Ko Tarutao, het einddoel

Reisverhalen.
Moderators: Chang, Patriot, Broom

Moderator: Loempia

Plaats reactie
Bericht
Auteur
robi6
Zeer veel ervaring
Zeer veel ervaring
Berichten: 125
Lid geworden op: donderdag 16 maart 2017, 15:53

Ko Tarutao, het einddoel

#1 Bericht door robi6 » maandag 23 december 2019, 08:08

Van deze reis, een weinig bezocht eiland, met minimale accomodatie, reservaat Tarutao.
moet nu rekening gaan houden met echte regen, dat buitje aan de oostkust, je zag t en als je even weg keek was t over. Heb zo'n weggooicapeje bij me.en een paraplu van 30 bath, 1 euro,.
waz net een grijze lucht maar t klaart op. Maar in het tentje dat ik in Hatyai kocht, nog een hele.operatie, voor 15 euro, dit.keer niet het goedkoopste, of dat waterdicht is? Voor de zekerheid bij Spacsport /Nijmegen een tube seal gekocht voor de naden.
Zit aan mn tafeltje voor mn bung. Hoor bij de buren dat ze een zwembad hebben, doorlopend plezierkreten, kipjes grazen, de wielewaal gehoord terwijl ik mn ontbijtje at aan de haven, die meestal droog staat. De andere bunfalows zijn groter en nieuwer, ik.denk 500. Ipv 300 bath( de bath staat 33 ct.) Er stonden vanochtend 5 auto,s zullen wel.maleisiers zijn.
gister geïnformeerd bij de receptie waar je tickets haalt of ze op t eiland slaapzakken hebben, hier niet te koop, en ja, het kan te weinig zijn, mijn tot uiterst dun door wassen versleten lakenzak met evt. een omslagdoek. En dat hier een gh. was voor 300 b/ nacht, en aan de zeekant van de weg. Want die aan de overkant was met airco 500.
Bij mn zoektocht streetware gevonden: een komkommertje in een afvalbak, een flesje water onaangebroken, en een munt van 30 bath.

Ik ben wel de vreemdste toerist die ze hier gezien hebben. Gaat niet eten bij de restaurantjes, maar kookt op zn een terrasje’ een instant noodle, en eet dat op aan de baai/haven, een mooi uitzicht.

In die 5 dagen Songkhla geen enkele farang gezien. Een apart gevoel, zo exclusief, maar ook fijn dat ze je dat niet laten merken. Natuurlijk zien ze het vanuit een ooghoek maar laten dat niet merken, wat een beschaving, je voelt je niet bekeken, maar ook niet genegeerd.soms een. Blije glimlach , een knikje, allicht roept een kind een keer Hallo, enthousiast, niet opdringerig. Zoals.i. Sri Lanka, hele schoolklassen en het hield niet op, vreselijk.
Toch, 1 westerse vrouw, de eerste dag kwam ze uit de super, en de laatste dag eveneens. Dan zie ik haar een half uur later staan, voor haar schoolklas, samen met nog 30. Klasen bij het ochtendritueel op het plein voor de school. Een stilte samen, een gebaar en een lied. Nee, niet het volkslied, hoewel ht 8 uur is. Ze.mogen nog kind zijn, nog niet toe aan nationalistische frasen. Ook een inspectie, ik denk op hoofdluis. Ik sta achter t hek stil te kijken.
ultieme jungle-ervaring.

Panthe bay is de haven waar je aankomt. Waar een winkeltje is.
Verderop een twintigtal gebouwtjes zijn met elk 4-5 kamers. Ook twee longhouses, m/v, met elk 5 ruimtes, 7,50 per nacht, met elk 4 matrassen. Hard, weet ik van 3 jaar geleden.Het regende toen nogal. De hoofdaap was al net zo agressief.
Een restaurant.waar na half 6 iedereen komt eten. En de receptie waar je entree voor het park betaalt en 1,50 per nacht per tent.
Daar zijn aan t strand kampeermogelijkheid, waar nu 5 tentjes staan.
In 1 huist zelfs een engelse vrouw met rollator en krukken. Ze vertelt later dat de apen een keer al haar medicijnen hebben opgegeten.ze weten hoe een zipper werkt, en als ze binnen eten ruiken scheuren ze je tent gewoon open.
Ik neem het uiterste plekje tegen de jungle aan. Nadeel: de apen zijn het eerst bij jou.
De sandflies zijn bij windstil weer zeer aktief. ik hoorde dat er 7 jaar geleden nog geen waren. Met de toeristen meegekomen. Maar het strand is mooi,het zand fijn als zout en bijna zo wit.
Bij het restaurant zijn nog de meeste vogels te zien. Hornbills, een vliegenvangende lijster? Met een staart, die uitloopt op twee draden, net zo lang als de vogels zelf, met aan het eind twee vlaggetjes. Hiermee zwenkt hij sierlijk door de lucht.
Ik kijk of ik het strandje Ao Son.kan bereiken, 10 km. Ik heb lang niet gelopen en krijg een blaar tussen mn tenen.
Na 2 dagen wat onbestendig weer waag ik het erop. De fietsen zijn duur, 7,50 pd. Voor 3-4 dagen boven de begroting. Ik laat een zak met 2 ½ kilo bij de receptie die daar een speciale ruimte voor hebben. De weg door de jungle is mooi, slingert en stijgt soms flink, maar je hoort of ziet niks. Een enkele vogel of aap, een vlinder, een eekhoorn.
Als de cicaden zingen voel je je weer magisch.
Halfweg is een prachtig strandje, Ao Molac ingeklemd tussen hoge rotsen, met een tiental bungalows.Er is 1 gast en de ranger. op tafel ligt de katapult klaar.
De weg erna is bezaaid met borden, ik tel er wel 30 op 2 km. Bochten, hellingen, apen, alles wordt bewaarschuwd, zelfs een koe. Een hollandse, van internet geplukt want de runderen die hier lopen (die je niet ziet) zien er heel anders uit.
Bij het eerste riviertje zie ik een waraan het water uit kruipen. Even verder ligt er een doodgereden! Ondanks al die waarschuwingsborden. Toch een fiets? Verkeer is hier verder niet, of het brommertje van de ranger.Maar de hellingen nodigen wel uit om flink te scheuren.
Op Ao Son is niemand. Even. om de bocht begint een weergaloos strand, 3. Km. met alleen twee mooie Duitse meiden , op de fiets gekomen.
Het ranger station is onbemand wegens ziekte van de ranger, is me verteld. Perfekt.
Maar het broeierige weer lokt de sandflies uit het dooie gras dat als een welkome mat voor het strandje lijkt e liggen, en de baai is klein en erg beschut. Ik wordt lekgestoken en ga gauw slapen.
Dag 2 is koel.windje en geen sandflies, ik loopt t lange strand op. Wel enorm veel rotzooi onder. de palmen. Halverwege vond ik t welletjes en keer terug, nog wat moe van gister.
Terug, blijkt er toch een ranger te zijn. Toeval, of om n oogje op me te houden? Hij wijst me op de waterzuiveringsinstallatie, vraagt of ie een foto van mn tent mag nemen.
Zal misschien in t rapport komen, het station ziet er vervallen uit. Ik heb intussen de wasbak al schoongemaakt, en mn hangmat aan de balken opgehangen, die er knap roestig uitzien. Als ik aan de tafel zit komt een aap.heel.onschuldig tegenover me zitten. Alsof ie wil zeggen: hallo, hoe is het er mee? Als ik me even omdraai zijn mn koekjes weg, en.mn hardkeks de hele wereld.overgesjouwd, het hele land van Cambodja naar hier…..
De ranger vertrekt weer, ik heb de baai voor mezelf. Hoor 3 uilen, 2 dezelfde, één klinkt heel anders.
De derde dag komt weer een ranger, veegt wat bladeren op t terrein, gaat koken in de keuken. Komt t op t terras opeten, opeens lawaai uit de keuken. Heeft ie de deur opengelaten. Loopt naar de apen die op hun achterpoten staan te bedelen, hij gooit ze wat eten toe .! Tja, geen wonder dat ze dan zo brutaal zijn.
Ik.besluit de plek aan de apen over te laten. Iets te veel van t goede.
Op de terugweg hoor ik een enorme vleugelslag boven in de bomen, wat dat zou kunnen zijn?

De ranger van de receptie zegt dat hier 3 soorten Hornbills zijn. Kleine middel en hele grote.

Plaats reactie

Terug naar “Reisverhalen”