Songkhla , deel 2

[robi6]

Songkhla, dagje strand.
Eergist zag ik op een markt bij de visverkopers een emmer, met palinkjes. Ik kreeg trek, wanner eet ik nou paling? Nooit. Vroegr ving je ze in de gracht. Ik zie me.nog thuiskomen, mn moedr gruwde ervan. Nu is paling klaarmaken ook een apart hoofdstuk.
Maar ik zag het rooskleurig, en met wat aluminiumfolie op.een vuurtje moest t lukken. Ze kostten 10. bath, 30.cent, kleintjes duw ik.kocht er 3.

De markt verlatend ziw ik een gebouw dat op een station lijkt, n zowaar, de rails.ligt er nog, en ht gebouw is omgetoverd tot en leuk theehuis, zie foto,s.
Eerst hing ik de hangmat tussen de bomen, zie de foto, maar gistr had ik mn muziekspelertjes niet bij me. Nu wel.
En er was nog niemand. In de loop van de ochtend komen mensen picknicken, stellen en gezinnen/groepjes, dat ziet er gezellig uit, met al die kleine hapjes in zakjes en piepschuim schaaltjes. De Thai houdt van smikkelen, maar niet alleen.
Dan staan er ook mobiele stalletjes aan de straat, ze brengen het bijna bij je.
Afijn, ik voel me vrij lekker mee te zingen mt The Byrds, Dylan en de Bech Boys.
Tegen etenstijd ga ik wat verderop een vuurtje maken, ach, folie vergeten, dan maar stoven op en platte steen. Ik ben er net een aan t verorberen, als er 3 jongedames nieuwsgierig komen kijken. Are you hungry? Ik kom.denk ik over als n zwerver die zo aan zn eten.moet komen, maar nee ik heb ze.niet zelf gevangen hier in zee, maar op de markt gekocht. Maar en van de dames is al op de brommer gesprongen en komt wat later met een zak eten voor me n een grote fles water. Tja, een blanke zwerver, die kans om onze zorginstincten uit te leven laten we ons niet afnemen. En met hulp van hun smartphone met vertaler en spraakcomputer wordt ik bestormd door vragen. De geeikte natuurlijk, liefde, kinderen en waar ik woon, en hoe lang vakantie. En dat ik alleen op reis ben, staat vor hen gelijk aan naar de maan reizen.
Ze zijn 18 en moeten over 2 maanden examen doen, gaan ze naar de univ. om architectuur te studen. En de kans om met mijn hulp engels te leren nemen ze ook grif te baat, dus hup, facebook verzoek is al onderweg. Foto.s worden gemaakt, net als ik een paling wegwerk. Echt goed is ie niet, daar heb ik me op verkeken. Maar wat is beter dan 3 bakvissen, mijn lievelingskostje, als pedofiel (volgens n de rancuneuzen). We nemen afscheid, maar ze blijven nog een poos spelen rond een wirwar van boomwortels. De oever kalft hier af en sommige bomen zijn al gesneuveld en omgevallen.
Als ik opstap klimmen ze ook (toevallig) op de brommer, met zn drieen, en zwaaien enthousiast, en als ik later hun school passeer klimt er nog eentje bij. Nee geen tijd voor nog meer vragen. Ik kom.ook naar Netherland, zegt er een.Maar wel veel geld, dat ticket. Dan moet je wel met me trouwen. I love you, zeggen ze hier heel makkelijk.
Maar geen tijd voor nog meer vragen, het museum sluit om 4 uur.
Als ik daar aankom is t gesloten , feestdag. Geen volk met zoveel feestdagen, de regering wil er wat aan doen.

Ik denk dat die andere erop zat te wachten tot ik inlogde, als ik na t eten thuis kom en inlig zit ik meteen met haar te chatten. Nu oppassen dat ik ze niet door elkaar haal