De visa-run

[Andre]

Het volgende verhaal is geschreven/gebeurd begin 2004.

Indien je als buitenlander geen werk- en of verblijfsvergunning bezit en toch in Thailand wilt verblijven, ben je genoodzaakt om eens per maand of eens in de 3 maanden over de grens van Thailand te gaan, afhankelijk van de visa die hebt. Dit kan je in principe in 1 dag doen. In mijn geval, in het bezit van een non-immigrant B visa multiple entry, was het de eerste keer dat ik puur en alleen om een nieuw stempeltje de grens opzocht. Onder de lang in Thailand verblijvenden ook wel “visa-run” genoemd.

De grens naar Cambodia bij Poi Pet is zo’n 320 kilometer van Bangkok en dus bij uitstek geschikt.

De klok wees 04:30 toen mijn alarm afging. Ondanks dat ik vroeg naar bed was gegaan de avond ervoor, stribbelde mijn lijf tegen om op zo’n tijd de nachtrust te onderbreken.
Ik heb het altijd makkelijker gevonden om de dag/nacht te verlengen dan de nacht(rust) te verkorten. Maar goed, nadat ik eenmaal onder de douche gestaan had was ik er helemaal klaar voor.

De trein naar Aranyaprathet zou 05:55 vertrekken van Hua Lumphong Train Station. Een rugzak met een walk-man, een boek “what the best CEO’s know” en mijn laptop had ik, naast de benodigde papieren (pasport, visa application form en pasfoto’s) de avond ervoor klaar gezet om als bagage mee tenemen. Ruim op tijd stond ik op het station en kocht aldaar nog wat te eten en te drinken voor tijdens de rit. De bali, speciaal voor buitenlanders, was leeg, terwijl er voor de Thaise loketten een lange rij stond. Dat kwam mooi uit! 1 enkele reis Aranyaprathet a.u.b. hakkelde ik in mijn beste Thais. 48 Baht antwoorde de loketbeambte terwijl de matrixprinter de ticket uitspuwde.
Ik dacht eerst dat ik de prijs verkeerd verstaan had omdat ik in het verleden meerdere malen de trein genomen heb naar Chiang Mai wat zo’n 800 Baht kostte. Wat zou ik voor die 48 Baht kunnen verwachten? In elk geval de rit ernaar toe……… een vaste zitplaats zat er niet bij-inbegrepen.

De diesel-locomotief stond met zo’n 10 wagons achter zich warm te draaien op perron 6.
1 wagon was goed voor 72 zitplaatsen. Ik stapte in de eerste wagon en herkende de houten bankjes die ik tijdens excursies “met het boemeltreintje over de dodenspoorbaan” in Kanchanaburi had leren kennen. Bij het aanschouwen van de bankjes besloot ik nog maar wat door te lopen op zoek naar een meer comfortabele zit……dit bleek tevergeefs en zetelde op een leeg houten bankje neer in de 6e wagon. De trein vertrok stipt om 05:55 en was voor ¾ gevuld. 35 minuten later nadat we station Hua Mek hadden aangedaan waren de zitplaatsen allen bezet en moesten andere meereisenden genoegen nemen met een staanplaats. Ik vroeg me op dat moment al af waar men beter mee af zou zijn. Omdat de rit naar Aranyaprathet 5,5 uur in beslag nam was ik toch tevreden met mijn zitplaats. Wel werd ik door het bankje verplicht om om het half uur van “bil” te verwisselen.
Verkopers/sters wandelen met hun handelswaren, varierend van blikjes frisdrank en bier tot plakrijst met kippebout, af en aan. Bij het station Ban Tap Chang zwaai ik in gedachten naar een goede vriend van me die in deze uithoek van Bangkok woont. Hij voelt zich happy in deze uithoek, maar ik zit zelf toch liever wat centraler. Ik ben inmiddels al meer dan een uur onderweg en verplaats het gewicht naar mijn rechterbil. Op het station Lad Krabang stappen veel mensen uit om in deze hoek aan de slag te gaan. Er zitten nogal wat bedrijven om en rond de uithoeken van Bangkok. Hierdoor is tevens het ook weer het gangpad bewandelbaar, doch twijfel ik, bang mijn zitplaats te verliezen, en blijf rustig zitten. Na 2,5 uur en vijf keer van bil gewisseld te hebben, moet ik even staan en wandel het pad een paar keer op en neer. Mijn horloge wijst pas 08:20 aan. Tjonge jonge nog ruim 3 uur en dan ben ik daar…………….

Nu had ik me laten vertellen dat de grensplaats Poi Pet in Cambodia bij de Thai vooral bekend is om zijn casino’s en had ik mezelf een beeld voor ogen gegeven van schreeuwend neonreclames etc. De werkelijkheid zou echter anders zijn.

Piepend en krakend kwam de trein tot stilstand in Aranyaprathet, een klein stationnetje in de middle of nowhere. Het was inmiddels 11:30 en was blij dat de rit er opzat. Eerst even informeren hoe laat de trein weer terug zou gaan want die moest ik wel hebben. 13:40 moest ik in de trein terug zitten en het loket zou 30 minuten voor vertrek geopend worden om de tickets richting Bangkok te verkopen. Ik had dus 2,5 uur de tijd om de buurt te verkennen, stempels te regelen, iets te eten en weer terug naar het station te gaan. Dat bleek wat aan de krappe kant te zijn. Ik nam de Tuktuk naar de grensovergang wat reeds 20 minuten inbeslag nam door het drukke verkeer vlak voor de grens. Kosten THB 60.-
Bij de grens is een markt waar allerhande waar te koop aangeboden wordt, maar vooral veel textiel. Deze worden hier ingekocht en komen elders op markten terecht voor wederverkoop. Al wandelend naar de grens zag ik Cambodians karren afgeladen met handel richting Thailand voortrekken. Behalve dat deze mensen er nogal vuil uitzagen vond ik het een mensonteerend gezicht dat dit dd 2004 nog voor kon komen. Doch de blikken zouden nog erbarmelijker worden. Vlakvoor de grens wordt elke bezoeker bestookt door jongetjes en meisjes die wel een parasol voor je willen vasthouden zodat je in de schaduw de weg kon vervolgen. Ik had dat niet nodig alsmede anderen toegesnelde jongeren om mijn visa te verzorgen en stuurde ze 1 voor 1 weg. Eerst uitchecken bij de Thaise douane wat meer dan 30 minuten in beslag nam. Ik liep verder een brug over naar Cambodia. Deze brug zit aan beide kanten vol met mensen die minimaal 1 ledemaat of een deel daarvan missen, een baby in de armen maakt het beeld compleet….Eerst maar eens naar de Douane in Cambodia. Nu was ik in het verleden al een in Phnom Pen geweest en had daardoor 20 US$ klaar om mijn visa hier te betalen…….. Hier niet hoor! In THB betalen THB 1200 …. Da’s 30 US$ zei ik maar realiseerde dat enig commentaar geven hier absoluut geen zin zou hebben. Daar kwam nog eens 300 Baht bovenop als de officier mijn pasport even meenam om arrival & departure card te regelen. Ach vooruit met de geit, ik had door de formaliteiten toch al zoveel tijd verloren. Daarna een nieuwe entrée stempel halen bij de Thaise douane. Met al dat gedoe was ik bijelkaar zo’n 2 uur kwijt. Snel maar wat eten en vervolgens weer terug naar de trein. Jammer dat ik zo weinig tijd overhad om iets meer van de omgeving te zien.
Wel stelde ik mezelf de volgende vraag “hoe konden mensen die na het aanschouwen van de armoede bij de grensovergang met het grootste gemak honderden dollars vergokken in een van de casino-hotels?” Voor mij onbegrijpelijk.

Ik was optijd op het stationnetje en het loket was reeds geopend. Kocht snel mijn ticket en hoopte dat trein er wat meer vaart in zou zetten. Het tegendeel werd het. Ik kwam aan op Bangkok met 20 minuten vertraging om 19:30.
Wat een dag! Zeker een aanrader om een keertje te doen, maar zal dan wel een overnachting erbij nemen.

Andre Breuer

[Kees2]

Leuk verhaal... Klasse!

[frumau]

mooi verhaal inderdaad! Ik wist niet dat je met een werkverguning ook aan visa runs moest doen... Nou misschien als je een bedrijf hebt met 2 m baht en min 4 thai in dienst dat je dan niet de visa run moet doen en in alle andere gevallen met een werkverguning of een toeristenvisum wel? Ik moet nog aardig wat uitvogelen. Met een trouwvisum kan je iig een jaar blijven en dan moet je het visum weer verlengen.

[Manuel]

Goed verhaal Andre.....

De laatste keer was wel beter, of niet?

[Andre]

Allen bedankt voor de complimenten, dat nodigt uit om een nieuw stukje te produceren alhoewel ik niet zo'n schrijver ben. :-)

Manuel, de keer daarna was inderdaad veel beter. Bus dienst, comfortabel en airco, maar bovenal stukken sneller.

Frumeau, nu niet meer nodig heb sinds july 2004 een werk en verblijfsvergunning. Vorig jaar mei ben ik officieel van start gegaan met RBB Ltd.

groet,

Andre

[Edje]

mooi verhaal inderdaad! Ik wist niet dat je met een werkverguning ook aan visa runs moest doen... Nou misschien als je een bedrijf hebt met 2 m baht en min 4 thai in dienst dat je dan niet de visa run moet doen en in alle andere gevallen met een werkverguning of een toeristenvisum wel? Ik moet nog aardig wat uitvogelen. Met een trouwvisum kan je iig een jaar blijven en dan moet je het visum weer verlengen.

Zover als mij bekend: Met een trouw visum "O" mag je inderdaad een jaar blijven maar het is eigenlijk een multiple visum. Hiermee mag je 4 maal het land in binnen één jaar. je moet dus elke 3mnd. het land uit en kunt zo weer naar binnen, onkosten zoals leges voor dit en voor dat moet je zelf betalen, dus ik begrijp ook niet zo goed hoe dat in mekaar steekt. heb het afgelopen vakantie meegemaakt. Neem in a'dam bij het consulaat een "O" visum maar moet alle kosten bij grensoverschreiding zelf betalen. Wat is nog het nut van een "O"visum. Het enige voordeel is dat je maar één keer in de 3 mnd betaald, maar ik weet op dit moment niet,ik moet het nakijken, of je niet beter afbent om zonder visum te vertrekken.

[Fransmaster]

Zat ik ook al aan te denken Edje. Vertrekken zonder visum.

Mischien iets duurder en wat vaker de grens over.
Maar al die heissa en gedoe met papierwerk is verleden tijd.

Kost wel 1500 baht per maand , en iedere 30 dagen je snuit laten zien bij de grens.

Voor mij maakt het in principe toch niet uit, ik verblijf dan namelijk in de
Isaan, dus Cambodja ligt op redelijke afstand.

En je bent er weer eens effe tussenuit.

Gr. frans

[khonkaen]

ben ook wel eens in aran geweest,,,
wat mij daar opviel waren de trikes met celica motor ,
heb die nooit ergens anders in thailand gezien..
zij verhuren zich als taxi en je zit prinsheerlijk , zoef, zoef, achterin..

aran is een leuk stadje om daar enkele dagen te verblijven..
heb ook wel meegemaakt dat in een gogo een huilende pros haar troost bij mij zocht ... zij hield alleen van vrouwen , maar moest hier met mannen mee



willem ,nederthai

[khonkaen]

ik ben 50+ en heb een jaarvisa...
ik moet wel elke 3 maanden mijn neus laten zien bij immigration..
als ik het land uitwil, moet ik wel een re-entry permit in mijn pas laten zetten , anders ben ik mijn jaarvisum kwijt


willem, nederthai

[Fransmaster]

Ja maar Willem,

Jij komt zowiezo in aanmerking voor een jaarvisum!
(50+ en getrouwd met een Thaise)

Mijn situatie : 24+ en (vrij)gezellig.
Dus mijn witte neus willen ze iets vaker bij de grens zien.

Maar ik ben druk bezig alles op poten te zetten.

Gr. Frans

[khonkaen]

edje ,

met een non-immigrant 0 visum kan je een jaarvisum aanvragen..

de voorwaarden zijn 50+
800.000 thb op je thaise bank ,
of een aantoonbaar inkomen van 65.000thb/mnd



willem, nederthai

[khonkaen]

leuk verhaal andre,

maar voordat ik mijn jaarvisa had, heb ik nooit aan visaruns gedaan

ik bracht mijn paspoort naar een vertrouwd reisburo , die regelden dat ..
en na een paar dagen had ik mijn pas weer terug met de nodige stempels

dit schijnt nu niet meer te kunnen...


willem ,nederthai

[Manuel]

leuk verhaal andre,


ik bracht mijn paspoort naar een vertrouwd reisburo , die regelden dat ..
en na een paar dagen had ik mijn pas weer terug met de nodige stempels

dit schijnt nu niet meer te kunnen...
willem ,nederthai

Willem, dit heeft legaal nooit gekunt en was en is zeer gevaarlijk en illegaal.

[khonkaen]

nou ja Manuel , legaal of illegaal , het kon gewoon...


en waarom zou je iets zelf doen , als je het ook kan laten doen ??



willem,nederthai

[Manuel]

Willem,

Ooit gehoord van de politie officier uit Bangkok die een auto ongeluk kreeg toen hij onderweg was naar Maleisie? Dit gebeurde ongeveer 5 jaar geleden. Er werden meer dan 100 paspoorten gevonden in zijn bezit, welke alle onderweg waren voor een visa run... Alle eigenaren van de paspoorten werden gearresteerd en gedeporteerd.

Is dat een goede reden om het niet te doen en zelf de grens over te gaan?