Uit de Thaise literatuur

Informatie over cultuur en gebruiken.
Moderators: Chang, Patriot, Broom

Moderator: Loempia

Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#16 Bericht door erik-kuijpers » donderdag 09 juni 2022, 07:14

Echte zijde geweven door moeder. Een gedicht van Phaiwarin Khao-Ngam

Echte zijde geweven door moeder
=
Moeder heeft moerbeibomen voor zijderupsen
Handenarbeid, uit toewijding.
Ze trekt zijdedraad in de gewenste vorm
Voor het weefsel naar haar ontwerp.
=
Iedere draad is doordrenkt met haar pit,
Weefwerk met moederliefde in iedere lap;
Haar voet beweegt op het ritme van haar hart;
Haar hand beweegt de spoel heen en weer.
=
Deze nieuwe sjaal die ze mij geeft
Met liefde geweven tot in iedere streng;
Haar leven vol moederlijke toewijding,
Haar hart in iedere glinsterende rand.
=
Ik draag die sjaal, moeders geschenk,
Gevlochten met haar kostbare draad.
Haar koene moed, haar morele prikkel,
Met de zegen van moeders zijde.
=
Zie heel duidelijk haar tengere hand
Waarmee ze mij soms op mijn billen gaf;
Met die ene hand zal ze vechten
om haar zoon tegen gevaar te hoeden.
=
Met deze hand werkt ze haar leven lang
Zonder beloning of zelfs maar een pauze,
Ze zit 24/7 aan het weefgetouw
Te werken aan deze sjaal.
=
Ze trainde haar grote dochter
Om het werk van een wever aan te leren
En later in haar voetstappen te treden
Als moeders vermoeide handen gaan rusten.
=
Ze leerde haar zoon trots te zijn:
Als je van je moeder houdt werk dan hard
Met de tedere band van liefde.
Offer je leven op met breien en weven.
=
Op een dag, ja, dan ben ik er niet meer,
Jullie, kinderen, kunnen doorgaan met weven,
Met moeders zijde en jullie garens,
Komt oud werk in een nieuwe fase.
-o-
.

In dit gedicht staat 'zijde' voor het behoud en het bewaren van traditionele waarden in de Thaise maatschappij.

Bron: The South East Asia Write Anthology of Thai Short Stories and Poems. Een bloemlezing uit bekroonde korte verhalen en gedichten. Silkworm Books, Thailand. Engelse titel: Real silk from mother's hand. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers met dank aan Tino Kuis voor vertaling.

Over dichter Phaiwarin Khao-Ngam, in Thais ไพวรินทร์ ขาวงาม,
en zijn werk, zie voorts in dit blog door Lung Jan:
https://www.thailand - blog.nl/achtergrond/thailand-om-dichterlijk-van-te-worden/

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#17 Bericht door erik-kuijpers » zondag 12 juni 2022, 08:50

Twee verliefde schedels (uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 1)

Twee verliefde schedels

Er was eens een knappe vrouw waarvan de echtgenoot dood ging. Ze hield veel van haar man dus ze bewaarde zijn schedel in een doos. En weigerde opnieuw te trouwen. 'Tenzij mijn man opstaat uit zijn graf neem ik geen nieuwe man' zei ze. Iedere dag kocht ze gekookte rijst en wat lekkers voor de schedel om op te eten. En tegen alle vleiers en vrijers die haar probeerden te versieren vertelde ze dat ze al een man had.

De mannen in het dorp hielden wel van een gokje, een weddenschapje. Dus zo gauw als iemand beweerde dat hij wel met die knappe vrouw zou trouwen riepen de anderen direct 'Wedje maken? Voor hoeveel? Vier, vijf duizend?' Maar niemand nam de weddenschap aan, wetende dat de vrouw vastbesloten was niet opnieuw te trouwen.

Wedje maken? Ja dus!

Maar op een dag nam een slimme vent de weddenschap aan. 'Als ik haar niet kan krijgen dan betaal ik jullie vijfduizend baht' en de anderen namen de weddenschap aan. De slimme man ging naar het kerkhof en zocht de schedel van een vrouw; kocht wat boodschappen, laadde alles in een bootje en roeide naar haar huis alsof hij een ambulant handelaar was.

Hij groette haar en vroeg of hij wat van zijn handel bij haar mocht laten. 'Als ik alles verkocht heb dan kom ik dit weer ophalen.' Maar hij voegde er listig aan toe 'Ai, het wordt al laat! Dat lukt vandaag niet meer. Mag ik misschien blijven slapen?'

De knappe weduwe vond de man wel te vertrouwen dus ze liet hem daar slapen. En door gesprekken leerden ze elkaar wat beter kennen. 'Mijn man is overleden maar ik bewaar zijn schedel, hier, in deze doos. Iedere dag koop ik gekookte rijst en wat lekkers voor hem om op te eten. En daarom zeg ik iedereen dat ik nog een man heb. Ik ga echt niet meer trouwen, zeker niet! Tenzij mijn man opstaat uit zijn graf neem ik geen nieuwe man. Echt, dat is mijn definitief standpunt!'

'Is dat zo? Nou, weet je, ik zit in dezelfde situatie: mijn vrouw is overleden. Kijk, ik heb haar schedel bij me. Ik doe precies als jij: ik koop gekookte rijst en wat lekkers voor haar om iedere dag te eten. En tot zij opstaat uit het graf neem ik geen andere vrouw.' Zij deden daarna de schedels terug, ieder in zijn eigen doos.

De slimme vent bleef tenslotte een aantal dagen bij de vrouw wonen; negen of tien, misschien wel vijftien, Ze leerden elkaar goed kennen. Iedere dag ging zij naar de markt om lekkers voor haar man te kopen, en ze kocht het voor die andere schedel ook.

En toen, die ene dag; zij was weer naar de markt en hij pakte haar mans schedel en stopte die in de doos met de schedel van zijn vrouw. Sloot alles netjes af en ging de tuin in.

Waar is mijn schedel?

Toen de vrouw terugkwam van de markt opende zij de doos om de schedel rijst en wat lekkers te geven; maar er was geen schedel! Ze begon te roepen. 'O jee, waar is mijn echtgenoot zijn schedel heen? Waar is ie? Schedeltje, schedeltje, waar ben je? Mijn man zijn schedel is er niet! Waar kan ie zijn?'

De man haastte zich naar huis vanwege haar geroep. Hij opende de doos met de schedel van zijn vrouw, en warempel, daar lagen twee schedels naast elkaar!

'Goeie god!' riepen ze in koor. De man nam het eerst weer het woord. 'Hoe kunnen ze ons dit aandoen? Wij hielden van ze maar zij hielden niet van ons. Wij hielden van ze, maar zij namen elkaar als geliefden! Je kunt tegenwoordig niemand meer vertrouwen.'

'Tja, en wat nu?' 'Laten we er eens over praten. Moeten we die schedels niet gewoon weggooien? Zijn ze niet te ver gegaan? Nee, ze zijn niet eerlijk. Ze hebben zich walgelijk gedragen. Laten we ze weggooien. Dumpen in de rivier!'

En dat deden ze. Toen zei de man 'Wel, wat gaan we nu doen? Jij hebt geen man meer, en ik geen vrouw.' Toen besloot de knappe vrouw met hem te trouwen. De man had het geflikt! Dankzij zijn foefje. En de vijfduizend baht waarom hij had gewed won hij ook. Ze trouwden en leefden nog lang en gelukkig.

Ja, het kan verkeren!

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Vertaald uit het Engels en bewerkt door Erik Kuijpers.

Auteur:
Viggo Brun (1943), kleinzoon van een beroemd Noors wiskundige. Hij heeft diverse andere werken over Azië op zijn naam zoals 'Traditional herbal medicine in Northern Thailand', 'Sug, The Trickster Who Fooled The Monk' en het Thai-Deens woordenboek. Ook een boek over steenfabrieken in Nepal.

In de 70-er jaren woonde hij met zijn gezin in de regio Lamphun en tekende verhalen op uit de mond van lokale, Noord-Thais sprekende mensen. De auteur spreekt zelf Centraal-Thais en was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Een uitgebreide beschrijving van de schrijver staat hier: https://luangphor.net/book-number/law-o ... iggo-brun/

En een korte toelichting hier: https://www.pilgrimsonlineshop.com/book ... -brun.html

Inhoud:
Meer dan 100 'titillating' (prikkelende, aangenaam opwindende, strelende, opwekkende) verhalen en verhaaltjes uit Noord-Thailand. Allemaal uit het noorden van Thailand en van Noord-Thais vertaald naar Centraal-Thais en daarna naar Engels, de taal in het boek.

Deze verhalen zijn opgetekend uit de monden van dorpelingen in de regio Lamphun. Legendes, sprookjes, anekdotes, verhaaltjes over deugnieten van het kaliber Sri Thanonchai en Xieng Mieng (zie elders in dit forum) en openhartige verhalen over seks.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#18 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 14 juni 2022, 13:25

De man die seks wilde met zijn schoonzusje (uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 2)

Dit is het verhaal over de echtgenoot die wilde slapen met het jongere zusje van zijn vrouw. Dat zusje heette Saeng La. Op een mooie dag was hij aan het werk in het veld, ver van zijn huis. Toen zijn vrouw hem zijn lunch bracht zei hij 'Ik wil seks met Saeng La.'

Zijn vrouw was snel van begrip en slim, en antwoordde: 'Echt waar? Wil jij seks met Saeng La? Wat is daar zo moeilijk aan?' 'Nou ja, wat moet ik doen?' Zij zag midden in het veld een termietenheuvel en zei 'Hmm. Als jij die termietenheuvel kunt opruimen dan ga ik het regelen dat jij seks kunt hebben met Saeng La.'

'Echt?' 'Zeker weten.' 'Okay dan. Ik haal het weg. Dat is wel een dag werk. Over een dag is ie weg.' 'Prima. Als je dat in één dag kunt doen dan is dat fijn. Als je dat redt voor het donker wordt dan regel ik dat je vannacht met Saeng La kunt slapen. Maar blijf van haar tieten af, ja? Ze is nog een jonge vrouw en daar houdt ze niet van. Neem haar teder, heel teder. En denk hier aan: als je bij het huis komt, zing dan een liedje. Dan weet ik dat jij het bent.'

Hij werkte hard om die termietenheuvel weg te scheppen. Schepte en zwoegde tot ie helemaal weg was. Het was zwaar werk. En toen het donker werd nam hij een bad, at zijn rijst op en dronk een neut sterke drank. Toen verliet hij het schuurtje in het veld en ging naar huis om seks te hebben met Saeng La.

Toen hij het huis naderde zong hij een deuntje om zijn vrouw te laten weten dat hij onderweg was. 'Hij is er al' zei die tegen zichzelf en liet haar jongere zus slapen in het echtelijke bed. Zijn vrouw bond een doek om haar borsten en ging liggen in het bed van haar zusje.

De man kwam stilletjes het huis in en ging regelrecht naar de slaapkamer van zijn schoonzusje. Nee, hij wist natuurlijk niet dat zijn vrouw daar lag! Hij herkende haar niet in het donker, vooral omdat hij niet aan haar borsten mocht komen. En zijn vrouw had ook gezegd: 'Als jullie samen hebben geslapen, ren dan weg.' Dus, na de vrijerij, nam hij de benen en ging terug naar de schuur in het veld. En viel daar in slaap.

De volgende morgen was zijn vrouw te laat met de lunch. Zij bracht die iedere dag op tijd naar het veld. Maar vandaag was ze te laat en hij ergerde zich daaraan. Hij lag te pruilen, boos, en toen zijn vrouw kwam met het eten draaide hij zich van haar af. Maar daar wist ze wel raad mee!

'Luister! Wat wil je? Eten of seks?' 'Seks! Seks! Ga liggen!' Zij ging naast hem liggen en toen ze klaar waren vroeg ze 'Hoe was het met Saeng La, gisteravond?'

'Pfoe! Niks bijzonders. Echt niet beter dan met jou...'

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Vertaald uit het Engels en bewerkt door Erik Kuijpers.

De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#19 Bericht door erik-kuijpers » donderdag 16 juni 2022, 08:15

Opa Yaeng, Oom Kham en het blok ijs (uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 3)

De heren Yaeng en Kham, keuterboertjes, hadden in het dorp Ling Ha ploegen gekocht en hadden die verkocht voor wat extra geld. Vóór de bus te nemen in Chiang Mai besloten ze oud ijzer op te kopen bij alle bedrijven die ze tegenkwamen.

Ze kwamen bij een ijsfabriek. Opa Yaeng ging vragen naar oud ijzer en in die tijd zou Oom Kham ijs gaan stelen. De Chinese eigenaar van de fabriek bewaarde het ijs onder zaagsel achter de tempel en verkocht het in blokken. Terwijl Yaeng oud ijzer kocht, stal Kham een blok ijs....

Toen ze elkaar weer zagen zei Yaeng 'Draag het ijs in een stuk katoen op je rug.' 'Maak je geen zorgen; komt goed' zei Kham en wikkelde het ijs in een lap en bond die aan een stuk hout dat hij over zijn schouder droeg. Al snel konden ze een bus vinden, stapten op en reden naar huis.

Ze stapten uit en Yaeng vroeg 'Kham, waar is het ijs?' 'Hier, in de lap aan de stok.' 'Ik heb gekeken, er is niks.' 'Jawel.' 'Nou, kijk dan zelf.' Kham keek zelf en zei 'Je hebt gelijk, het is niet hier.'

Lekkere granaatappels

'Waar heb je het ijs gelaten, Kham? Ik heb granaatappels hier en die wil ik met ijs eten.' 'Maar, ik heb geen ijs. Ik heb alles in deze lap gedaan.' 'Jongeman, hou me nou niet voor de gek! Luister, geef mij wat ijs, dan deel ik de granaatappels met jou.' zei Yaeng.

'Yaeng! Kijk nou toch eens goed! Die lap is kletsnat en je blijft maar praten als een gek.' Hoe dom kan je zijn? Yaeng begreep het nog steeds niet. Ze gingen naar huis. Yaeng gooide woest het oud ijzer neer en kwam Kham opnieuw om het ijs vragen.

'Yaeng, dat heb ik je al verteld. Die lap is kletsnat. Kijk dan zelf. Alles is nat' zei Kham vermoeid. Yaeng werd boos. 'Je bent strontvervelend! Je zegt maar wat! Waar heb je dat ijs verstopt? Breng het hier.'

En zo ging het uren door. Niemand van hen gaf toe. Mensen die ze tegen kwamen zeiden allemaal 'Ja, ijs smelt, weet je. Bewaar het onder zaagsel, dan smelt het niet, maar pak het in een lap stof, dan smelt het.'

Tenslotte ging Opa Yaeng terug naar de Chinees. 'Is het waar dat ijs smelt?' En die was duidelijk: 'Ja, natuurlijk smelt het. Het is echt water, weet je. Komt het in aanraking met warme lucht, dan smelt het.'

Weer thuis zei Yaeng tegen Kham 'Het is waar, verdorie! Je had gelijk, Kham. IJs smelt echt, *** nog aan toe!'

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Vertaald uit het Engels en bewerkt door Erik Kuijpers.

De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#20 Bericht door erik-kuijpers » zondag 19 juni 2022, 09:22

Een plattelander voor het eerst in de grote stad (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 4)

Je zegt wel eens, minder vleiend, 'Een plattelander voor het eerst in de grote stad'. Wel, meneer Tib was zo iemand; een echte boerenkinkel!

Hij ging een keer met zijn dochter Sing Kaew op reis naar Bangkok. Ze wilden een film gaan zien, in een bioscoop, de Chalerm Ked Cinema Hall, die aan alle vier muren grote spiegels had. Ze liepen de trap op toen Tib ineens uitriep 'Sing Kaew! Kijk nou eens, vlak voor ons. Die vent ziet er net zo uit als ik!'

'Waar dan?' 'Nou, daar.' 'Ach, vader, gekkie, dat ben jij. Dat is jouw spiegelbeeld!' 'Is dat zo, Kaew? Echt waar?'

De arme Tib had nog nooit een spiegel gezien en schrok van zijn eigen spiegelbeeld....

Enfin, eenmaal binnen in de zaal nemen ze hun plaats in op de bioscoopstoelen. Dat zijn stoelen waarvan je de zitting eerst omlaag moet duwen.

Sing Kaew zat gerieflijk te kijken maar Tib vroeg na een poosje 'Kaew, hoe kan jij zo lekker zitten? Ik zit helemaal niet op mijn gemak! Mijn kont doet zeer.' 'Maar vader, waarom zeg je dat niet eerder?' 'Vertel me eens, hoe doe jij dat?' 'Ik druk de zitting omlaag en ga zitten.'

'O? Zo dus? Zo doe je dat dus.' Tib drukte de zitting omlaag en ging zitten. 'Hè, nou zeg, dat zit een stuk gemakkelijker.' Tja, je moet het maar net weten....

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Vertaald uit het Engels en bewerkt door Erik Kuijpers.

De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

Over de geschiedenis van de bios in Thailand, zie deze interessante link: https://siamrat.blog/2020/08/30/sala-ch ... ai-cinema/

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#21 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 21 juni 2022, 21:58

De arme man en de civetkat (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 6)

De arme man had een heel klein rijstveld en kon nauwelijks voor zijn eigen eten zorgen. De god Indra kreeg medelijden met hem en verstopte een mooie vrouw in de slagtand van een olifant en liet dat vallen in zijn akker. Hij vond die slagtand en nam hem mee naar zijn hutje. Hij had geen idee dat er een vrouw in verstopt zat.

Toen hij de volgende dag terug kwam uit het veld zag hij dat iemand voor hem gekookt had, en nog lekker ook. Hij stond perplex. 'Wat nou? Wie heeft dit gedaan?' mompelde hij. De eerste dagen gooide hij het eten weg; hij was bang vergiftigd te worden.

Maar hij was nieuwsgierig naar wie er had gekookt; klom in een boom en wachtte. Tenslotte zag hij een vrouw uit de slagtand komen en die begon eten te koken. Hij liep op zijn tenen naar binnen, stopte met een doek de opening in de slagtand dicht en vroeg 'Wie ben jij?' 'Ik maak eten voor jou. Waarom gooi je het eigenlijk weg?'

Ze gingen trouwen en bleven in zijn hut wonen. Ze was knap. Een heerlijke meid! Iedereen was weg van haar schoonheid. En dat hoorde de heerser over die stad. Die ging eens een kijkje nemen en riep 'Wat een schoonheid!' Hij werd bezeten van die vrouw, wilde haar voor zichzelf en ging bedenken hoe hij de rijstboer kon vermoorden. Want, verwachtte hij, boertje dood en de vrouw voor hem...

Dieren in de valstrik

Terwijl de heerser nadacht ving de boer dieren die van zijn voorraadje rijst hadden gegeten. Hij ving eerst een civetkat in zijn strik en wilde hem doden. Maar de civetkat riep 'Alsjeblieft, spaar mijn leven. Dan zal ik je helpen als je wat nodig hebt of ongelukkig of bezorgd bent.' De boer was overtuigd en liet hem los.

Later ving hij een tijger en een naga en dat ging op dezelfde manier. Beide dieren riepen 'Alsjeblieft, spaar mijn leven. Dan zal ik je helpen als je wat nodig hebt of ongelukkig of bezorgd bent.' En de boer liet ze gaan.

De boer wordt uitgedaagd....

De heerser liet de arme man komen en gaf een opdracht. 'Vind een haan om tegen mijn haan te vechten. Als jij wint krijg je duizend stukken goud. In het andere geval laat ik je vermoorden.'

Maar de goede man had geen haan en geen idee hoe er een te kopen. Zijn vrouw greep in. 'Doe niet zo somber. Weet je nog van die civetkat in jouw strik? Waarom roep je hem niet?' Dus hij riep hem en de civetkat kwam. 'Waarom roep je me? Wat is het probleem?'

De boer legde alles uit en de civetkat had een plan. 'Wees niet bang en roep me morgen weer.' De dag daarna kwam de civetkat en veranderde zichzelf in een afgetobde ouwe haan. De arme man nam die mee naar het paleis. De toeschouwers lagen al snel in een deuk. 'Hoe kun je nou winnen met zo'n beest?' Er werd stevig op de strijd gewed en ze lieten de hanen los.

De haan van de heerser was niet bang! Sloeg met zijn vleugels, flap-flap, en ze vlogen op elkaar af. Klabang! Maar even later lag de strot van de haan van de heerser open; de civetkat, weet je nog?, had zijn strot doorgebeten. De boer kreeg duizend stukken goud.

Een dag of tien later werd de boer weer uitgedaagd. 'Kom met een stier. Als jouw stier verliest dan…' Weer voor duizend stukken goud. Deze keer werd de tijger geroepen die veranderde in een afgeleefde ouwe stier maar die was nog sterk zat om de stier van de heerser over de kling te jagen.

De heerser had er nog steeds niet genoeg van en gaf hem de opdracht een boot mee te nemen voor een race. Zelf had die al een mooie, grote boot waar al zijn vrouwen en kinderen met gemak op konden. De boer raakte weer in paniek.

Hij riep de naga en die veranderde in een kloterig klein bootje. Ze lagen klaar voor de race. De heerser in zijn grote boot met muziek en al zijn vrouwen en kinderen tegen het bootje van de arme boer. Maar dat was eigenlijk de naga!

De race begon en na een stukje varen sloeg de naga met zijn staart op het water. Hij sloeg zo hard dat massa's water in de boot van de heerser vielen. Die boot zonk en alle vrouwen en kinderen en de heerser zelf verzopen.

Dat komt er van als je iemand anders zijn vrouw wil...


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Vertaald uit het Engels en bewerkt door Erik Kuijpers.

De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

Dit grappige verhaal heeft wel iets van een ander verhaal uit de Thaise volksvertellingen, namelijk 'de prins in een schelp'. Die kun je vast wel ergens op internet of in dit forum vinden (zoek naar schelp, bijvoorbeeld).

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#22 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 22 juni 2022, 22:06

Over alcohol in de hemel en een kale eikel in de hel (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 7)

Opa Kaew dronk de hele dag door. Van opstaan tot slapen gaan. Hij dronk drie heupflesjes sterke drank per dag. Drie! Samen meer dan een halve liter. En hij ging nooit naar de tempel. Sterker nog, hij wist niet eens waar de tempel was! Geschenken voor de tempel en thamboen, nooit van gehoord. Zodra hij opstond in de morgen dronk hij een flesje leeg; na de lunch weer eentje en een in de avond. En dat iedere dag.

Hij maakte eens een rondje door het bos en ontmoette de eerbiedwaardige monnik Phra Malai, een arhat (*). Kaew ging niet alleen nooit naar de tempel, hij wist ook niet hoe zijn respect te tonen aan de monnik. Dus toen hij de monnik tegenkwam stak hij drie vingers op. Toen nam de monnik aan dat Kaew vroom mediteerde en de drie waarden van het boeddhisme respecteerde: Boeddha, zijn leer en het monnik zijn.

Phra Malai besloot Kaew zijn diep mededogen te tonen door hem de wedergeboorte te gunnen in de hemel. Hij pakte hem bij een been en zwiepte hem de hemel in. Kaew werd daar herboren en hij zei tegen de goden dat hij zijn verjaardag wilde vieren. Met een borrel! Nee, hij was zijn borreltje nog niet vergeten....

Hij riep alle goden bijeen voor een vergadering. Daarna sprak hij hen toe. 'Hemelse schepselen! Sinds ik in deze hemel herboren ben heb ik nog niet één keer mijn verjaardag gevierd. We moeten echt een dag afspreken om gezellig en in goede sfeer mijn verjaardag te vieren.'

'Maar hoe doen we dat?' vroegen de goden. 'We moeten sterke drank maken!' 'En hoe doen we dat dan?' 'Neem rijst en stoom dat. Doe er gist bij en roer het om. Stop het in een vat en laat het zeven dagen gisten' was het advies van Kaew. En daar ging men mee akkoord. Alle goden gingen in hun eigen paleis alcohol stoken en na zeven dagen kwamen ze bij elkaar om Kaews verjaardag te vieren.

Op dit hemels feestje dronk iedereen en maakte veel lol. De drank moedigde allen zo aan dat ze gingen zingen en dansen. Er was volop plezier! Drank in overvloed, er werd meer en meer gedronken en tenslotte gingen ze ruzie met elkaar maken en sloegen ze elkaar zelfs voor de kop! De goden begonnen een stevige partij te matten.

De god Indra kreeg dat door en kwam eens kijken. 'Waar gaat dit allemaal over? Tot nu toe was er altijd vrede hier in de hemel. Niemand had een hekel aan een ander hier, Maar sinds opa Kaew hier herboren is als god is er herrie!' Indra onderzocht de zaak en wist het al snel. 'Als ik opa Kaew hier laat blijven dan wordt het een bende. Ik stuur hem terug naar de aarde waar hij vandaan komt.'

Hij greep Kaew bij een been en slingerde hem omlaag maar met zulke kracht dat hij de aarde miste en in de hel terecht kwam. En daar word je gekookt, toch? Maar ook daar vergat Kaew zijn slechte gewoontes niet; hij riep iedereen bijeen en .. de geschiedenis herhaalde zich. Iedereen in de hel begon sterke drank te nuttigen.

Men begon de invloed van al die drank al te voelen en toen vroeg Yama, de god van de dood, aan Kaew 'Vriend Kaew, wat is nu lekker om bij de borrel te eten?' Kaew wist dat wel. 'Nou, een stukkie vlees is lekker hoor. Varken, biefstuk, eend, kip; eigenlijk kan iedere soort vlees wel bij drank.' 'Maar die hebben we niet in de hel. We hebben hier alleen maar kraaien met een ijzeren bek' (**) 'Prima! Breng maar dan gaan we die koken!'

Ze pakten de kraaien, kookten ze en aten ze bij de borrel. Ze aten en zopen en het werd een rumoerige tijd in de hel met zang en dans zoals dronken mensen wel doen. En daarna begonnen ze te vechten en sloegen mekaar voor de kop. Ze pakten stokken en sloegen potten en pannen kapot. De hel lag in puin!

Tenslotte kwam de arhat Phra Malai een kijkje nemen in de hel; midden onder het vechten. 'Stop! Stop!' brulde hij. 'Jullie breken alle potten en pannen van de hel. Hoe moeten we nu nieuwe zondaren straffen?' En ze stopten. Helaas was er nog maar één klein pannetje heel, net groot genoeg om een ei in te koken.

Dus vandaag zie je dat zondaren die naar de hel gaan niet meer met hun hele lijf in het hete water gaan. De pan is te klein. Dus, ja sorry hoor, ze dopen alleen de piemel van een man in dat pannetje. Die worden dus allemaal herboren met een kale eikel!

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Drink yourself to heaven'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers.

De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

(*) Toelichting op arhat. Wikipedia zegt 'iemand die de bevrijding van wedergeboorte heeft bereikt.' Het boek zegt: arhat, Sanskrit: 'one who is worthy', Pali: arahant, in Buddhism: a perfected person, one who has gained insight into the true nature of existence and has achieved nirvana (spiritual enlightenment). The arhat, having freed himself from the bonds of desire, will not be reborn.

(**) Toelichting op kraaien met ijzeren bek; zie Gagana uit de Russische folklore: https://en.wikipedia.org/wiki/Gagana

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#23 Bericht door erik-kuijpers » zaterdag 25 juni 2022, 06:51

Drink je rijk! (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 8)

Drink je rijk? Mensen zeggen dat sterke drank slecht voor je is maar het is niet zo slecht hoor! Een borrel kan best meewerken aan je leven. Het kan je rijk maken, weet je!

Er was eens een dronkenlap. Hij heette Opa Tan. Dronk zijn borreltjes iedere dag en de hele dag door. Hij kwam dronken thuis en als zijn vrouw niet gekookt had dan werd hij boos en schold hij haar uit. Sloeg zo hard op potten en pannen dat ze braken en dan lag het huis vol scherven.

Die avond kwamen twee handelaren langs. De een was kaal en de ander had een baard. Ze vroegen of ze konden blijven slapen in Opa Tans huis; ze zochten onderdak. Tan was niet thuis maar zijn vrouw zei hen 'Nee, je kunt hier niet blijven slapen vannacht. Zie je, mijn man is niet zoals andere mannen. Als hij bezopen thuiskomt slaat ie alles aan gort en wat hem niet bevalt schopt ie het huis uit.'

'Okay, maar we weten niet waar we dan heen kunnen. De zon is al onder. Laat ons alsjeblieft hier een nachtje slapen; zodra het licht wordt zijn we weg.' 'Als je dat echt wilt dan mag dat. Maar ik kan je niet hier beneden laten slapen; je moet boven op de vliering.' De heren aten en haastten zich naar de vliering, doodsbang voor Opa Tan.

Beide heren waren kooplui in zilver en goud en hadden hun handel verstopt in de bamboe draagstok, het juk. Dat was een holle bamboe stok zo dik als een arm waarvan ze het uiteinde hadden open gemaakt en volgestopt met de handel, en daarna weer dichtgestopt. Die namen ze mee naar de vliering om te pitten.

'Eerst pak ik die kale....'

Opa Tan kwam thuis; dronken. Kwam met een hoop kabaal binnen en vroeg zijn vrouw 'Wat hebben we vandaag te eten?' 'Niet veel. Gekookte eieren en gebakken garnaal. Als je honger hebt, help jezelf maar.' Hij ging de keuken in en pakte de houten schaal met rijst en het lekkers zoals eieren en garnalen. Toen nam hij zijn mes.

'Wie neem ik eerst te pakken? Die kale?' en hij stak zijn mes in een ei. 'Of toch maar die met de baard?' en stak zijn mes in een garnaal. De mannen boven dachten dat hij het over hen had en klauterden het raampje uit, gleden het dak omlaag en sprongen naar beneden. Ze namen de benen! Het liep ze dun door de broek van angst, en ze vergaten hun handel...

Tan keek de volgende morgen op de vliering en zag de draagstokken liggen. Peuterde ze open en zag zilver en goud aan de binnenkant! Hij werd rijk! Tienduizenden baht aan waarde.

Een goede gelegenheid zijn leven anders in te richten. Steunde de plaatselijke tempel, verwierf 'verdienste' in de gemeenschap en werd tenslotte multimiljonair. 'Dát is nog eens jezelf rijk drinken', zei hij!

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Drink yourself wealthy'.Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers.

De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#24 Bericht door erik-kuijpers » zondag 26 juni 2022, 11:44

Te koop: ratteneieren (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 9)

Nóg een verhaal over Opa Tan, nu samen met Opa Daeng, zijn buurman. Opa Daeng fokte eenden en had er vier- tot vijfhonderd. Hij hield de eenden op zijn veldje en dat lag naast het veldje van Opa Tan.

Opa Daeng hield de eenden voor de verkoop van de eieren en ging ze regelmatig rapen. Opa Tan daarentegen plantte cassave; hij verkocht de eetbare wortel en groef ze zelf op. Meer handel was er niet in de buurt; verderop lag een groot bos. En daar leefden ratten. Meer en meer merkten de heren Tan en Daeng dat er gesnoept was van zowel de cassave als van de eieren.

Daeng ging weer eens zoeken naar de eendeneieren maar vond er niet één! Hij beschuldigde Tan van diefstal maar die protesteerde; hij had echt niks gedaan. Maanden gingen voorbij en toen besloot Tan maar eens te gaan zoeken naar die ratten want die hadden stevig zitten vreten van zijn cassaveknollen. Het werd tijd hun holen eens uit te graven.

Hij ontdekte een rattenburcht zo groot als een kamer in zijn huis. En wat hij daar zag? Je zult het niet geloven! De ratten hadden eendeneieren meegenomen en bewaarden ze in hun burcht! Toen Daeng kwam kijken beweerde Tan dat het ratteneieren waren en .. jawel! .. Daeng geloofde dat ook nog...

Tan haalde de eieren er uit en kon ze voor een paar honderd baht verkopen. Dat was lekker geld hoor!

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Rat eggs'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers.

De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#25 Bericht door erik-kuijpers » dinsdag 28 juni 2022, 22:17

Een vagina vol porseleinslakken (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 10)

In dit verhaal weer iemand die seks wil met zijn jonge schoonzusje, net als in verhaal nummer 2. Maar deze keer gebruikt meneer een andere methode. We zullen hem schoonbroer noemen want er is geen naam bekend.

Hij werkte iedere dag in zijn rijstveld. Zijn vrouws jongere zusje, zijn schoonzusje dus, bracht hem zijn eten en wachtte op hem tot hij zou komen. Ze had een flink eind gelopen, was uitgeput, en ging even in de hut liggen. Door de frisse wind viel ze al snel in slaap. Ondertussen kwam schoonbroer van het veld af en vond haar slapend.

Hij wilde haar..... Maar zou hij dat 'effe hup!' doen dan zou ze overstuur raken en hem beschuldigen van verkrachting. Dus hij ging het veld weer in en raapte wat huisjes van porseleinslakken op. En hij legde die schelpen neer in één lange lijn, de een na de ander, vanaf het gazon, de trap op, een op iedere trede, heel de afstand tot in haar kruis. Toen riep hij luidop: 'Hé, waarom lig jij zo te slapen, midden in het veld?'

Ze schrok wakker. 'Wat is er aan de hand?' 'Zie je dat niet? Porseleinslakken kruipen jouw vagina binnen!' Toen ze zo'n lange rij schelpen zag op weg naar haar kruis schreeuwde ze. 'O, schoonbroer, wat kunnen we daaraan doen?'

'Wat we daaraan kunnen doen? Jij moet een kerel vinden die linksdragend (*) is om ze naar buiten te drukken.' Dat zei hij tegen haar.... Ze ging naar huis en vertelde haar ouders wat er was gezegd. Die gingen op zoek naar een vent die de penis links droeg. De schoonzoon voelde dat aankomen en bond een zijden draadje aan zijn piemel en aan zijn buik zodat hij naar links wees.....

Toen hij een bad nam bij de waterput lag schoonmoeder te kijken en jawel, ze zag zijn jongeheer naar links wijzen. Holde naar haar man en vertelde het hem. 'Ik heb in het hele dorp gekeken maar zag niemand met een linksdragende piemel behalve onze schoonzoon. Ik zag hem een bad nemen. Maar is het wel netjes om hem te vragen bij onze dochter de slakken naar buiten te drukken?'

Maar hij wilde alleen maar meewerken als er een ceremonie van werd gemaakt, met geschenken en het bed feestelijk opgemaakt. Zij hingen zeven gekleurde gordijnen rond het bed en het meisje wachtte. Moeder moest onder het huis gaan staan met een flinke stok. Hijzelf nam een plastiek zak met schelpen mee.....En hij deed zijn best. De hele nacht. Eerst langzaam en dan liet hij een paar schelpen vallen naar beneden.

Moeder stond beneden klaar met haar wandelstok! 'Zo, komt deze slak uit mijn dochter?' BENG! En toen hij klaarkwam gooide hij een handvol naar beneden; moeder kon het niet bijhouden. Ja! Ja! Ja! Beng-beng-beng-beng!

En dat was het. Niemand had het door, zelfs niet zijn eigen vrouw die alleen maar bang was dat haar zusje dood zou gaan door die slakken. Dus hier stopt het! Zo doe je dat als je met het zusje van jouw vrouw wil … Maar probeer het niet nog een keer; dan krijg je een klacht aan je broek!


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Cowries in a pussy'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers.

De auteur is Viggo Brun (1943) die in de jaren 1970 met zijn gezin in de regio Lamphun woonde. Hij was 'associate professor' Thaise taal aan de universiteit van Kopenhagen.

Ook dit verhaal komt uit de mondelinge overlevering in Noord-Thailand. Zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

(*) Linksdragend is een kleermakersterm. De meeste mannen zijn linksdragend, weten we tegenwoordig. Zie deze site: https://www.ensie.nl/woordenboek-van-po ... nksdragend

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#26 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 01 juli 2022, 07:48

Wie is slimmer: een Karen of een Thai? Over een wip 'recht-op-en-neer'... (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 11)

Dit verhaal komt uit de Karen-overlevering. Het gaat over een Thaise man en een Karen man die dikke maatjes waren. Ook dit verhaal gaat over seks. Thaise mensen, weet je, die hebben altijd wel een plannetje klaar. Vindingrijke mensen hoor!

Wel, deze Thaise meneer ging op reis naar zijn Karen maat en toen het donker werd kreeg hij zin een Karen vrouw te .. verwennen, zeg maar. Hij bedacht een plannetje en vroeg zijn maat 'Vriend, waar slaapt jouw gast?' 'Wij Karen leggen een matras voor de gast op de veranda.' 'Echt waar? Nou, wij Thais niet hoor. Als een goeie maat een Thais huis bezoekt dan slaapt de echtgenoot op de veranda en de gast slaapt in de slaapkamer. Bij de vrouw van de gastheer.'

'O, echt waar?' 'Jazeker, zo doen wij dat.' 'Nou, dát is een leuke gewoonte. Na het avondeten zal ik mijn vrouw vragen een extra matras klaar te leggen in de slaapkamer en daar kun jij op slapen' zei de Karen meneer. Na het eten en een gezellige babbel ging de Thaise vriend in de slaapkamer pitten. De Karen vrouw was daar ook maar hij raakte haar niet aan. Hij wachtte op zijn kans.

De Karen echtgenoot stond buiten door een gat in de muur te gluren maar de Thaise vriend maakte geen aanstalten om .. ! Hij lag daar maar, op zijn rug, met een erectie. Hij kon het niet meer aanzien en riep zijn vrouw. 'Vrouw! Kruip er op. Kruip bovenop hem.' Dus ze deed haar sarong (*) omhoog en ging op hem zitten. 'Druk nu omlaag, vrouw. Druk je billen naar beneden. Druk jij naar boven, vriend!' En zo gingen ze verder. 'Druk omlaag! Druk omhoog!' En na een paar keer bewegen kwam de man bijna klaar. 'Omhoog, omlaag, nog een keer!' Nou ja, dat was het dan....

De volgende morgen gaf de Karen blijk van zijn verbazing. 'Eh, nou, jullie Thais zijn wel vlug van begrip zeg! Ik gaf maar twee tellen instructie en je deed het alsof je je leven lang nooit iets anders hebt gedaan!'

Het tegenbezoek

Een week later vond de Karen het tijd voor een tegenbezoekje. 'Beste vriend, over een week kom ik jou bezoeken.' 'Zeker, kom maar. Ik zal net zo goed voor jou zorgen als jij voor mij hebt gezorgd.'

Een week later bezocht de Karen zijn Thaise vriend en arriveerde onder etenstijd. De Thaise familie verwende hem met drank, tabak en gebakken vis. Tegen bedtijd zei de Thaise man tegen zijn vrouw 'Nu mijn Karen vriend gekomen is moet jij een gat maken in die muur en zo groot.' Hij liet haar een pompoen zien waar hij een gat in had gemaakt.

Het was bedtijd en hij riep zijn Karen vriend. 'Vriend, de Thaise gewoonte voor gasten is een gat in de muur. Jij slaapt binnen, aan deze kant van de muur. Wij slapen daarachter. Als wij vannacht wat plezier willen maken dan kloppen wij op de muur. Mijn vrouw gaat vlak voor dat gat zitten, en jij stopt hem er gewoon in!'

Het werd donker en de Karen wilde wat met de Thaise vrouw; hij klopte op de muur. Zij drukte de pompoen tegen het gat aan en … Maar de pompoen was koud! De Karen stopte zijn piemel er in en kwam mogelijk nog klaar ook.

De volgende morgen riep de Karen 'Zeg, vriend, Thaise poesjes zijn niet als Karen poesjes, weet je dat?' 'Hoe bedoel je dat?' 'Die van jullie zijn zo koud!' Ja, vind je het gek. Hij naaide een pompoen! De foefjes van een idioot en die van een slim persoon zijn heel verschillend, weet je! De Karen zijn onnozel, de Thais zijn slim...


[b]Bron:[/b]
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'A Karen tale!' Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

(*) De sarong is een kledingstuk dat in heel Zuidoost-Azië wordt gedragen, ook in Thailand. De Thaise naam is saroong, geschreven โสร่ง.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#27 Bericht door erik-kuijpers » maandag 04 juli 2022, 17:25

De mediterende kluizenaar en vrouwenborsten (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 12)

Dit verhaal gaat over een kluizenaar die het jhana (*) had bereikt. Deze kluizenaar zat al twintigduizend jaar in een bos te mediteren en hij had het jhana bereikt. Dat betekent dat als hij honger had en aan eten dacht, dat hij dan een voldaan gevoel kreeg. Wilde hij ergens heen dan hoefde hij er maar aan te denken en ...hoppa!... hij was al daar. Zat daar al twintigduizend jaar te mediteren. Het gras kwam al hoger dan zijn oren maar hij bleef gewoon zitten.

Maar toen kwam er droogte. De mensen riepen dat er al zeven jaar en zeven maanden geen regen was gevallen juist omdat hij daar zat te mediteren. Mensen gingen dood door ondervoeding en ze besloten de kluizenaar te storen en uit zijn meditatietrance te halen. Het stoorde ook de goden dat hij zo lang zat te mediteren en een van de goden was zo ontdaan dat hij zich voordeed als een mooie jonge vrouw die de kluizenaar maar in zijn rug bleef porren.

Maar de kluizenaar gaf geen krimp! Zij stompte nog eens, en nog, en nog, en eindelijk gaf de kluizenaar toe aan dat eindeloze gepor in zijn rug. Hij deed zijn ogen open, draaide zijn hoofd en staarde naar de naakte jonge vrouw met een prachtig stel borsten. En hij dacht 'Wel, wat voor dier is dat? Andere dieren hebben hoorns op hun kop maar deze op de borst. Dat wil ik wel eens voelen; ze zien er zacht uit!'

Maar door die éne keer knijpen verloor hij de mogelijkheid het jhana te bereiken. Eigenlijk verloor hij al zijn bijzondere krachten. Vanaf dat moment woonde hij in het woud als een gewoon mens. Het begon gelijk te regenen en het land kreeg weer vrede en rust.

Nu zie je hoe sterk vrouwen zijn! Ze kunnen alle gebruiken om zeep helpen. Daarom geloven wij mannen dat wij geen magische teksten kunnen uitspreken als wij net onder een waslijn met vrouwenkleren lopen. Onze spreuken verliezen dan hun kracht. Ook als je een vrouw aanraakt verlies je wat van jouw kracht....

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The meditating hermit!' Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

(*) Jhana is een hoge graad van meditatie. Men zegt, dat als je dat hebt bereikt, je kunt vliegen, door de muur heen kunt lopen, onzichtbaar wordt, de gedachten van anderen kunt lezen en zult krijgen wat je wilt door er alleen maar aan te denken.

Jhana wordt elders geschreven als Dhyana, in het Thais als
ฌาน ธยาน, letterlijke betekenis 'meditatie dhyana'. Website https://nl.wikipedia.org/wiki/Dhyana

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#28 Bericht door erik-kuijpers » woensdag 06 juli 2022, 08:57

Het huisaltaar voor Boeddha (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 13)

Dit gaat over twee buren. De een was niet gelovig, de ander wel en was voorts een eerlijk mens. Ze waren vrienden. De gelovige man zette tegen de muur van zijn veranda een altaar neer met daarin een beeldje van Boeddha. Iedere morgen offerde hij rijst en toonde hij respect voor Boeddha, en 's avonds na het eten deed hij dat weer.

Later kocht hij een pot, bedekte die met een wit kleedje, en zette die in het altaar. En als hij bij het altaar kwam sloot hij steeds af met een wens. 'Ik hoop dat mijn goede daden helpen deze pot met goud te vullen.' Zijn ongelovige buurman had hier geen vertrouwen in. Eerlijk gezegd ergerde hij zich aan de dagelijkse gebeden aan dat altaar en in het bijzonder aan de wens dat die pot vol kwam met goud.

Oppas gevraagd...

Op een mooie dag wilde de man met zijn vrouw op het veld gaan werken en vroeg aan zijn ongelovige buurman of hij een dagje op het huis wilde passen. 'Maar natuurlijk, ga gerust je gang.' Terwijl het stel aan het werk was zei de buurman tegen zijn vrouw 'Iedere dag die pot optillen, en dan vragen om goud, ik zal hem eens wat leren! Vandaag vul ik die pot met goud!'

Hij ging naar het huis, pakte die pot en, excusez le mot, kakte er in. Legde het witte kleedje er weer op en zette hem terug op het altaar. De gelovige buurman had daar natuurlijk geen idee van toen hij thuiskwam. Nam een douche, at, en ging naar zijn altaar. Hij pakte de pot op en bad 'Moge deze pot vol zitten met goud'. Zijn buren lachten zich een aap....

De volgende dag wilde de buurman zijn gelovige vriend eens vernederen en liep naar hem toe. 'Zeg, neem die pot nu eens van dat altaar af. Gooi hem kapot om te kijken of er al goud in zit of niet. Je vraagt dat nu al zo lang aan Boeddha....'

'Doen' zei zijn vrouw. 'Hij heeft vast wel gelijk. Laten we eens kijken; ik pak die pot wel even. Misschien zit ie echt wel vol met goud!' Zij wilde de pot pakken maar kon hem niet optillen. 'Oh, hij is veel te zwaar voor me.' Haar man nam het over, tilde de pot op en ze sloegen hem met een hamer kapot. Kijk eens aan zeg! Hij zat vol met goud!

De ongelovige buurman stond versteld. 'Wat nou? Ik heb er in gepoept maar nu is het ineens goud!' dacht hij. Zijn goede buurman gaf hem wat gouden munten; hij deelde zijn bezit graag met zijn vriend. Eenmaal thuis zei de ongelovige man tegen zijn vrouw 'Snap jij dat nou? Er zat echt goud in die pot! Gisteren heb ik er in gekakt en nu zit ie vol goud!'

'Waarom bouwen wij niet net zo'n altaar als zij hebben gedaan? Zo moeilijk is dat niet. Als zij dat kunnen, waarom wij dan niet?' En ze bouwden ook een klein altaar en vereerden Boeddha en namen een pot net zoals bij de buren. Voordat hij de pot in het altaar zette poepte hij er in en legde er een witte doek op.

Dagen en dagen later vond hij dat genoeg tijd was verlopen en dat de pot wel vol goud zou zitten. Hij wilde de pot pakken maar die was echt heel zwaar geworden. 'O, vrouwlief. Hij is echt heel zwaar. Laten we hem kapot slaan en kijken!' Ze zetten hem in het midden van de kamer en met de achterkant van een bijl sloegen ze de pot kapot. Goud? Nee, stront vloog de kamer rond en het stonk als de hel!

Tja, hij was niet zuiver op de graat!


Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The miniature temple'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#29 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 08 juli 2022, 07:10

De twee broers (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 14)

Dit gaat over twee broers. Hun vader gaf hen iets mee op zijn sterfbed. Hij gaf iedere zoon 1.000 baht en zei 'Vanaf mijn dood moet iedere maaltijd die je eet een goeie maaltijd zijn.' Daarna blies hij zijn laatste adem uit.

Wel, de oudste zoon kocht vlees en maakte er gehakt van; kookte een kip en, alsof dat nog niet genoeg was, kocht een fles drank om een goeie maaltijd te maken, precies zoals vader het hem had verteld. Hij deed echt zijn best om van iedere maaltijd een goeie maaltijd te maken.

Daarentegen ging de jongere broer gewoon aan het werk op zijn veld; als hij geen honger had dan at hij niet. Hij wachtte tot hij gaapte van de honger; dan at hij alleen rijst met chilisaus en gekookte groente. Hij was verstandig. De oudere broer joeg zijn erfenis er binnen een jaar doorheen maar hij werd rijk door hard te werken en had altijd eten in huis.

De oudste zocht zijn jongere broer eens op en zei hem 'Ik snap iets niet. Ik deed precies wat pa ons vertelde en maakte een goed maal, iedere dag. Maar nu is mijn geld op.'

'Hoe deed jij dat dan, broer?'

Dat vroeg zijn jongere broer. 'Nou, ik kocht vlees en maakte gehakt. En ik kocht een fles drank. Precies zoals pa zei: een goed maal.'

Nu kan een jongere broer niets opleggen aan de oudere maar hij vond er een oplossing voor. 'Goed, dat vertel ik je. Blijf jij vannacht bij ons slapen?' De volgende morgen gaf hij zijn vrouw opdracht groente en rijst te koken, een peper fijn te stampen en meer niet: geen vlees, kip of vis. Tegen zijn oudere broer zei hij 'Jij hebt mijn akker nog niet gezien, toch? Ga je mee?'

Op de akker had hij veel uit te leggen en de ochtend vloog om. Zijn oudere broer kreeg trek. 'Laten we naar huis gaan.' 'Ogenblikje, ben bijna klaar.' En hij ging door met vertellen over zijn akker. En hoe later het werd, hoe meer begon zijn broer te kwijlen van de honger. 'Okay, laten we nu naar huis gaan.'

En thuis stond het eten klaar: gekookte rijst met groente en chilisaus. En zijn broer at! At als nooit tevoren. 'Smaakt het, broer?' 'Nou en of!'

'Kijk, toen pa stierf zei hij een goed maal te maken van iedere maaltijd. Jij hebt allerlei dingen gekocht en bent dus al je centen kwijt. Maar pa wilde dat we bleven werken tot we echt honger hadden. En als je echt honger hebt dan smaakt rijst met groente ook erg lekker. Onthoud dit, broer! Ik geef je nu 500 baht en maak een nieuwe start.'

De oudere broer ging ook groente kweken en zuinig leven net als zijn broer; werd ook rijk door hard te werken en had altijd eten in huis...

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'The two brothers'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting: zie elders in dit draadje.


Gebruikersavatar
erik-kuijpers
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 3376
Lid geworden op: donderdag 11 oktober 2018, 14:32
Locatie: In volgend leven: Frankrijk.

Re: Uit de Thaise literatuur

#30 Bericht door erik-kuijpers » vrijdag 08 juli 2022, 12:58

Waarom Tha 'Poepbroek' werd genoemd (Uit: Prikkelende verhalen uit Noord-Thailand; nr 15)

Tha werd Poepbroek genoemd. Dat kwam zo:

Hij bezocht eens het huis van iemand die net overleden was. En daar viel hij in slaap. In die tijd droeg hij, net als iedereen, een sarong die om zijn onderlijf werd gevouwen als een kuitbroek, een drollenvanger (*). En de aanwezigen haalden een geintje met hem uit...

De familie daar maakte voor kinderen snoepgoed. Zacht snoepgoed, van gelatine, kleine, kneedbare, zachte figuurtjes. Dat maakten ze van een soort deeg en ze kneedden een flinke prop, maakten de sluiting van de sarong voorzichtig open, legden die prop deeg binnen in een van de pijpen en knoopten de sarong weer netjes dicht. 'Jongens, als ie wakker wordt, wij weten van niks hoor!'

Nee hè! Ik heb in mijn broek gepoept.....

Even later werd Tha wakker en schrok zich dood. Ging rechtop zitten. 'Goeie god, wat moet ik nou?' Hij gleed langzaam over de vloer en probeerde helemaal recht te gaan zitten. Hij was bang dat ze het konden ruiken! Keek af en toe uit zijn ooghoeken naar de anderen om te zien of ze het in de gaten hadden. Trok de randen van de sarong dicht tegen zich aan om de drol binnen te houden. Hij deed net of ie jeuk aan zijn kont had.....

De anderen konden hun lachen niet meer houden! Hij kreeg het door.... Foei, wat was hij boos! Hij greep een van de familieleden vast en brulde 'Wie heeft dat gedaan? Welke idioot deed dat?'

En vanaf die dag heette hij Poepbroek.....

Bron:
Titillating tales from Northern Thailand. White Lotus Books, Thailand. Engelse titel 'Why Tha was nicknamed Cog'. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. De auteur is Viggo Brun (1943); zie voor meer toelichting elders in dit draadje.

(*) Drollenvanger. Ook wel plusfour, een kuitbroek die onder de knie strak om het been zit. Vandaar die bijnaam.

Plaats reactie

Terug naar “Cultuur”