Een gestrande vriendschap

Reisverhalen.
Moderators: Chang, Patriot, Broom

Moderator: Loempia

Plaats reactie
Bericht
Auteur
robi6
Zeer veel ervaring
Zeer veel ervaring
Berichten: 125
Lid geworden op: donderdag 16 maart 2017, 15:53

Een gestrande vriendschap

#1 Bericht door robi6 » dinsdag 04 februari 2020, 14:18

Kijk, je hebt toeristen en toeristen.
Je snapt wat ik bedoel, maar je houdt je van de domme. Dat snap ik, je bent bang dat ik jou ‘ook maar een toerist’ vindt, of je hebt belang bij toerisme.
Een toerist consumeert een vreemd land, dank zij de zak geld die hij al dan niet via zijn baan heeft opgespaard. Is het strand vuil, dan zegt hij: heeft de regering, of de eigenaar van het resort, niet de verantwoordelijkheid, te zorgen dat ik een schoon strand heb? Want dat is niet mijn werk, ik ben toerist, op vakantie.
Nou heb je toeristen die het wel doen, maar misschien 1 op de zoveel, voor een uurtje dan.
Zo bemoeit een toerist zich ook niet met de politiek van een land, en of het volk onderdrukt wordt, of teveel zuipt. Al heeft ie daar misschien wel een mening over. Maar die uit hij achter de bar, en niet in het landelijke dagblad. Hij is tenslotte gast, op vakantie, toerist, en geen politicus.
Hij of zij stuurt wel berichtjes naar het huisfront, maar geen ellenlange epistels, dat leest niet lekker op je smartphone, en je bent tenslotte geen journalist.
zij/hij gaat ook niet de autochtone cultuur bestuderen, his tenslotte geen antropoloog.
Zo heb je dus mensen en je hebt hokjes, en het is onvermijdelijk, en meestal ook verstandig, je aan dat hokje te houden.Logisch toch? Alleen, ik ben iets anders. Ook een toerist ja, maar…..

Zo had ik een vriend, waarmee ik correspondeerde over onze reizen, wat helaas altijd tot mislukking gedoemde discussies leidde.
Ik schreef hem eens, dat ik in een wilde bui van provocatie, voor Thailand een T-shirt zou gaan laten maken met de tekst:
RESPECT AND DISCIPLINE ARE DIFFERENT THINGS.
EVEN CAN BE THE OPPOSITE.
Grammaticaal zal het wel niet kloppen, maar schijt aan. Het geeft te denken, da’s de bedoeling.
Maar, neem nu een Thai, voor wie respect ( als je de propaganda volgt), het allerbelangrijkste bindmiddel van de samenleving is. Hoe zou die dat opvatten? Als een provocatie? Dat is niet voor 100 % uitgesloten.
Dus, was die vriend bang, dat op een kwade dag een geheim agent mij op de schouder zou tikken: meneer komt u even mee. En dat ik dan aan een Thaise rechter, na 6 weken wachten in de cel, zou kunnen uitleggen hoe ik die kreet bedoelde.
Dus raadde die vriend mij dat T-shirt sterk af.
Waarna ik dacht: wat valt die man door de mand. Reist al 40 jaar de wereld over, stoer, man van de wereld, en blijkt nu volkomen paranoïde? Want, dit is zo vergezocht, bizar, zelfs in een land als Thailand. Maar niet 100 % uitgesloten. Wat een mietemeut (dat woord heb ik trouwens gepikt van zijn vrouw, leuk verzonnen toch?)
Afijn, ik kon voor die vriend geen respect meer opbrengen, dit was het einde, en ik schreef hem: ik vind je een ouwe zak.
Ik was al 40 jaar met hen bevriend, en ik was er klaar mee. Die discussies telkens, met haar ook. Dat ging zo:
Ik scheld wel eens op toeristen. Dat snap je als je ziet wat massatoerisme aanricht in cultureel en ecologisch kwetsbare landen. Tot zij opeens riep: maar jij bent toch ook een toerist? Ik werd kwaad, en riep: je snapt toch wel wat ik bedoel, moet ik dat nog uit gaan leggen na zoveel jaar?
Ik heb daar 100 x over nagedacht, tot ik begreep wat zij bedoelde. Zij was bang, dat ik haar/hen als toeristen zag. Dat was ook zo, alleen, het waren mijn vrienden, dan neem je het hen niet kwalijk.
Wel, dat zij het verschil niet wilden zien, omdat ze dan in de spiegel keken.
Kijk, ik stuur altijd lange verhalen aan het thuisfront, want ik probeer mezelf in te leven in een land wat me zo fascineert, ik reis er elk jaar 3 maanden rond, liefst waar geen farang komt, waar ik de mensen observeer zoals ze zijn, zonder de invloeden van het westen. Wat natuurlijk deels een illusie is, maar deels ook niet. Wel , ga nu bij jezelf na of het glas half vol of half leeg is, dan kun je jezelf recht praten met de sneer dat ik naief ben, wel dat is een zeer werkzame houding als je een volk bestudeert: onbevangen, naief, maar niet onnozel. Daar zit voor de cynicus geen verschil tussen. Daar is ie cynicus voor.
Maar goed, van mensen die mij wel kennen/lezen, verwacht ik dat ze zien hoe ik me beweeg in zo’n land, ook al ken ik de taal niet. Ik wil weten hoe en waarom ze zo leven, en dat gaat verder dan de gemiddelde toerist, die schrijft over een kakkerlak of een piepende deur. Ik duik erin, verdiep me in artikelen zoals je die vindt op thailandforum, die soms oppervlakkig maar soms ook gedegen zijn. Ik toon hart en ziel voor de plek waar ik verblijf, en ben blij dat de managers van Long Beach Resort dat ook zien, en me zien als bijna familie, en als ik in september zou komen hoef ik helemaal niets te betalen voor mn bungalow/hutje. Ik schoon het strand, entertain de klanten op het terras met gitaar en liederen, als Joe met een wagen vol zakken ijs aankomt wil ik helpen sjouwen maar dat wijst ie rigoreus af.
Afijn, in mijn laatste week Thailand staan ze(die vrienden, zie boven) opeens voor mn neus, op het terras van Long Beach Resort. Een warm en uitbundig weerzien na 3 jaar gebrouilleerd te zijn. Het voelde als vanouds, twee uur lang halen we de schade in, want gezellig kletsen, dat konden we al die jaren volop, lange avonden bij het haardvuur, wijntje/rookwaar en ze kon lekker koken, thais ook.
Maar nu vrees ik dat zij denken: de ruzie vergeten en vergeven, we pakken gewoon de draad weer op, vergeten waar t over ging, en nu zal Rob wel weer es mailen en langs komen en wij zijn benieuwd hoe hij nou woont in dat bos daar in Salland, hij weet altijd geweldige wandelingen uit te zetten of fietstochten in zijn omgeving.
Maar helaas, ik ben verder, ik heb hier dus veel over nagedacht over de vraag: waarom loopt dit telkens fout, waarom begrijpen ze mij niet, en kost het zoveel energie om hen te begrijpen. Ik ben hierop uitgekeken. Ik wil hun mails niet lezen over het verloop van hun reis,( ze zouden na 2 weken Koh Chang doorreizen naar Nieuw Zeeland en daarna naar Bali). Dit waren toeristen, en wat ze beleefden interesseerde mij geen kloot. Zoals zij mij reisverslagen ook niet lazen, vertrouwde ze me een keer toe. Te veel letters, te vermoeiend, teveel boven hun pet.
Dit waren toeristen, en dat zouden ze altijd blijven. Met alle respect: ik heb er niks mee.

Wel als het mij voor de voeten gegooid wordt, zoals op dit forum ook gebeurde: ‘jij profiteert toch ook van de goedkope arbeid, als je een vent was bleef je thuis en maakte je je geld over naar een Thaise liefdadigheidsinstelling’. Of zoiets, ja hier zit knap dom volk, maar dat wist je al.

ron
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 7520
Lid geworden op: zondag 15 april 2007, 16:21
Locatie: Amsterdam

Re: Een gestrande vriendschap

#2 Bericht door ron » dinsdag 04 februari 2020, 20:01

Alle begrip voor jou ex-vriend.
:crazy:
"Zij die dansen
worden voor gek verklaard
door hen
die de muziek niet horen."

robin33
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 492
Lid geworden op: maandag 30 mei 2011, 15:18
Contacteer:

Re: Een gestrande vriendschap

#3 Bericht door robin33 » dinsdag 04 februari 2020, 20:48

robi6 schreef:Kijk, je hebt toeristen en toeristen.
Je snapt wat ik bedoel, maar je houdt je van de domme. Dat snap ik, je bent bang dat ik jou ‘ook maar een toerist’ vindt, of je hebt belang bij toerisme.
Een toerist consumeert een vreemd land, dank zij de zak geld die hij al dan niet via zijn baan heeft opgespaard. Is het strand vuil, dan zegt hij: heeft de regering, of de eigenaar van het resort, niet de verantwoordelijkheid, te zorgen dat ik een schoon strand heb? Want dat is niet mijn werk, ik ben toerist, op vakantie.
Nou heb je toeristen die het wel doen, maar misschien 1 op de zoveel, voor een uurtje dan.
Zo bemoeit een toerist zich ook niet met de politiek van een land, en of het volk onderdrukt wordt, of teveel zuipt. Al heeft ie daar misschien wel een mening over. Maar die uit hij achter de bar, en niet in het landelijke dagblad. Hij is tenslotte gast, op vakantie, toerist, en geen politicus.
Hij of zij stuurt wel berichtjes naar het huisfront, maar geen ellenlange epistels, dat leest niet lekker op je smartphone, en je bent tenslotte geen journalist.
zij/hij gaat ook niet de autochtone cultuur bestuderen, his tenslotte geen antropoloog.
Zo heb je dus mensen en je hebt hokjes, en het is onvermijdelijk, en meestal ook verstandig, je aan dat hokje te houden.Logisch toch? Alleen, ik ben iets anders. Ook een toerist ja, maar…..

Zo had ik een vriend, waarmee ik correspondeerde over onze reizen, wat helaas altijd tot mislukking gedoemde discussies leidde.
Ik schreef hem eens, dat ik in een wilde bui van provocatie, voor Thailand een T-shirt zou gaan laten maken met de tekst:
RESPECT AND DISCIPLINE ARE DIFFERENT THINGS.
EVEN CAN BE THE OPPOSITE.
Grammaticaal zal het wel niet kloppen, maar schijt aan. Het geeft te denken, da’s de bedoeling.
Maar, neem nu een Thai, voor wie respect ( als je de propaganda volgt), het allerbelangrijkste bindmiddel van de samenleving is. Hoe zou die dat opvatten? Als een provocatie? Dat is niet voor 100 % uitgesloten.
Dus, was die vriend bang, dat op een kwade dag een geheim agent mij op de schouder zou tikken: meneer komt u even mee. En dat ik dan aan een Thaise rechter, na 6 weken wachten in de cel, zou kunnen uitleggen hoe ik die kreet bedoelde.
Dus raadde die vriend mij dat T-shirt sterk af.
Waarna ik dacht: wat valt die man door de mand. Reist al 40 jaar de wereld over, stoer, man van de wereld, en blijkt nu volkomen paranoïde? Want, dit is zo vergezocht, bizar, zelfs in een land als Thailand. Maar niet 100 % uitgesloten. Wat een mietemeut (dat woord heb ik trouwens gepikt van zijn vrouw, leuk verzonnen toch?)
Afijn, ik kon voor die vriend geen respect meer opbrengen, dit was het einde, en ik schreef hem: ik vind je een ouwe zak.
Ik was al 40 jaar met hen bevriend, en ik was er klaar mee. Die discussies telkens, met haar ook. Dat ging zo:
Ik scheld wel eens op toeristen. Dat snap je als je ziet wat massatoerisme aanricht in cultureel en ecologisch kwetsbare landen. Tot zij opeens riep: maar jij bent toch ook een toerist? Ik werd kwaad, en riep: je snapt toch wel wat ik bedoel, moet ik dat nog uit gaan leggen na zoveel jaar?
Ik heb daar 100 x over nagedacht, tot ik begreep wat zij bedoelde. Zij was bang, dat ik haar/hen als toeristen zag. Dat was ook zo, alleen, het waren mijn vrienden, dan neem je het hen niet kwalijk.
Wel, dat zij het verschil niet wilden zien, omdat ze dan in de spiegel keken.
Kijk, ik stuur altijd lange verhalen aan het thuisfront, want ik probeer mezelf in te leven in een land wat me zo fascineert, ik reis er elk jaar 3 maanden rond, liefst waar geen farang komt, waar ik de mensen observeer zoals ze zijn, zonder de invloeden van het westen. Wat natuurlijk deels een illusie is, maar deels ook niet. Wel , ga nu bij jezelf na of het glas half vol of half leeg is, dan kun je jezelf recht praten met de sneer dat ik naief ben, wel dat is een zeer werkzame houding als je een volk bestudeert: onbevangen, naief, maar niet onnozel. Daar zit voor de cynicus geen verschil tussen. Daar is ie cynicus voor.
Maar goed, van mensen die mij wel kennen/lezen, verwacht ik dat ze zien hoe ik me beweeg in zo’n land, ook al ken ik de taal niet. Ik wil weten hoe en waarom ze zo leven, en dat gaat verder dan de gemiddelde toerist, die schrijft over een kakkerlak of een piepende deur. Ik duik erin, verdiep me in artikelen zoals je die vindt op thailandforum, die soms oppervlakkig maar soms ook gedegen zijn. Ik toon hart en ziel voor de plek waar ik verblijf, en ben blij dat de managers van Long Beach Resort dat ook zien, en me zien als bijna familie, en als ik in september zou komen hoef ik helemaal niets te betalen voor mn bungalow/hutje. Ik schoon het strand, entertain de klanten op het terras met gitaar en liederen, als Joe met een wagen vol zakken ijs aankomt wil ik helpen sjouwen maar dat wijst ie rigoreus af.
Afijn, in mijn laatste week Thailand staan ze(die vrienden, zie boven) opeens voor mn neus, op het terras van Long Beach Resort. Een warm en uitbundig weerzien na 3 jaar gebrouilleerd te zijn. Het voelde als vanouds, twee uur lang halen we de schade in, want gezellig kletsen, dat konden we al die jaren volop, lange avonden bij het haardvuur, wijntje/rookwaar en ze kon lekker koken, thais ook.
Maar nu vrees ik dat zij denken: de ruzie vergeten en vergeven, we pakken gewoon de draad weer op, vergeten waar t over ging, en nu zal Rob wel weer es mailen en langs komen en wij zijn benieuwd hoe hij nou woont in dat bos daar in Salland, hij weet altijd geweldige wandelingen uit te zetten of fietstochten in zijn omgeving.
Maar helaas, ik ben verder, ik heb hier dus veel over nagedacht over de vraag: waarom loopt dit telkens fout, waarom begrijpen ze mij niet, en kost het zoveel energie om hen te begrijpen. Ik ben hierop uitgekeken. Ik wil hun mails niet lezen over het verloop van hun reis,( ze zouden na 2 weken Koh Chang doorreizen naar Nieuw Zeeland en daarna naar Bali). Dit waren toeristen, en wat ze beleefden interesseerde mij geen kloot. Zoals zij mij reisverslagen ook niet lazen, vertrouwde ze me een keer toe. Te veel letters, te vermoeiend, teveel boven hun pet.
Dit waren toeristen, en dat zouden ze altijd blijven. Met alle respect: ik heb er niks mee.

Wel als het mij voor de voeten gegooid wordt, zoals op dit forum ook gebeurde: ‘jij profiteert toch ook van de goedkope arbeid, als je een vent was bleef je thuis en maakte je je geld over naar een Thaise liefdadigheidsinstelling’. Of zoiets, ja hier zit knap dom volk, maar dat wist je al.
Ik zal het wel mis hebben. Maar het enige wat ik uit je on samenhangende verhaal kan opmaken. Is dat jij je beter voelt dan de rest.. Dat is allemaal gepeupel

Verstuurd vanaf mijn Redmi Note 8 Pro met Tapatalk


wanadee
Expat
Expat
Berichten: 3813
Lid geworden op: woensdag 23 december 2015, 03:20
Locatie: Korat

Re: Een gestrande vriendschap

#4 Bericht door wanadee » vrijdag 07 februari 2020, 06:57

robin33 schreef: dinsdag 04 februari 2020, 20:48
robi6 schreef:Kijk, je hebt toeristen en toeristen.
Je snapt wat ik bedoel, maar je houdt je van de domme. Dat snap ik, je bent bang dat ik jou ‘ook maar een toerist’ vindt, of je hebt belang bij toerisme.
Een toerist consumeert een vreemd land, dank zij de zak geld die hij al dan niet via zijn baan heeft opgespaard. Is het strand vuil, dan zegt hij: heeft de regering, of de eigenaar van het resort, niet de verantwoordelijkheid, te zorgen dat ik een schoon strand heb? Want dat is niet mijn werk, ik ben toerist, op vakantie.
Nou heb je toeristen die het wel doen, maar misschien 1 op de zoveel, voor een uurtje dan.
Zo bemoeit een toerist zich ook niet met de politiek van een land, en of het volk onderdrukt wordt, of teveel zuipt. Al heeft ie daar misschien wel een mening over. Maar die uit hij achter de bar, en niet in het landelijke dagblad. Hij is tenslotte gast, op vakantie, toerist, en geen politicus.
Hij of zij stuurt wel berichtjes naar het huisfront, maar geen ellenlange epistels, dat leest niet lekker op je smartphone, en je bent tenslotte geen journalist.
zij/hij gaat ook niet de autochtone cultuur bestuderen, his tenslotte geen antropoloog.
Zo heb je dus mensen en je hebt hokjes, en het is onvermijdelijk, en meestal ook verstandig, je aan dat hokje te houden.Logisch toch? Alleen, ik ben iets anders. Ook een toerist ja, maar…..

Zo had ik een vriend, waarmee ik correspondeerde over onze reizen, wat helaas altijd tot mislukking gedoemde discussies leidde.
Ik schreef hem eens, dat ik in een wilde bui van provocatie, voor Thailand een T-shirt zou gaan laten maken met de tekst:
RESPECT AND DISCIPLINE ARE DIFFERENT THINGS.
EVEN CAN BE THE OPPOSITE.
Grammaticaal zal het wel niet kloppen, maar schijt aan. Het geeft te denken, da’s de bedoeling.
Maar, neem nu een Thai, voor wie respect ( als je de propaganda volgt), het allerbelangrijkste bindmiddel van de samenleving is. Hoe zou die dat opvatten? Als een provocatie? Dat is niet voor 100 % uitgesloten.
Dus, was die vriend bang, dat op een kwade dag een geheim agent mij op de schouder zou tikken: meneer komt u even mee. En dat ik dan aan een Thaise rechter, na 6 weken wachten in de cel, zou kunnen uitleggen hoe ik die kreet bedoelde.
Dus raadde die vriend mij dat T-shirt sterk af.
Waarna ik dacht: wat valt die man door de mand. Reist al 40 jaar de wereld over, stoer, man van de wereld, en blijkt nu volkomen paranoïde? Want, dit is zo vergezocht, bizar, zelfs in een land als Thailand. Maar niet 100 % uitgesloten. Wat een mietemeut (dat woord heb ik trouwens gepikt van zijn vrouw, leuk verzonnen toch?)
Afijn, ik kon voor die vriend geen respect meer opbrengen, dit was het einde, en ik schreef hem: ik vind je een ouwe zak.
Ik was al 40 jaar met hen bevriend, en ik was er klaar mee. Die discussies telkens, met haar ook. Dat ging zo:
Ik scheld wel eens op toeristen. Dat snap je als je ziet wat massatoerisme aanricht in cultureel en ecologisch kwetsbare landen. Tot zij opeens riep: maar jij bent toch ook een toerist? Ik werd kwaad, en riep: je snapt toch wel wat ik bedoel, moet ik dat nog uit gaan leggen na zoveel jaar?
Ik heb daar 100 x over nagedacht, tot ik begreep wat zij bedoelde. Zij was bang, dat ik haar/hen als toeristen zag. Dat was ook zo, alleen, het waren mijn vrienden, dan neem je het hen niet kwalijk.
Wel, dat zij het verschil niet wilden zien, omdat ze dan in de spiegel keken.
Kijk, ik stuur altijd lange verhalen aan het thuisfront, want ik probeer mezelf in te leven in een land wat me zo fascineert, ik reis er elk jaar 3 maanden rond, liefst waar geen farang komt, waar ik de mensen observeer zoals ze zijn, zonder de invloeden van het westen. Wat natuurlijk deels een illusie is, maar deels ook niet. Wel , ga nu bij jezelf na of het glas half vol of half leeg is, dan kun je jezelf recht praten met de sneer dat ik naief ben, wel dat is een zeer werkzame houding als je een volk bestudeert: onbevangen, naief, maar niet onnozel. Daar zit voor de cynicus geen verschil tussen. Daar is ie cynicus voor.
Maar goed, van mensen die mij wel kennen/lezen, verwacht ik dat ze zien hoe ik me beweeg in zo’n land, ook al ken ik de taal niet. Ik wil weten hoe en waarom ze zo leven, en dat gaat verder dan de gemiddelde toerist, die schrijft over een kakkerlak of een piepende deur. Ik duik erin, verdiep me in artikelen zoals je die vindt op thailandforum, die soms oppervlakkig maar soms ook gedegen zijn. Ik toon hart en ziel voor de plek waar ik verblijf, en ben blij dat de managers van Long Beach Resort dat ook zien, en me zien als bijna familie, en als ik in september zou komen hoef ik helemaal niets te betalen voor mn bungalow/hutje. Ik schoon het strand, entertain de klanten op het terras met gitaar en liederen, als Joe met een wagen vol zakken ijs aankomt wil ik helpen sjouwen maar dat wijst ie rigoreus af.
Afijn, in mijn laatste week Thailand staan ze(die vrienden, zie boven) opeens voor mn neus, op het terras van Long Beach Resort. Een warm en uitbundig weerzien na 3 jaar gebrouilleerd te zijn. Het voelde als vanouds, twee uur lang halen we de schade in, want gezellig kletsen, dat konden we al die jaren volop, lange avonden bij het haardvuur, wijntje/rookwaar en ze kon lekker koken, thais ook.
Maar nu vrees ik dat zij denken: de ruzie vergeten en vergeven, we pakken gewoon de draad weer op, vergeten waar t over ging, en nu zal Rob wel weer es mailen en langs komen en wij zijn benieuwd hoe hij nou woont in dat bos daar in Salland, hij weet altijd geweldige wandelingen uit te zetten of fietstochten in zijn omgeving.
Maar helaas, ik ben verder, ik heb hier dus veel over nagedacht over de vraag: waarom loopt dit telkens fout, waarom begrijpen ze mij niet, en kost het zoveel energie om hen te begrijpen. Ik ben hierop uitgekeken. Ik wil hun mails niet lezen over het verloop van hun reis,( ze zouden na 2 weken Koh Chang doorreizen naar Nieuw Zeeland en daarna naar Bali). Dit waren toeristen, en wat ze beleefden interesseerde mij geen kloot. Zoals zij mij reisverslagen ook niet lazen, vertrouwde ze me een keer toe. Te veel letters, te vermoeiend, teveel boven hun pet.
Dit waren toeristen, en dat zouden ze altijd blijven. Met alle respect: ik heb er niks mee.

Wel als het mij voor de voeten gegooid wordt, zoals op dit forum ook gebeurde: ‘jij profiteert toch ook van de goedkope arbeid, als je een vent was bleef je thuis en maakte je je geld over naar een Thaise liefdadigheidsinstelling’. Of zoiets, ja hier zit knap dom volk, maar dat wist je al.
Ik zal het wel mis hebben. Maar het enige wat ik uit je on samenhangende verhaal kan opmaken. Is dat jij je beter voelt dan de rest.. Dat is allemaal gepeupel

Verstuurd vanaf mijn Redmi Note 8 Pro met Tapatalk
Allemaal laag geleterd tuig :crazy:

Gebruikersavatar
Jim
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 6941
Lid geworden op: zaterdag 21 mei 2005, 08:49
Locatie: Planet Earth

Re: Een gestrande vriendschap

#5 Bericht door Jim » vrijdag 07 februari 2020, 12:47

wanadee schreef: vrijdag 07 februari 2020, 06:57
robin33 schreef: dinsdag 04 februari 2020, 20:48
robi6 schreef:Kijk, je hebt toeristen en toeristen.
Je snapt wat ik bedoel, maar je houdt je van de domme. Dat snap ik, je bent bang dat ik jou ‘ook maar een toerist’ vindt, of je hebt belang bij toerisme.
Een toerist consumeert een vreemd land, dank zij de zak geld die hij al dan niet via zijn baan heeft opgespaard. Is het strand vuil, dan zegt hij: heeft de regering, of de eigenaar van het resort, niet de verantwoordelijkheid, te zorgen dat ik een schoon strand heb? Want dat is niet mijn werk, ik ben toerist, op vakantie.
Nou heb je toeristen die het wel doen, maar misschien 1 op de zoveel, voor een uurtje dan.
Zo bemoeit een toerist zich ook niet met de politiek van een land, en of het volk onderdrukt wordt, of teveel zuipt. Al heeft ie daar misschien wel een mening over. Maar die uit hij achter de bar, en niet in het landelijke dagblad. Hij is tenslotte gast, op vakantie, toerist, en geen politicus.
Hij of zij stuurt wel berichtjes naar het huisfront, maar geen ellenlange epistels, dat leest niet lekker op je smartphone, en je bent tenslotte geen journalist.
zij/hij gaat ook niet de autochtone cultuur bestuderen, his tenslotte geen antropoloog.
Zo heb je dus mensen en je hebt hokjes, en het is onvermijdelijk, en meestal ook verstandig, je aan dat hokje te houden.Logisch toch? Alleen, ik ben iets anders. Ook een toerist ja, maar…..

Zo had ik een vriend, waarmee ik correspondeerde over onze reizen, wat helaas altijd tot mislukking gedoemde discussies leidde.
Ik schreef hem eens, dat ik in een wilde bui van provocatie, voor Thailand een T-shirt zou gaan laten maken met de tekst:
RESPECT AND DISCIPLINE ARE DIFFERENT THINGS.
EVEN CAN BE THE OPPOSITE.
Grammaticaal zal het wel niet kloppen, maar schijt aan. Het geeft te denken, da’s de bedoeling.
Maar, neem nu een Thai, voor wie respect ( als je de propaganda volgt), het allerbelangrijkste bindmiddel van de samenleving is. Hoe zou die dat opvatten? Als een provocatie? Dat is niet voor 100 % uitgesloten.
Dus, was die vriend bang, dat op een kwade dag een geheim agent mij op de schouder zou tikken: meneer komt u even mee. En dat ik dan aan een Thaise rechter, na 6 weken wachten in de cel, zou kunnen uitleggen hoe ik die kreet bedoelde.
Dus raadde die vriend mij dat T-shirt sterk af.
Waarna ik dacht: wat valt die man door de mand. Reist al 40 jaar de wereld over, stoer, man van de wereld, en blijkt nu volkomen paranoïde? Want, dit is zo vergezocht, bizar, zelfs in een land als Thailand. Maar niet 100 % uitgesloten. Wat een mietemeut (dat woord heb ik trouwens gepikt van zijn vrouw, leuk verzonnen toch?)
Afijn, ik kon voor die vriend geen respect meer opbrengen, dit was het einde, en ik schreef hem: ik vind je een ouwe zak.
Ik was al 40 jaar met hen bevriend, en ik was er klaar mee. Die discussies telkens, met haar ook. Dat ging zo:
Ik scheld wel eens op toeristen. Dat snap je als je ziet wat massatoerisme aanricht in cultureel en ecologisch kwetsbare landen. Tot zij opeens riep: maar jij bent toch ook een toerist? Ik werd kwaad, en riep: je snapt toch wel wat ik bedoel, moet ik dat nog uit gaan leggen na zoveel jaar?
Ik heb daar 100 x over nagedacht, tot ik begreep wat zij bedoelde. Zij was bang, dat ik haar/hen als toeristen zag. Dat was ook zo, alleen, het waren mijn vrienden, dan neem je het hen niet kwalijk.
Wel, dat zij het verschil niet wilden zien, omdat ze dan in de spiegel keken.
Kijk, ik stuur altijd lange verhalen aan het thuisfront, want ik probeer mezelf in te leven in een land wat me zo fascineert, ik reis er elk jaar 3 maanden rond, liefst waar geen farang komt, waar ik de mensen observeer zoals ze zijn, zonder de invloeden van het westen. Wat natuurlijk deels een illusie is, maar deels ook niet. Wel , ga nu bij jezelf na of het glas half vol of half leeg is, dan kun je jezelf recht praten met de sneer dat ik naief ben, wel dat is een zeer werkzame houding als je een volk bestudeert: onbevangen, naief, maar niet onnozel. Daar zit voor de cynicus geen verschil tussen. Daar is ie cynicus voor.
Maar goed, van mensen die mij wel kennen/lezen, verwacht ik dat ze zien hoe ik me beweeg in zo’n land, ook al ken ik de taal niet. Ik wil weten hoe en waarom ze zo leven, en dat gaat verder dan de gemiddelde toerist, die schrijft over een kakkerlak of een piepende deur. Ik duik erin, verdiep me in artikelen zoals je die vindt op thailandforum, die soms oppervlakkig maar soms ook gedegen zijn. Ik toon hart en ziel voor de plek waar ik verblijf, en ben blij dat de managers van Long Beach Resort dat ook zien, en me zien als bijna familie, en als ik in september zou komen hoef ik helemaal niets te betalen voor mn bungalow/hutje. Ik schoon het strand, entertain de klanten op het terras met gitaar en liederen, als Joe met een wagen vol zakken ijs aankomt wil ik helpen sjouwen maar dat wijst ie rigoreus af.
Afijn, in mijn laatste week Thailand staan ze(die vrienden, zie boven) opeens voor mn neus, op het terras van Long Beach Resort. Een warm en uitbundig weerzien na 3 jaar gebrouilleerd te zijn. Het voelde als vanouds, twee uur lang halen we de schade in, want gezellig kletsen, dat konden we al die jaren volop, lange avonden bij het haardvuur, wijntje/rookwaar en ze kon lekker koken, thais ook.
Maar nu vrees ik dat zij denken: de ruzie vergeten en vergeven, we pakken gewoon de draad weer op, vergeten waar t over ging, en nu zal Rob wel weer es mailen en langs komen en wij zijn benieuwd hoe hij nou woont in dat bos daar in Salland, hij weet altijd geweldige wandelingen uit te zetten of fietstochten in zijn omgeving.
Maar helaas, ik ben verder, ik heb hier dus veel over nagedacht over de vraag: waarom loopt dit telkens fout, waarom begrijpen ze mij niet, en kost het zoveel energie om hen te begrijpen. Ik ben hierop uitgekeken. Ik wil hun mails niet lezen over het verloop van hun reis,( ze zouden na 2 weken Koh Chang doorreizen naar Nieuw Zeeland en daarna naar Bali). Dit waren toeristen, en wat ze beleefden interesseerde mij geen kloot. Zoals zij mij reisverslagen ook niet lazen, vertrouwde ze me een keer toe. Te veel letters, te vermoeiend, teveel boven hun pet.
Dit waren toeristen, en dat zouden ze altijd blijven. Met alle respect: ik heb er niks mee.

Wel als het mij voor de voeten gegooid wordt, zoals op dit forum ook gebeurde: ‘jij profiteert toch ook van de goedkope arbeid, als je een vent was bleef je thuis en maakte je je geld over naar een Thaise liefdadigheidsinstelling’. Of zoiets, ja hier zit knap dom volk, maar dat wist je al.
Ik zal het wel mis hebben. Maar het enige wat ik uit je on samenhangende verhaal kan opmaken. Is dat jij je beter voelt dan de rest.. Dat is allemaal gepeupel

Verstuurd vanaf mijn Redmi Note 8 Pro met Tapatalk
Allemaal laag geleterd tuig :crazy:
Kan iemand na mij aub nog een keer het hele verhaal quoten en er 1 regeltje onderzetten :mrgreen:
Als je het echt niet meer weet, dan brabbel je maar iets over de “deep state”

ron
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 7520
Lid geworden op: zondag 15 april 2007, 16:21
Locatie: Amsterdam

Re: Een gestrande vriendschap

#6 Bericht door ron » vrijdag 07 februari 2020, 15:42

robi6 schreef: dinsdag 04 februari 2020, 14:18 Kijk, je hebt toeristen en toeristen.
Je snapt wat ik bedoel, maar je houdt je van de domme. Dat snap ik, je bent bang dat ik jou ‘ook maar een toerist’ vindt, of je hebt belang bij toerisme.
Een toerist consumeert een vreemd land, dank zij de zak geld die hij al dan niet via zijn baan heeft opgespaard. Is het strand vuil, dan zegt hij: heeft de regering, of de eigenaar van het resort, niet de verantwoordelijkheid, te zorgen dat ik een schoon strand heb? Want dat is niet mijn werk, ik ben toerist, op vakantie.
Nou heb je toeristen die het wel doen, maar misschien 1 op de zoveel, voor een uurtje dan.
Zo bemoeit een toerist zich ook niet met de politiek van een land, en of het volk onderdrukt wordt, of teveel zuipt. Al heeft ie daar misschien wel een mening over. Maar die uit hij achter de bar, en niet in het landelijke dagblad. Hij is tenslotte gast, op vakantie, toerist, en geen politicus.
Hij of zij stuurt wel berichtjes naar het huisfront, maar geen ellenlange epistels, dat leest niet lekker op je smartphone, en je bent tenslotte geen journalist.
zij/hij gaat ook niet de autochtone cultuur bestuderen, his tenslotte geen antropoloog.
Zo heb je dus mensen en je hebt hokjes, en het is onvermijdelijk, en meestal ook verstandig, je aan dat hokje te houden.Logisch toch? Alleen, ik ben iets anders. Ook een toerist ja, maar…..

Zo had ik een vriend, waarmee ik correspondeerde over onze reizen, wat helaas altijd tot mislukking gedoemde discussies leidde.
Ik schreef hem eens, dat ik in een wilde bui van provocatie, voor Thailand een T-shirt zou gaan laten maken met de tekst:
RESPECT AND DISCIPLINE ARE DIFFERENT THINGS.
EVEN CAN BE THE OPPOSITE.
Grammaticaal zal het wel niet kloppen, maar schijt aan. Het geeft te denken, da’s de bedoeling.
Maar, neem nu een Thai, voor wie respect ( als je de propaganda volgt), het allerbelangrijkste bindmiddel van de samenleving is. Hoe zou die dat opvatten? Als een provocatie? Dat is niet voor 100 % uitgesloten.
Dus, was die vriend bang, dat op een kwade dag een geheim agent mij op de schouder zou tikken: meneer komt u even mee. En dat ik dan aan een Thaise rechter, na 6 weken wachten in de cel, zou kunnen uitleggen hoe ik die kreet bedoelde.
Dus raadde die vriend mij dat T-shirt sterk af.
Waarna ik dacht: wat valt die man door de mand. Reist al 40 jaar de wereld over, stoer, man van de wereld, en blijkt nu volkomen paranoïde? Want, dit is zo vergezocht, bizar, zelfs in een land als Thailand. Maar niet 100 % uitgesloten. Wat een mietemeut (dat woord heb ik trouwens gepikt van zijn vrouw, leuk verzonnen toch?)
Afijn, ik kon voor die vriend geen respect meer opbrengen, dit was het einde, en ik schreef hem: ik vind je een ouwe zak.
Ik was al 40 jaar met hen bevriend, en ik was er klaar mee. Die discussies telkens, met haar ook. Dat ging zo:
Ik scheld wel eens op toeristen. Dat snap je als je ziet wat massatoerisme aanricht in cultureel en ecologisch kwetsbare landen. Tot zij opeens riep: maar jij bent toch ook een toerist? Ik werd kwaad, en riep: je snapt toch wel wat ik bedoel, moet ik dat nog uit gaan leggen na zoveel jaar?
Ik heb daar 100 x over nagedacht, tot ik begreep wat zij bedoelde. Zij was bang, dat ik haar/hen als toeristen zag. Dat was ook zo, alleen, het waren mijn vrienden, dan neem je het hen niet kwalijk.
Wel, dat zij het verschil niet wilden zien, omdat ze dan in de spiegel keken.
Kijk, ik stuur altijd lange verhalen aan het thuisfront, want ik probeer mezelf in te leven in een land wat me zo fascineert, ik reis er elk jaar 3 maanden rond, liefst waar geen farang komt, waar ik de mensen observeer zoals ze zijn, zonder de invloeden van het westen. Wat natuurlijk deels een illusie is, maar deels ook niet. Wel , ga nu bij jezelf na of het glas half vol of half leeg is, dan kun je jezelf recht praten met de sneer dat ik naief ben, wel dat is een zeer werkzame houding als je een volk bestudeert: onbevangen, naief, maar niet onnozel. Daar zit voor de cynicus geen verschil tussen. Daar is ie cynicus voor.
Maar goed, van mensen die mij wel kennen/lezen, verwacht ik dat ze zien hoe ik me beweeg in zo’n land, ook al ken ik de taal niet. Ik wil weten hoe en waarom ze zo leven, en dat gaat verder dan de gemiddelde toerist, die schrijft over een kakkerlak of een piepende deur. Ik duik erin, verdiep me in artikelen zoals je die vindt op thailandforum, die soms oppervlakkig maar soms ook gedegen zijn. Ik toon hart en ziel voor de plek waar ik verblijf, en ben blij dat de managers van Long Beach Resort dat ook zien, en me zien als bijna familie, en als ik in september zou komen hoef ik helemaal niets te betalen voor mn bungalow/hutje. Ik schoon het strand, entertain de klanten op het terras met gitaar en liederen, als Joe met een wagen vol zakken ijs aankomt wil ik helpen sjouwen maar dat wijst ie rigoreus af.
Afijn, in mijn laatste week Thailand staan ze(die vrienden, zie boven) opeens voor mn neus, op het terras van Long Beach Resort. Een warm en uitbundig weerzien na 3 jaar gebrouilleerd te zijn. Het voelde als vanouds, twee uur lang halen we de schade in, want gezellig kletsen, dat konden we al die jaren volop, lange avonden bij het haardvuur, wijntje/rookwaar en ze kon lekker koken, thais ook.
Maar nu vrees ik dat zij denken: de ruzie vergeten en vergeven, we pakken gewoon de draad weer op, vergeten waar t over ging, en nu zal Rob wel weer es mailen en langs komen en wij zijn benieuwd hoe hij nou woont in dat bos daar in Salland, hij weet altijd geweldige wandelingen uit te zetten of fietstochten in zijn omgeving.
Maar helaas, ik ben verder, ik heb hier dus veel over nagedacht over de vraag: waarom loopt dit telkens fout, waarom begrijpen ze mij niet, en kost het zoveel energie om hen te begrijpen. Ik ben hierop uitgekeken. Ik wil hun mails niet lezen over het verloop van hun reis,( ze zouden na 2 weken Koh Chang doorreizen naar Nieuw Zeeland en daarna naar Bali). Dit waren toeristen, en wat ze beleefden interesseerde mij geen kloot. Zoals zij mij reisverslagen ook niet lazen, vertrouwde ze me een keer toe. Te veel letters, te vermoeiend, teveel boven hun pet.
Dit waren toeristen, en dat zouden ze altijd blijven. Met alle respect: ik heb er niks mee.

Wel als het mij voor de voeten gegooid wordt, zoals op dit forum ook gebeurde: ‘jij profiteert toch ook van de goedkope arbeid, als je een vent was bleef je thuis en maakte je je geld over naar een Thaise liefdadigheidsinstelling’. Of zoiets, ja hier zit knap dom volk, maar dat wist je al.
Jim schreef: vrijdag 07 februari 2020, 12:47
wanadee schreef: vrijdag 07 februari 2020, 06:57
robin33 schreef: dinsdag 04 februari 2020, 20:48 Ik zal het wel mis hebben. Maar het enige wat ik uit je on samenhangende verhaal kan opmaken. Is dat jij je beter voelt dan de rest.. Dat is allemaal gepeupel

Verstuurd vanaf mijn Redmi Note 8 Pro met Tapatalk
Allemaal laag geleterd tuig :crazy:
Kan iemand na mij aub nog een keer het hele verhaal quoten en er 1 regeltje onderzetten :mrgreen:
Afbeelding
"Zij die dansen
worden voor gek verklaard
door hen
die de muziek niet horen."

wanadee
Expat
Expat
Berichten: 3813
Lid geworden op: woensdag 23 december 2015, 03:20
Locatie: Korat

Re: Een gestrande vriendschap

#7 Bericht door wanadee » vrijdag 07 februari 2020, 16:01

Regeltje Ron, geen regeltjeS. Altijd weer dwars doen :neus:

Adrie
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 433
Lid geworden op: vrijdag 02 oktober 2009, 19:35

Re: Een gestrande vriendschap

#8 Bericht door Adrie » vrijdag 07 februari 2020, 16:27

robi6 schreef: dinsdag 04 februari 2020, 14:18 Kijk, je hebt toeristen en toeristen.
Je snapt wat ik bedoel, maar je houdt je van de domme. Dat snap ik, je bent bang dat ik jou ‘ook maar een toerist’ vindt, of je hebt belang bij toerisme.
Een toerist consumeert een vreemd land, dank zij de zak geld die hij al dan niet via zijn baan heeft opgespaard. Is het strand vuil, dan zegt hij: heeft de regering, of de eigenaar van het resort, niet de verantwoordelijkheid, te zorgen dat ik een schoon strand heb? Want dat is niet mijn werk, ik ben toerist, op vakantie.
Nou heb je toeristen die het wel doen, maar misschien 1 op de zoveel, voor een uurtje dan.
Zo bemoeit een toerist zich ook niet met de politiek van een land, en of het volk onderdrukt wordt, of teveel zuipt. Al heeft ie daar misschien wel een mening over. Maar die uit hij achter de bar, en niet in het landelijke dagblad. Hij is tenslotte gast, op vakantie, toerist, en geen politicus.
Hij of zij stuurt wel berichtjes naar het huisfront, maar geen ellenlange epistels, dat leest niet lekker op je smartphone, en je bent tenslotte geen journalist.
zij/hij gaat ook niet de autochtone cultuur bestuderen, his tenslotte geen antropoloog.
Zo heb je dus mensen en je hebt hokjes, en het is onvermijdelijk, en meestal ook verstandig, je aan dat hokje te houden.Logisch toch? Alleen, ik ben iets anders. Ook een toerist ja, maar…..

Zo had ik een vriend, waarmee ik correspondeerde over onze reizen, wat helaas altijd tot mislukking gedoemde discussies leidde.
Ik schreef hem eens, dat ik in een wilde bui van provocatie, voor Thailand een T-shirt zou gaan laten maken met de tekst:
RESPECT AND DISCIPLINE ARE DIFFERENT THINGS.
EVEN CAN BE THE OPPOSITE.
Grammaticaal zal het wel niet kloppen, maar schijt aan. Het geeft te denken, da’s de bedoeling.
Maar, neem nu een Thai, voor wie respect ( als je de propaganda volgt), het allerbelangrijkste bindmiddel van de samenleving is. Hoe zou die dat opvatten? Als een provocatie? Dat is niet voor 100 % uitgesloten.
Dus, was die vriend bang, dat op een kwade dag een geheim agent mij op de schouder zou tikken: meneer komt u even mee. En dat ik dan aan een Thaise rechter, na 6 weken wachten in de cel, zou kunnen uitleggen hoe ik die kreet bedoelde.
Dus raadde die vriend mij dat T-shirt sterk af.
Waarna ik dacht: wat valt die man door de mand. Reist al 40 jaar de wereld over, stoer, man van de wereld, en blijkt nu volkomen paranoïde? Want, dit is zo vergezocht, bizar, zelfs in een land als Thailand. Maar niet 100 % uitgesloten. Wat een mietemeut (dat woord heb ik trouwens gepikt van zijn vrouw, leuk verzonnen toch?)
Afijn, ik kon voor die vriend geen respect meer opbrengen, dit was het einde, en ik schreef hem: ik vind je een ouwe zak.
Ik was al 40 jaar met hen bevriend, en ik was er klaar mee. Die discussies telkens, met haar ook. Dat ging zo:
Ik scheld wel eens op toeristen. Dat snap je als je ziet wat massatoerisme aanricht in cultureel en ecologisch kwetsbare landen. Tot zij opeens riep: maar jij bent toch ook een toerist? Ik werd kwaad, en riep: je snapt toch wel wat ik bedoel, moet ik dat nog uit gaan leggen na zoveel jaar?
Ik heb daar 100 x over nagedacht, tot ik begreep wat zij bedoelde. Zij was bang, dat ik haar/hen als toeristen zag. Dat was ook zo, alleen, het waren mijn vrienden, dan neem je het hen niet kwalijk.
Wel, dat zij het verschil niet wilden zien, omdat ze dan in de spiegel keken.
Kijk, ik stuur altijd lange verhalen aan het thuisfront, want ik probeer mezelf in te leven in een land wat me zo fascineert, ik reis er elk jaar 3 maanden rond, liefst waar geen farang komt, waar ik de mensen observeer zoals ze zijn, zonder de invloeden van het westen. Wat natuurlijk deels een illusie is, maar deels ook niet. Wel , ga nu bij jezelf na of het glas half vol of half leeg is, dan kun je jezelf recht praten met de sneer dat ik naief ben, wel dat is een zeer werkzame houding als je een volk bestudeert: onbevangen, naief, maar niet onnozel. Daar zit voor de cynicus geen verschil tussen. Daar is ie cynicus voor.
Maar goed, van mensen die mij wel kennen/lezen, verwacht ik dat ze zien hoe ik me beweeg in zo’n land, ook al ken ik de taal niet. Ik wil weten hoe en waarom ze zo leven, en dat gaat verder dan de gemiddelde toerist, die schrijft over een kakkerlak of een piepende deur. Ik duik erin, verdiep me in artikelen zoals je die vindt op thailandforum, die soms oppervlakkig maar soms ook gedegen zijn. Ik toon hart en ziel voor de plek waar ik verblijf, en ben blij dat de managers van Long Beach Resort dat ook zien, en me zien als bijna familie, en als ik in september zou komen hoef ik helemaal niets te betalen voor mn bungalow/hutje. Ik schoon het strand, entertain de klanten op het terras met gitaar en liederen, als Joe met een wagen vol zakken ijs aankomt wil ik helpen sjouwen maar dat wijst ie rigoreus af.
Afijn, in mijn laatste week Thailand staan ze(die vrienden, zie boven) opeens voor mn neus, op het terras van Long Beach Resort. Een warm en uitbundig weerzien na 3 jaar gebrouilleerd te zijn. Het voelde als vanouds, twee uur lang halen we de schade in, want gezellig kletsen, dat konden we al die jaren volop, lange avonden bij het haardvuur, wijntje/rookwaar en ze kon lekker koken, thais ook.
Maar nu vrees ik dat zij denken: de ruzie vergeten en vergeven, we pakken gewoon de draad weer op, vergeten waar t over ging, en nu zal Rob wel weer es mailen en langs komen en wij zijn benieuwd hoe hij nou woont in dat bos daar in Salland, hij weet altijd geweldige wandelingen uit te zetten of fietstochten in zijn omgeving.
Maar helaas, ik ben verder, ik heb hier dus veel over nagedacht over de vraag: waarom loopt dit telkens fout, waarom begrijpen ze mij niet, en kost het zoveel energie om hen te begrijpen. Ik ben hierop uitgekeken. Ik wil hun mails niet lezen over het verloop van hun reis,( ze zouden na 2 weken Koh Chang doorreizen naar Nieuw Zeeland en daarna naar Bali). Dit waren toeristen, en wat ze beleefden interesseerde mij geen kloot. Zoals zij mij reisverslagen ook niet lazen, vertrouwde ze me een keer toe. Te veel letters, te vermoeiend, teveel boven hun pet.
Dit waren toeristen, en dat zouden ze altijd blijven. Met alle respect: ik heb er niks mee.

Wel als het mij voor de voeten gegooid wordt, zoals op dit forum ook gebeurde: ‘jij profiteert toch ook van de goedkope arbeid, als je een vent was bleef je thuis en maakte je je geld over naar een Thaise liefdadigheidsinstelling’. Of zoiets, ja hier zit knap dom volk, maar dat wist je al.

:mrgreen: :mrgreen:

Adrie
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 433
Lid geworden op: vrijdag 02 oktober 2009, 19:35

Re: Een gestrande vriendschap

#9 Bericht door Adrie » vrijdag 07 februari 2020, 16:28

Dat quoten kan heel anders inderdaad.

Neem een klein passage eruit op hetgeen je wilt reageren en opgelost.

ron
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 7520
Lid geworden op: zondag 15 april 2007, 16:21
Locatie: Amsterdam

Re: Een gestrande vriendschap

#10 Bericht door ron » vrijdag 07 februari 2020, 17:35

wanadee schreef: vrijdag 07 februari 2020, 16:01 Regeltje Ron, geen regeltjeS. Altijd weer dwars doen :neus:
Solly,zal het niet meer doen.....op voorwaarde dat jij niet meer zo quote :crazy:
"Zij die dansen
worden voor gek verklaard
door hen
die de muziek niet horen."

wanadee
Expat
Expat
Berichten: 3813
Lid geworden op: woensdag 23 december 2015, 03:20
Locatie: Korat

Re: Een gestrande vriendschap

#11 Bericht door wanadee » zaterdag 08 februari 2020, 01:25

ron schreef: vrijdag 07 februari 2020, 17:35
wanadee schreef: vrijdag 07 februari 2020, 16:01 Regeltje Ron, geen regeltjeS. Altijd weer dwars doen :neus:
Solly,zal het niet meer doen.....op voorwaarde dat jij niet meer zo quote :crazy:
Altijd weer het laatste woord, ik kwoot zoals ik dat wil :crazy:

jomel17
Expat
Expat
Berichten: 1560
Lid geworden op: zondag 26 november 2006, 18:13
Locatie: Khon Kaen

Re: Een gestrande vriendschap

#12 Bericht door jomel17 » zaterdag 08 februari 2020, 03:44

wanadee schreef: zaterdag 08 februari 2020, 01:25
ron schreef: vrijdag 07 februari 2020, 17:35
wanadee schreef: vrijdag 07 februari 2020, 16:01 Regeltje Ron, geen regeltjeS. Altijd weer dwars doen :neus:
Solly,zal het niet meer doen.....op voorwaarde dat jij niet meer zo quote :crazy:
Altijd weer het laatste woord, ik kwoot zoals ik dat wil :crazy:
Ook laaggeleterd wanadee...?? :angel:
หลงรัก

wanadee
Expat
Expat
Berichten: 3813
Lid geworden op: woensdag 23 december 2015, 03:20
Locatie: Korat

Re: Een gestrande vriendschap

#13 Bericht door wanadee » zaterdag 08 februari 2020, 03:45

jomel17 schreef: zaterdag 08 februari 2020, 03:44
wanadee schreef: zaterdag 08 februari 2020, 01:25
ron schreef: vrijdag 07 februari 2020, 17:35

Solly,zal het niet meer doen.....op voorwaarde dat jij niet meer zo quote :crazy:
Altijd weer het laatste woord, ik kwoot zoals ik dat wil :crazy:
Ook laaggeleterd wanadee...?? :angel:
Wa zeggie? :crazy:

Gebruikersavatar
serpay
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 2398
Lid geworden op: zaterdag 25 maart 2006, 19:19
Locatie: kleve en soms nang-rong

Re: Een gestrande vriendschap

#14 Bericht door serpay » zaterdag 08 februari 2020, 06:32

ook ik heb de moeite genomen om je stukje te lezen ,en geprobeerd het te begrijpen.
of je hebt eenhekel aan alles wat niet in jouw denkrichting past of je stopt met je drugsgebruik en komt weer terug op aarde.
kijk dan je schrijven eens terug en denk na.
Alfisti rebeli

ron
Volwaardig lid
Volwaardig lid
Berichten: 7520
Lid geworden op: zondag 15 april 2007, 16:21
Locatie: Amsterdam

Re: Een gestrande vriendschap

#15 Bericht door ron » zaterdag 08 februari 2020, 11:15

Meer wijsheden en warrige taal van Rob kunt U vinden https://bit.ly/38aPcXM

Afbeelding
"Zij die dansen
worden voor gek verklaard
door hen
die de muziek niet horen."

Plaats reactie

Terug naar “Reisverhalen”