd gaat worden. Tja, en de monnik gelooft dat ook nog...

Grappig dat monniken van elkaar weten hoe de intieme delen er uit zien... Maar mogelijk wordt dat verderop in het boek nog beantwoord...

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#32 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 13 juli 2022, 22:15

Monnik omhelst monnik (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 17)

De novice uit het vorige verhaal had een knappe zus. Twee monniken uit de tempel hadden een oogje op haar en de novice wist dat. Hij was een ondeugende novice en wilde een geintje uithalen met die monniken. Steeds als hij naar huis was geweest nam hij wat mee naar de tempel en zei dat hij het van zijn zuster had gekregen. 'Deze sigaretten gaf mijn zus mee voor jou' zei hij tegen de een. En tegen de ander 'Deze rijstcakes zijn van mijn zuster, voor jou.'

En dan de dag waarop hij een val zette voor de monniken. 'Eerbiedwaardige, als het donker wordt dan wil mijn zus jou spreken bij de bananenbomen.' De monnik zorgde er voor dat hij daar was als het zo laat was.... En dat verhaal verkocht hij ook aan de andere monnik.

De eerste monnik stond te wachten tussen de bananenbomen; het was al donker. Hij droeg een lendedoek lijkend op een sarong en die leek wel wat op een vrouwenrok... Door het zwakke licht van de schemering dacht de tweede monnik dat het de jonge vrouw was en hij omhelsde haar.

Ze omhelsden en liefkoosden elkaar en begonnen elkaar overal aan te raken. Raakten elkaars hoofd aan en ontdekten dat de hoofden … geschoren waren?? Toen lieten ze hun handen wat zakken en .. en .. Ze waren allebei monnik! En ze holden snel naar de tempel!

Het was de veertiende van de maanmaand; volle maan dus en er werd op de tempelgong geslagen. En dat geluid klonk in hun oren als mon-nik-om-helst-mon-nik, en weer, en weer..... 'Ach, man, drummer! Mag de duivel je komen halen!' riep een van de monniken. De drummer begrijpt daar tot op vandaag niks van.....


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Monk hugs monk'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nummer 1 in deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#33 Bericht door erik-kuijpers » zaterdag 16 juli 2022, 13:24

Monnik en paard (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 18)

Een van de monniken kocht een paard, een merrie. En op een dag naaide hij dat dier. Dat zag de novice waar we het al over hadden... En dat was een doortrapt joch! Toen de avond viel zei hij tegen de monnik 'Eerbiedwaardige, ik zal wat gras brengen voor het paard.' 'Pardon? Nee, jij niet. Jij maakt er vast een rommeltje van. Ik kan het beter zelf doen.' Hij sneed gras, gaf het paard te eten, ging er achter staan en naaide het opnieuw.

De novice vertelde het allemaal aan zijn vader. 'Luister, pa, die monnik daar, die naait zijn paard iedere dag. Echt iedere dag! Ik wilde gras snijden maar de monnik liet het niet toe.' 'Goed dat je me dit vertelt, zoon. Luister, dit moet je doen. Maak een staafje ijzer gloeiend heet en raak heel even de schaamspleet van dat paard aan om het dier bang te maken.'

En dat deed de novice. Daarna zei hij weer tegen de monnik dat hij gras wilde snijden voor het paard. 'Nee, ik doe het zelf wel.' De novice verstopte zich in de tempel en bleef kijken. En jawel, de monnik kwam met een arm vol gras het paard voeren en ging daarna achter haar staan.

Maar toen hij probeerde … toen trapte het paard naar achteren! Goeie genade! De monnik ging plat op zijn gezicht en haastte zich naar de tempel. 'Novice! Ga naar huis en zeg dat jouw pa dat paard verkoopt! Dat verrekte paard! Ik geef haar iedere dag te eten maar ze blijft vijandig naar mij toe. Ze schopte me net haast dood, echt waar!' De vader van de novice ging daarna met de monnik praten maar die hield vol. 'Verkoop dat paard! Verkoop het en neem het eerste bod aan dat je krijgt. Later verdelen we het geld wel.'

Dus de vader verkocht het paard. En ging toen naar de tempel, sip en verontrust. 'Monnik, wat doen we hier nu mee? Ik kreeg het paard niet verkocht!' 'Waarom niet?' 'Nou, het baarde een baby, een kale baby!' 'Hemeltje! Kan niet waar zijn!'

'Echt wel hoor, monnik! De baby was volkomen kaal, geen sprietje haar op zijn hoofd!' 'Hemel, vertel ze niet dat het mijn paard is! Ik wil daar niks mee te maken hebben. Doe maar wat je goed vindt. Beslis jij maar. Ik heb er niks mee te maken!'

Tja, en zo hield de vader van de novice alle centen van dat paard in zijn zak. Je moet maar slim zijn!

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The monk and the horse'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#34 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 20 juli 2022, 06:55

Blijf altijd positief! (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 19)

Drie vrienden trokken samen op en dreven handel. Maar de zaken liepen niet goed meer, ze verloren al hun geld en hadden geen centen om naar huis te reizen. Ze vroegen om in de tempel te mogen wonen en bleven drie jaar. Kregen te eten en was er wat te klussen dan deden ze dat natuurlijk. Maar na drie jaar wilden ze toch wel terug naar huis doch hadden geen reisgeld. Ja, wat nu?

Dus de abt om wat geld vragen. 'Eerbiedwaardige, we zijn hier al heel lang maar nu is het toch tijd om weer naar huis te gaan en wij willen u om reisgeld vragen.' En de abt: 'Waar haal ik dat geld vandaan? Ik heb geen centen.' Maar de abt had wel bovennatuurlijke krachten! 'Als je nu echt naar huis wilt gaan dan geef ik je allemaal drie betelnoten.'

'Wat moeten wij met betelnoten, abt?' 'Neem ze nu maar aan. Als je thuis bent en zilver of goud nodig hebt doe dan een plechtige, oprechte wens en gooi ze omhoog. Dan valt er zilver en goud omlaag. Eigenlijk, als je iets wilt, gooi een noot omhoog en doe een wens, en wat je wilt komt naar beneden vallen.'

Dus ze kregen allemaal drie betelnoten en gingen te voet naar huis. Toen de inwoners van het dorp zagen hoe ze terugkwamen bestookten zij hun vrouwen met lastige vragen. 'Ze zijn zo lang weg geweest, wat hebben ze meegebracht?'

Een van de dames gaf als antwoord 'Niks, alleen die ouwe piemel van hem.' En een andere 'Kapotte troep aan zijn lijf, net vodden.' Maar de derde vrouw hield de eer aan zichzelf. 'Waarom vraag je dat? Mijn man ging handelen om geld te verdienen dus hij nam natuurlijk geld mee naar huis.'

De volgende dag ging ieder van de drie vrienden met zijn vrouw het veld in om de arecanoten omhoog te gooien en een wens te doen. Eerst de man wiens vrouw had geklaagd dat hij met alleen zijn ouwe piemel thuiskwam na al die jaren. Hij gooide de eerste noot omhoog en alsjeblieft!, er kwam een lading piemels uit de hemel vallen en die gingen overal aan zijn lijf vastzitten. 'Wat is dat nou? Dit is veel te veel! Wat nu?'

Zijn vrouw stelde voor de tweede noot omhoog te gooien; dat deed hij en sprak de wens uit 'Laat deze piemels van mijn lijf af gaan!' En de piemels verdwenen, echter inclusief die ouwe van hem. Hij had nu helemaal niks meer! Zijn vrouw gilde het uit! 'Lieve hemel! Hoe moet ik nu seks hebben?' Ten einde raad gooide hij de laatste noot ook maar omhoog en wenste zijn ouwe pielemuis terug... De noten brachten hem niks op.

Zo verging het ook de tweede vriend. Na de eerste noot regende het zoveel ouwe lappen en vodden dat alle velden in de regio ermee bedekt waren. Ze wisten zich geen raad en gooiden de tweede noot ook op maar toen verdween al hun textiel, inclusief de spullen die ze droegen. Ze stonden daar in hun blote nakie. In paniek gooiden ze de laatste noot op en wensten hun oude kleren terug. Dat kwam in orde maar meer kregen ze niet van hun drie noten.

Het derde stel bleef positief. Ze gooiden de eerste noot en wensten goud en zilver en dat kwam naar beneden vallen. Daarna wensten ze goederen en waardevolle zaken en al hun wensen werden vervuld. Hun beide vrienden, die niets hadden, werden volledig van hen afhankelijk. Daarom zeggen mensen wel 'Bad because of bad talk; good because of good talk'. Blijf altijd positief!

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The three wishes'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Het boek zegt 'Bad because of bad talk; good because of good talk. That's how the saying goes'. Maar welk gezegde gaat zo? Google weet er geen raad mee dus misschien is het een (Noord-)Thais gezegde? Blijf altijd positief; meer kan ik er niet van maken.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#35 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 20 juli 2022, 06:57

Jouw bestemming ligt vast (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 20)

'Wie voor een satang geboren is wordt nooit een baht.'


De koopman ging iedere dag naar de markt en verkocht zijn handel; zijn winst was steeds 30 roepies (*). 'Tja, dit zal mijn lot wel zijn dat ik nooit méér winst maak dan 30 roepies. Ik krijg altijd precies dit' klaagde hij, en uit frustratie strooide hij die roepies uit op de markt. 'De marktvrouwen mogen ze hebben.'

Zoals je ziet gebeurde dit toen roepies werden gebruikt. Hij gooide de roepies op de grond. Opschudding, want alle marktvrouwen probeerden de munten te pakken; dat gaf ruzie en men sloeg elkaar voor de kop. De lokale heerser hoorde dat en stuurde iemand er op af.

Toen hij de details hoorde riep hij 'Wat verkoopt die man dat hij zóveel winst maakt dat hij zijn geld kan weggooien! Laat hem hier komen! Hij zal wel tonnen winst maken. Zelfs ik, als bestuurder, kan mijn geld niet zomaar weggooien. Wat verkoopt die man dat hij zoveel geld kan weggooien?'

De koopman legde het de heerser uit. 'Nee, ik maak niet veel winst. Ik maak vanaf het begin iedere dag 30 roepies; nooit meer. Vandaag gaf ik alles aan de marktvrouwen in de hoop dat mijn vrijgevigheid mij meer winst zal brengen.' De heerser dacht goed na; misschien bestaat er wel zoiets als het lot? Laat ik dit eens met deze man testen. En hij vroeg de koopman 'Zou jij graag meer winst willen maken?'

'Jazeker, graag zelfs. Daarom gaf ik mijn geld vandaag weg.' 'Okay dan. Als jij veel geld wil verdienen dan huur ik jou in voor een klus. En ik betaal je er erg goed voor.'

De koopman sputtert tegen; 'ik ben niet echt handig'. 'Maar dit kun je wel: maak uit bundels stro een stel paarden. Dat is gemakkelijk. Dat kun jij ook! Over een week kom ik naar jouw huis en dan heb je er vast al een stel gemaakt, hoe meer hoe liever. En ik koop ze allemaal voor jouw prijs.' Dat waren zijn instructies.

Ongelooflijk! Is dit een geintje?

Dat zegt zijn vrouw als hij thuiskomt. 'Meent ie dat nou of is dit een grapje? Waarom zou hij ze kopen? Hij heeft veel bediendes en slaven. Die kunnen dat toch ook maken? Geloof er maar niks van.'
Dus de koopman maakte er geeneen. Toen hoorde hij dat de heerser naar hem onderweg was op zijn olifant.

'O jee, hij komt er echt aan!' Hij ging heel snel aan het werk met bundels stro en kon net drie paarden maken die hij neerzette aan de kant van de weg. Daar zag de heerser de paarden staan en vroeg wie dat had gedaan. 'Ik heb dat gedaan om te verkopen.' 'En hoeveel vraag je ervoor?' 'Oh, niet zoveel. Ik heb ze heel snel gemaakt.' Hij durfde geen hoge prijs te vragen, bang dat de heerser hem zou uitschelden.

'Laten we zeggen: tien roepies per stuk.' Dus opnieuw was zijn dagloon 30 roepies. De heerser berispte hem. 'Idioot! Van nu af aan zul je nooit meer beuren dan 30 roepies. Ik gaf je een week de tijd. Waarom maakte je er niet een hoop? En waarom vroeg je niet honderd roepies per stuk? Ik zei je dat ik alles zou opkopen tegen jouw prijs! Waarom vroeg je niet meer? Nu heb je precies dertig roepies.'

Dat was het noodlot. Hij verdiende precies dertig roepies zoals altijd iedere dag. En de heerser ging in het lot geloven. De koopman had er niet veel gemaakt omdat zijn vrouw hem dat vertelde. De belofte van de heerser kwam haar als niet te geloven voor.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'A story about fate'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr van deze serie.

(*) De roepie van India en de peso van Mexico en Peru waren ooit betaalmiddel in Siam. Met name koning Rama III (1788-1851, vorst sinds 1824) had een spaarpot in deze valuta en hij bewaarde die in rode geldzakjes in zijn paleis. Een interessant artikel daarover is dit:
http://coinmuseum.treasury.go.th/en/new ... hp?nid=111

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#36 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 22 juli 2022, 07:05

De hongerige Khamu (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 21)

Er was eens een arme Khamu-man en hij had honger. Heel erg veel honger. Hij zat zonder centen. Die dag stopte hij bij het huis van een rijke vrouw. Groette haar innemend en vroeg 'Heb je alsjeblieft wat te eten voor mij?'

En zij: 'Waarom zou ik? Ik geef je helemaal niks. Je zult het moeten kopen. En als je er niet voor betaalt waarom verwacht je dan wat te eten van mij?' 'Okay. Dan vertel ik je het verhaal van het Gouden Lotus Vrouwtje.'

'Is dat een leuk verhaal?' 'Leuk? Echt, zoiets heb je nog nooit gehoord.' 'Goed, kom maar op dan.' 'O nee, eerst iets te eten. Op een lege maag kan ik geen verhalen vertellen!' zei hij. En de mevrouw maakte wat te eten voor hem, zelfs kippensoep! Hij slurpte het gretig naar binnen! Toen pakte hij zijn spulletjes bij elkaar.

'Pardon? Waar ga je heen? Je hebt het verhaal nog niet verteld!' 'Momentje, laat me eerst mijn spullen pakken.' En daarna kwam het verhaal. 'Op een mooie dag liepen het Gouden Lotus Vrouwtje en Prins Suwat door het bos. Toen kwamen ze een brahmaan (*) tegen en die schoot ze dood.'

'En toen?' 'Nou, ze gingen dood. Dat is alles.' 'Nee, dat is niet alles, toch?' 'Jawel! Als mensen dood zijn, dan zijn ze dood. Zo dood dat ze nergens meer heen gaan. En daar stopt het mee.' 'Barst nou! Je hebt me voor de gek gehouden, nietwaar?'

Ja, hij kreeg wat te eten door mensen voor de gek te houden. Maar hij had wel gelijk, toch? Als mensen dood zijn dan zijn ze dood en stopt het verhaal!


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'A story about fate'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

De Khamu is een stam die leeft in het noorden van Laos (500.000 tot 700.000 mensen) en in Vietnam (70.000-100.000). Voorts wonen er groepen in China, Myanmar en Thailand.

(*) Een brahmaan is een priester en die behoort tot de hoogste Indiase kastes. Het verhaal van het Gouden Lotus Vrouwtje en Prins Suwat is niet door mij teruggevonden maar wel door Tino Kuis en mogelijk plaatsen we dat ook nog een keer.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#37 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 22 juli 2022, 16:55

Bahosod, de wijze monnik. Ingelegde vis of goud? (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 22)

Twee vrienden wilden verstandig worden; zij bezochten de wijze monnik Bahosod en boden hem geld aan om slim te worden. Tweeduizend goudstukken de man betaalden ze hem en zeiden 'Je hebt nu geld, bezorg ons die wijsheid.' 'Goed! Wat je ook doet, doe het goed. Doe je half werk dan bereik je niks.' Dat was de les die ze hadden gekocht voor al dat geld.

Op een mooie dag besloten ze vis te gaan vangen door al het water uit een vijver te scheppen en dan de vis op te rapen die lag te spartelen. De vijver was best groot en ze deden hun best maar een van hen kreeg grote honger en riep 'Die krijgen we nooit leeg! Ik stop er mee!' 'Pardon? Wat je ook doet, doe het goed. Doe je half werk dan bereik je niks. Waarom hebben we die wijze woorden dan gekocht?

Dat realiseerde zijn vriend zich ook en ze schepten de vijver leeg. Maar ze vonden geen vis. Niet één! 'Laten we dan maar naar paling graven!' Ze groeven in de bodem en .. jawel, ze vonden een pot. Die was gevuld met goud! 'Kijk, dat bedoel ik. Wat je ook doet, doe het goed. Doe je half werk dan bereik je niks. En nu hebben we echt wat, een pot goud!'

Het werd donker en de pot was erg zwaar, ze wilden hem ergens onderbrengen. Maar wie konden ze vertrouwen? Niet in handen van een arme sloeber want ze waren bang dat die het zou stelen. Maar wat dan? 'Laten we het brengen naar een rijk mens. Iemand die al rijk is, die zal het niet stelen. Maar wij zeggen niet dat er goud in zit. We zeggen gewoon: ingelegde vis.'

'Maar als ze er in kijken en zien dat er goud in zit? Wat dan?' 'Nou, we kopen wat ingelegde vis op de markt en dat leggen we bovenop het goud.' En dat deden ze, kochten voor een baht vis, en legden dat op het goud. Ze belden aan bij rijke mensen; er waren een hoop gasten binnen en ze vroegen 'Vriendelijke miljonair, mogen wij alsjeblieft deze pot met ingelegde vis bij jullie laten vannacht? Wij komen hem morgen weer ophalen.' 'Natuurlijk, okay! Zet hem maar bij de stookplaats, daar.'

Later toen de gasten weg waren, begon de vrouw des huizes te koken en zag dat er niet genoeg vis was. 'Nou, pak wat van hun vis!' Dat deed de vrouw en ze ontdekte het goud. 'Kom snel kijken!' riep ze. 'Er zit geen vis in maar goud! Vol met goud! Wow!'

'Ren naar de markt en koop een emmer ingelegde vis' zei haar man. 'Wij geven ze morgen een emmer vis. Dat zeiden ze immers? Er waren net veel getuigen bij.' Dat deden ze en ruilden de potten om. De volgende morgen ontdekten de vrienden het bedrog...

De rechter en de wijze monnik Bahosod

Wel, deze kwestie kwam voor de rechter en die begon zijn onderzoek. 'Was het echt goud? Is het waar dat je er wat ingelegde vis op hebt gelegd?' 'Jazeker, jazeker. Wij waren bang dat ze het zouden stelen en daarom bedekten wij het goud met wat vis' zeiden de vrienden.

Het echtpaar vertelde uiteraard een ander verhaal en al hun vrienden, die niet beter wisten, bevestigden dat. De rechter trok zich terug en overlegde met de wijze monnik Bahosod. 'Geen enkel probleem, rechter! Wij hebben alleen maar een boomstronk nodig.' Die werd uitgehold en een ambtenaar werd gevraagd plaats te nemen in de holle boom. Hij kreeg potlood en papier en moest precies opschrijven wat hij hoorde. Daarna maakten ze een luchtgaatje in de holle boom en maakten beide openingen dicht met koeienhuid.

Toen werden partijen er bij gevraagd. 'Om te bepalen wie gelijk heeft moet iedere partij deze boomstronk zeven keer om de tempel heen dragen. Wie weigert verliest sowieso.'

De twee vrienden moesten eerst lopen, niet wetend dat er iemand in zat! 'Wat is dit ding allejezus zwaar! Ik zei je toch eerlijk te zijn en te zeggen dat er goud in zat! Maar jij moest er zonodig vis op leggen en ze vertellen dat het een pot met ingelegde vis was. Daarom zitten we nu in de shit!' De ambtenaar in de boomstam schreef alles precies op en de vrienden kregen hem zeven keer om de tempel gesjouwd.

Toen was de beurt aan de heer en mevrouw. Zij moesten ook zeven keer sjouwen. Maar mevrouw had nog nooit zoiets meegemaakt en dat ding was zwaar. 'Ik zei je toch dat ik dat niet wilde? Ik wilde dit niet! Het was van hen! Wij hebben ze opgelicht en de pot omgeruild voor een pot ingelegde vis!' De ambtenaar hoorde ook dat.

Na de laatste zeven rondjes maakte de rechter de boomstam open en las wat er was geschreven. De twee vrienden kregen hun goud en het echtpaar kreeg niks. Zij moesten alles teruggeven. Zo zie je, als je maar eerlijk bent. En wat je er verder van kunt leren: niemand is zo slim als de monnik Bahosod!


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Bahosod II. Pickled fish or gold'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting bij nr 1 van de serie.

Thaise ingelegde vis is vaak karper of barbeel; naam in het Thais ปลาส้ม Pla Som of Som Pla.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#38 Bericht door erik-kuijpers » maandag 25 juli 2022, 07:22

Oom Saw, de visser (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 23)

Herinneren jullie je Oom Saw nog? Nou, die had ze niet allemaal op een rij, weet je nog? Eigenlijk kun je hem best een sulletje noemen. Hij was van Lampang. Hij hield van vissen maar bakte er niks van. Klaagde daar ook over: 'Iedereen vangt maar vette karpers en ik vang helemaal niks?'

'Wat voor aas gebruik je?' 'Kikkers.' 'Kikkers?? Wat denk jij te vangen met kikkers als aas? Je moet jonge catfish, jonge meerval gebruiken als aas. Karpers eten visjes, geen kikkers!' 'Weet je dat zeker? Is dat zo?'

De volgende dag ving Oom Saw eerst twintig jonge meerval in de vijver. Hij hing ze een voor een aan de haak van zijn hengel en toen hij zijn twintig hengels klaar had stak hij ze in de dijk, hing het aas in het water en ging op huis aan. Maar Oom Tha zag het allemaal gebeuren en verstopte zich...

Oom Tha sloop naderbij en haalde alle jonge meerval er af. Schepte wat mini visjes uit de vijver en hing die aan de twintig haken. En wachtte af...

Daar kwam Oom Saw al terug om zijn hengels te controleren. Hij keek eerst van afstand toe en zag de mini visjes spartelen in het water. Hij nam een hengel op. 'Wat is dat nou? Heeft dit mini visje mijn karper opgegeten?' Hij trok alle hengels op. 'Hoe kan dat nou? Eten kleine visjes de grote karpers op? Daar heb ik nou nog nooit van gehoord...'

Wat later kwam hij Oom Tha tegen en die vroeg hoe het was gegaan met vissen. 'Niks gevangen. Ik nam mini visjes als aas maar die hebben alle karpers opgegeten!' 'Is dat echt zo? Waarom probeer je niet eens een kingka als aas?' stelde hij voor. (*)

En dus ging Oom Saw hagedissen zoeken om als lokaas te dienen. Ving er een stuk of tien en omdat hij levend aas wilde stak hij de haak door de staarten. Hij liet ze in het water zakken maar de hagedissen gingen zwemmen en zaten in een paar tellen op het puntje van zijn hengels.

Hij snapte er niks van en kreeg ze niet meer te pakken om weer aan de hengels te steken. Maar ja, Oom Saw was ook niet de slimste...

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Uncle Saw'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

(*) Dat dier kennen we allemaal als we in Thailand zijn (geweest). De hagedis kingka, in het Thais กิ้งก่า.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#39 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 29 juli 2022, 08:09

Het uitgraven van een bataat is niet zonder risico (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 24)

Dit verhaal gaat over het oogsten van zoete aardappelen. (*) Je moet best veel graven en wroeten om ze uit de grond te krijgen! Soms graaf je en graaf je maar en zie je geen enkel stukje aardappel. Mensen graven wel eens heel diep, gooien er water in, doen een touw om de aardappel en pas de volgende morgen kunnen ze hem er uit trekken. Nee, een bataat zomaar even opgraven lukt je echt niet!

Nu hoorde ik het verhaal van een man die een bataat wilde opgraven. Hij groef diep. Boog diep en groef de aarde op. Het gat werd dieper en dieper; het was een grote pieper, weet je. Hij knielde er bij en groef. Zijn hond was met hem meegekomen; een zwarte hond, Blacky.

Enfin, hij groef en hij knielde dieper en dieper tot … hij voorover in de kuil viel en vast kwam te zitten. Zijn benen bungelden hulpeloos zonder houvast in de lucht. Toen kwam daar een andere meneer voorbij. Hij bekeek dat eens, zag dat het slachtoffer stevig bekneld zat in dat gat en … hij verkrachtte hem ter plaatse! Hij naaide hem terwijl hij vast zat. Daarna rende hij weg en ging op afstand achter een boom staan kijken wat er ging gebeuren.

De arme man kwam eindelijk los uit dat gat, keek eens rond maar zag niemand! 'Wat nou?' Tja, de man vond het op die manier eigenlijk wel lekker, fijner dan met een vrouw... Zijn seksdrive was groot, zeg maar. 'Nou, dat was effe lekker! Maar wie heeft dat gedaan?'

Hond Blacky stond blij met zijn staart te kwispelen; heen en weer, heen en weer.... 'Goeie god, de hond deed het! Het was best lekker!' Hij kroop terug in het gat in de hoop dat de hond het nog eens zou doen. Maar die deed niks. 'Mijn reet, Blacky! Mijn reet!' De hond reageerde er niet op.

De andere man, verderop, stikte van het lachen. 'Mijn reet, Blacky, mijn reet!' Doch Blacky kwispelde slechts met zijn staart. Heen en weer...


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Digging up yams'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

(*) De zoete aardappel, de bataat, in het Engels yam, is een belangrijke voedselbron en in ontwikkelingslanden komt hij na de rijst, tarwe, maïs en cassave. Thaise naam: มันเทศ, man theet. Dat je zo diep moet graven om te oogsten vind ik nergens terug en zal wel verteld zijn om het verhaal wat in te kleuren...

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#40 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 29 juli 2022, 08:10

Als een vrouw wat vraagt: geef NOOIT uitleg! (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 25)

Twee vrienden liepen de regio af om hun handel te verkopen. Door bossen en velden en in het grensgebied nabij de Mon bergen. (*) Het waren niet de eerlijkste zakenlui, om het netjes te zeggen... Eerst lichtten ze hun eigen gemeenschap op, later gingen ze de regio af met hun fraaie praktijken. Maar ze werden wel rijk en hadden heel veel geld.

En die dag, midden in het bos, dacht de een: 'Ach, waarom ook niet? Als ik hem hier om zeep help, midden in het bos, dan pik ik zijn centen in!' Ze stopten onder een boom en raakten aan de praat. 'Weet je, ik wil jou eigenlijk wel vermoorden.' 'Nou, als je dat graag wil dan kan dat. Maar ik wil wel eerst wat water drinken.'

De man met de boze plannen liep naar de beek en haalde een kan fris water. Zijn vriend dronk en zei 'Wil je me nog steeds vermoorden? Denk er aan, de sterren kunnen ons zien en kunnen gaan praten.' Maar toch, de boze man vermoordde hem, pikte zijn centen en begroef hem diep onder een dikke boom langs het pad. Nu had hij dubbel zoveel geld!

Eenmaal terug in het dorp vroeg iedereen wat er gebeurd was. 'Er zaten rovers achter ons aan en we raakten uit elkaar. Mij hadden ze bijna te pakken maar ik denk dat mijn vriend vermoord en beroofd is. Ik heb geen idee.' Niemand nam de moeite naar de vermiste man te gaan zoeken; hij stond ook niet zo goed bekend...

Het leven gaat door...

Het was op het heetst van de zomer en veel mensen sliepen op de veranda. De moordenaar keek naar de sterren en dacht na. 'Wat zei hij nou eigenlijk? De sterren zullen gaan praten? Daar moet ik nou om lachen! Hoe kunnen die nou praten? Ze staan zo ver weg...' En hij lachte naar de sterren.

'Waar lig jij om te lachen?' Zijn vrouw! 'Oh, niks, echt niks. Lag gewoon te denken. Niks om je druk om te maken!' En daar bleef het bij. Maar de volgende nacht lag hij weer te lachen! En zijn vrouw vroeg er weer naar. 'Welnee, helemaal niks. Totaal onbelangrijk. Wat ouwe dingen van lang geleden waar ik even om moest lachen!'

Maar de dag daarna... Zijn vrouw hield het niet meer. 'Ik kan er niet meer tegen! Waaróm lig je zo te lachen? Je ligt iedere nacht te lachen! Ik kan er niet meer tegen!' Zijn vrouw bleef maar zeuren en zagen en hij vertelde het haar.

'Okay, luister, maar vertel het niet door. Ik heb hem vermoord bij de Mon bergen, aan dat pad met de teakbomen, bij de beek. Hij ligt onder een grote boom net ten zuiden van het pad.' Zijn vrouw kende die plek, het was niet zo ver van het dorp. 'Ik heb zijn centen gepikt en daarom hebben we nu veel meer geld.' 'Goed' zei zijn vrouw en hield haar mond.

Maar...

Ze kregen herrie, een paar dagen later. Het werd een flinke ruzie en hij sloeg haar! Ze werd des duivels en verraadde hem. Daarna wees ze mensen uit het dorp die plek aan en men vond het lijk daar. De dader werd vastgenomen en vermoord.

Daarom zegt het spreekwoord 'Als iemand lacht, vraag niet waarom. En als een vrouw wat vraagt geef NOOIT uitleg'.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'When a wife asks why, don't tell her'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

(*) Het Mon-gebergte ligt in Myanmar; ten zuidwesten van Mae Sot (Tak provincie in Thailand).

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#41 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 03 augustus 2022, 16:52

Mijn vrouw is mijn grootste vijand. (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 26)

Ze waren man en vrouw en liepen iedere dag van het bos naar de markt om brandhout te verkopen. Droegen ieder een bundel hout; een van de bundels werd verkocht, de andere ging mee naar huis. Ze verdienden zo een paar centen. Toen die dag kwam de man de bestuurder van de stad tegen en die vroeg hem 'Wat doe jij met die centen?'

De man antwoordde hem 'Ik heb geen centen. Ik heb ook mijn uitgaven, weet u. Het geld gaat naar veel zaken.' 'O? En wat zijn die zaken dan?'

'Ziet u, een deel gaat naar nieuwe schulden. Een deel naar oude schulden. Een deel begraaf ik. Een ander deel gooi ik in de rivier en het laatste deel geef ik aan mijn vijand om die rustig te houden.'

De bestuurder kreeg deze vijf raadsels maar niet opgelost en ging vragen stellen. 'Wat zijn die oude en nieuwe schulden dan?' 'Oude schulden is het zorgen voor mijn ouders. Nieuwe schulden is de zorg voor mijn kinderen. Wat ik in de rivier gooi is mijn eten: ik eet en het is weg. Er komt niks van terug. Wat ik begraaf is wat ik aan de tempel schenk. En met het laatste deel hou ik mijn vijand rustig.'

'Jouw vijand? Heb je dan een vijand?' 'Nou, mijn vrouw, om wat te noemen.' 'Hoe kun jij nu jouw vrouw een vijand noemen? Ik geloof er niks van! Man en vrouw houden van elkaar tot de dood. Hoe kan zij jouw vijand zijn?'

De bestuurder gelooft er niks van maar hij herhaalt 'Wacht maar eens af! U zult het zien.' Maar de bestuurder heeft andere plannen. 'Wat deze raadsels betreft: vertel ze aan niemand anders. Als je dat wel doet dan ben je dood! Dan hak ik je kop er af, begrepen? Ik plak deze vijf raadsels aan op de stadspoort; wie het juist heeft krijgt duizend goudstukken. Maar als iemand ze van jou hoort dan laat ik je executeren. Begrepen?'

Te moeilijk, helaas....
.
Ze werden opgeplakt, de vijf raadsels. Oude schulden, nieuwe schulden, geld in het water, geld begraven en je vijand koest houden. Er onder stond de beloning en iedereen wilde dat wel hebben maar niemand wist het juiste antwoord.

De man vertelde zijn vrouw wat er was gebeurd en zij wilde de anwoorden wel weten. 'Vertel het niemand! Wat dan word ik onthoofd! Geen twijfel over!' Maar zijn vrouw keek met hebberige ogen naar die duizend goudstukken en ging naar de bestuurder...

En die ging wat vragen stellen. 'Waar woon jij? Waar kom je vandaan? Waar staat jouw huis? Hoe heet jouw man?' Toen kwam het uit en moest haar man komen om gedood te worden... Hij mocht zijn laatste woord zeggen....

'Kijk, bestuurder, ik zei dat mijn vrouw mijn vijand is maar u geloofde mij niet. Ik had haar gezegd de raadsels aan niemand te verklappen maar ze deed het toch. Het interesseert haar dus niet of ik dood ben of niet. Ziet u, zij is mijn grootste vijand! Gelooft u me nu?'

Hij mocht blijven leven. De bestuurder geloofde hem want het is echt waar. Jouw eigen vrouw ís gewoon jouw grootste vijand.....

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'My wife is my enemy'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#42 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 05 augustus 2022, 11:58

De man die zijn schoonpa voor de gek hield. Enne .. wie lust er nog laab? (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 27)

Daar bestaat een verhaaltje over. En als je dit leest dan moet je toch toegeven dat er vroeger domme mensen waren. Nee, niet gewoon dom, maar oliedom! Het gaat over een schoonzoon die laab maakte, gehakt rauw vlees met kruiden.

Hij maakte laab met een galblaas er in want zijn schoonvader hield met name van de bittere smaak daarvan. En de smaak beviel hem! 'Oh, wat lekker gemaakt deze laab, zeg! Heerlijk bitter. Hoe kom je aan zulke goeie ingewanden?'

'Nou, dat zal ik je zeggen, als je de ingewanden neemt van dooie koeien dan zijn ze niet lekker. Alles moet vers zijn.' 'Maar hoe doe je dat dan?' 'Wel, ik neem ze uit een levende koe. Je wacht tot de koe gaat poepen. Dan hang je een emmer over je linkerarm en met je rechterhand graaf je in haar kont. Dan loopt de sappige inhoud van de darm direct in je emmer.'

'Goed, dan koop jij morgen het vlees en ik haal de ingewanden' zei schoonpapa. En jawel, hij liep de volgende dag met een emmer over zijn linkerarm het veld in en wachtte tot een koe aanstalten maakte om... Toen de koe bijna klaar was stopte hij zijn rechterhand in de koe haar kont. Geschrokken kneep de koe haar sluitspieren zo hard dicht dat zijn arm vast zat!

Toen maakte de emmer een schurend geluid en de koe schrok daar zo van dat ze in galop wegliep. Schoonpa er hinkend en springend achteraan met zijn arm nog steeds in haar kont.....

Dus .. eh .. lust jij nog laab?

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The fellow who fooled his father-in-law'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van deze serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#43 Bericht door erik-kuijpers » zondag 07 augustus 2022, 15:34

Gaan zien, gaan voelen, of toch maar praten? (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 28)

De spreuk luidt 'Je weet iets pas zeker als je het hebt gezien. Maar iets voelen is nog beter dan iets zien.' Dat gaat op voor een lang getrouwd stel dat maar geen kinderen kreeg. En dat leek aan de vrouw te liggen.

Hoe dan ook, de man moest op zakenreis voor zeer lange tijd. In de laatste nacht voor de reis hadden ze nog een keer seks en jawel, zij raakte zwanger! Maar hij wist dat niet. Familie en vrienden zagen dat zij zwanger was maar geloofden niet dat het zijn kind was. Ze dachten dat zij er wel een vrijer bij zou hebben... Toen tenslotte een jongetje werd geboren geloofde niemand dat het zijn kind was.

In die tijd was er geen contact mogelijk

Telefoon, brief, dat bestond daar nog niet. De man bleef jaren weg en de baby groeide hard en werd een stevig kind. Dus toen hij na jaren thuiskwam vertelden de mensen in het dorp hem van het kind. 'Wat ga je er aan doen? Jouw vrouw heeft een liefje. Dat is jouw kind niet, weet je. Hij bezoekt haar iedere dag.' Hij geloofde de mensen maar half....

Dan maar stiekem kijken voor hij naar huis ging. Maakte in het donker een gat in de muur en zag twee personen slapen. Maar hij kon het niet goed zien. Een van die twee was toch echt zijn zoon. Hij mompelde stilletjes ' Je weet iets pas zeker als je het hebt gezien'. Maar hij zag het niet goed; het was te donker.

Hij bedacht zich. 'Maar iets voelen is weer beter dan iets zien.' Dus hij stopte zijn arm door het gat en voelde. Vier benen en vier voeten voelde hij! 'Barst nou toch! Het is waar! Verrek toch, het is waar!' Zijn eerste opwelling was zijn zwaard pakken en ze vermoorden.

Maar hij dacht toch nog eens na. 'Wat is er beter dan zien en voelen? Praten natuurlijk.' Hij ging het huis in en riep zijn vrouw. En het werd duidelijk: de tweede persoon was zijn eigen zoon en niet haar vrijer. 'Hoe kom jij aan een kind? We slapen al jaren met elkaar maar jij werd nooit zwanger. En als ik op reis moet dan....'

Zijn vrouw bleef rustig. 'Dat moet die laatste nacht gebeurd zijn voor jij op reis ging. Mijn menstruatie stopte en ik kreeg een zoon. Nee, ik heb geen vrijer; nooit gehad ook! Kijk eens goed naar jouw zoon. En anders pak je dat zwaard maar....'

Maar hij geloofde haar en ze leefden met zijn drietjes verder. Hij luisterde niet naar de roddels. Zien, voelen en dan praten!


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Seeing is not as certain as feeling'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van de serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#44 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 09 augustus 2022, 10:16

De man die zijn vrouw en haar vrijer vermoordde (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 29)

Dit verhaal is al een generatie oud. Het gaat over een man in het dorp Long Ku Mon. Hij vermoordde zijn vrouw nadat hij eerst haar vrijer doodde. Niemand wist dat hij het had gedaan. En hij liet háár ouders ook nog eens opdraaien voor de crematie...

Ze waren arm. Hij bebouwde enkele stukjes land en had er een schuurtje staan. Toen nam zijn vrouw er een vent bij... Familie en vrienden waarschuwden hem maar hij geloofde het maar half... Werkte hard op zijn veldjes tot de planten rijp waren en hij ze kon verkopen.

Kort voor de oogst dacht hij 'Tja, misschien heeft ze echt wel een vrijer!' Dus hij stapte onverwacht naar huis en verstopte zich achter een van de muren om haar te bespieden. Haar vrijer was nota bene binnen! Hij kon alles verstaan ook.

Hij hoorde de man zeggen 'Ja, eh, wat gaan we nu doen? Wanneer zijn we nu eens man en vrouw?' Waarop zijn vrouw zei 'Wat kunnen we doen? Als wij echt samen willen zijn dan moet je hem gaan vermoorden, daar achter, in het veld. Doe het! Als hij dood is dan zijn wij voor altijd samen.'

Hij hoorde dat dus! Ieder woord. 'Okay, morgen dood ik hem. Morgenavond ga ik naar dat veld en maak hem daar af. Maak je maar geen zorgen. Laat niks merken en breng hem morgen gewoon zijn eten.'

De man ging terug naar zijn veld en zijn schuurtje. De volgende morgen bracht zijn vrouw hem eten; rijst, sigaretten en zo. Maar toen ze hem zag en zich realiseerde dat hij snel dood zou zijn begon ze te janken.

'Waar huil je nou om? Maak je nou geen zorgen over eten en geld. We kunnen altijd wat lenen. Ik ga straks de pompoenen en de komkommers verkopen, en meer groente, Duurt nog een paar dagen. Kijk naar de oogst! Er staat genoeg. Na de oogst betaal ik dat geld terug. Maak je nou geen zorgen!'

Zij ging terug naar huis. Hij pakte zijn zwaard en sleep het scherp; hij wist dat haar vrijer snel zou komen. Legde een boomstam in zijn bed en gooide er een laken over. Hij verstopte zich buiten. En daar kwam de moordenaar. Liep op zijn tenen zachtjes het huis in en stak een speer in het stuk hout.

Met zijn zwaard.....

De echtgenoot was hem zachtjes gevolgd en sneed de achterkant van zijn knieën open zodat hij viel. Toen stak hij hem dood, trok hem de schuur uit en begroef hem diep in zand. Toen liep hij terug naar de schuur en ruimde alles op; bloed en andere sporen zodat er geen bewijs overbleef. Nam een bad, trok schone kleren aan en ging naar zijn huis.

Klopte op de deur en vroeg 'Doe je de deur open?'. Zijn vrouw dacht dat haar vrijer voor de deur stond en kwam uit bed. 'Heb je hem gedood?' 'Ja, zeker'. Hij duwde de deur open en sneed haar de strot door. Na de moord legde hij haar in bed, maakte zijn zwaard schoon en ging terug naar zijn schuur.

De kinderen hadden niets gemerkt en zagen de volgende morgen dat moeder dood was. Begonnen zo hard te huilen dat voorbijgangers kwamen kijken en ze vonden haar. Iedereen was ontdaan over deze brute moord.

Toen werd het tijd het slechte nieuws aan de man te brengen. En hij wist het goed te brengen. Schreeuwen van verdriet! 'Wie heeft dat gedaan? Iemand heeft mijn vrouw vermoord in ons eigen huis terwijl ik hier hard aan het werk was! Waarom toch?'

En eenmaal weer in zijn huis speelde hij het spelletje verder. 'Ik word gek! Mijn schoonouwelui moeten haar maar cremeren; ik kan het niet! Ik kan niet meer helder denken!' Hij liet alle formaliteiten en de crematie aan zijn schoonouders over en liet ook zijn twee dochters bij hen achter. Daarna stak hij zijn huis in de fik.

Later verdween hij spoorloos. Mensen in het dorp begonnen toch iets te vermoeden. Maar pas jaren later kwamen de mensen achter de hele waarheid.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The fellow who killed his wife and her lover'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van de serie.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#45 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 09 augustus 2022, 10:18

De man die zijn vrouw en haar vrijer vermoordde (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 29)

Dit verhaal is al een generatie oud. Het gaat over een man in het dorp Long Ku Mon. Hij vermoordde zijn vrouw nadat hij eerst haar vrijer doodde. Niemand wist dat hij het had gedaan. En hij liet háár ouders ook nog eens opdraaien voor de crematie...

Ze waren arm. Hij bebouwde enkele stukjes land en had er een schuurtje staan. Toen nam zijn vrouw er een vent bij... Familie en vrienden waarschuwden hem maar hij geloofde het maar half... Werkte hard op zijn veldjes tot de planten rijp waren en hij ze kon verkopen.

Kort voor de oogst dacht hij 'Tja, misschien heeft ze echt wel een vrijer!' Dus hij stapte onverwacht naar huis en verstopte zich achter een van de muren om haar te bespieden. Haar vrijer was nota bene binnen! Hij kon alles verstaan ook.

Hij hoorde de man zeggen 'Ja, eh, wat gaan we nu doen? Wanneer zijn we nu eens man en vrouw?' Waarop zijn vrouw zei 'Wat kunnen we doen? Als wij echt samen willen zijn dan moet je hem gaan vermoorden, daar achter, in het veld. Doe het! Als hij dood is dan zijn wij voor altijd samen.'

Hij hoorde dat dus! Ieder woord. 'Okay, morgen dood ik hem. Morgenavond ga ik naar dat veld en maak hem daar af. Maak je maar geen zorgen. Laat niks merken en breng hem morgen gewoon zijn eten.'

De man ging terug naar zijn veld en zijn schuurtje. De volgende morgen bracht zijn vrouw hem eten; rijst, sigaretten en zo. Maar toen ze hem zag en zich realiseerde dat hij snel dood zou zijn begon ze te janken.

'Waar huil je nou om? Maak je nou geen zorgen over eten en geld. We kunnen altijd wat lenen. Ik ga straks de pompoenen en de komkommers verkopen, en meer groente, Duurt nog een paar dagen. Kijk naar de oogst! Er staat genoeg. Na de oogst betaal ik dat geld terug. Maak je nou geen zorgen!'

Zij ging terug naar huis. Hij pakte zijn zwaard en sleep het scherp; hij wist dat haar vrijer snel zou komen. Legde een boomstam in zijn bed en gooide er een laken over. Hij verstopte zich buiten. En daar kwam de moordenaar. Liep op zijn tenen zachtjes het huis in en stak een speer in het stuk hout.

Met zijn zwaard.....

De echtgenoot was hem zachtjes gevolgd en sneed de achterkant van zijn knieën open zodat hij viel. Toen stak hij hem dood, trok hem de schuur uit en begroef hem diep in zand. Toen liep hij terug naar de schuur en ruimde alles op; bloed en andere sporen zodat er geen bewijs overbleef. Nam een bad, trok schone kleren aan en ging naar zijn huis.

Klopte op de deur en vroeg 'Doe je de deur open?'. Zijn vrouw dacht dat haar vrijer voor de deur stond en kwam uit bed. 'Heb je hem gedood?' 'Ja, zeker'. Hij duwde de deur open en sneed haar de strot door. Na de moord legde hij haar in bed, maakte zijn zwaard schoon en ging terug naar zijn schuur.

De kinderen hadden niets gemerkt en zagen de volgende morgen dat moeder dood was. Begonnen zo hard te huilen dat voorbijgangers kwamen kijken en ze vonden haar. Iedereen was ontdaan over deze brute moord.

Toen werd het tijd het slechte nieuws aan de man te brengen. En hij wist het goed te brengen. Schreeuwen van verdriet! 'Wie heeft dat gedaan? Iemand heeft mijn vrouw vermoord in ons eigen huis terwijl ik hier hard aan het werk was! Waarom toch?'

En eenmaal weer in zijn huis speelde hij het spelletje verder. 'Ik word gek! Mijn schoonouwelui moeten haar maar cremeren; ik kan het niet! Ik kan niet meer helder denken!' Hij liet alle formaliteiten en de crematie aan zijn schoonouders over en liet ook zijn twee dochters bij hen achter. Daarna stak hij zijn huis in de fik.

Later verdween hij spoorloos. Mensen in het dorp begonnen toch iets te vermoeden. Maar pas jaren later kwamen de mensen achter de hele waarheid.


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The fellow who killed his wife and her lover'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting nr 1 van de serie.

Plaats reactie

Terug naar “Cultuur”