Het Praathuis

[Joep]

Inderdaad,bij ons in BKK zijn de meeste wegen wel verhard.
Muv sommige soi's

[ron]

[ron]

[ron]

Wat zijn de 3 voordelen van Alzheimer?

1) Je leert altijd nieuwe mensen kennen.

2) Je kunt je eigen paaseitjes verstoppen.

en...oh ja,
3) Je leert altijd nieuwe mensen kennen.

[wanadee]

Wat zijn de 3 voordelen van Alzheimer?

1) Je leert altijd nieuwe mensen kennen.

2) Je kunt je eigen paaseitjes verstoppen.

en...oh ja,
3) Je leert altijd nieuwe mensen kennen.

[ron]

Jammer dat zo,n oude brug met moderne lantaarnpalen verlicht wordt.....

[wanadee]

Snap niet dat ze niet wachten tot er niemand in de weg staat om zon mooie brug op de foto te nemen

[ron]

Iedereen heeft maar haast,haast,haast............

[driver]

Iedereen heeft maar haast,haast,haast............

Binnenkort in Nederland heeft iedereen nog haast op de niet snelwegen
Die 100 km komt er aan maar eergisteren op weg naar Rijen werdt er al een stuk op 80 km gezet op de snelweg. Hoezo rijen?

[wanadee]

Iedereen heeft maar haast,haast,haast............

Binnenkort in Nederland heeft iedereen nog haast op de niet snelwegen
Die 100 km komt er aan maar eergisteren op weg naar Rijen werdt er al een stuk op 80 km gezet op de snelweg. Hoezo rijen?

Als ze het nu op 80 zetten valt 100 straks best mee
De klimaatgekkies moeten een pak voor hun broek hebben.

[ron]

twee hoertjes kletsen wat met elkaar.
Vraagt de ene aan de andere: “Wat ga jij dit jaar vragen aan Sinterklaas?”.
Waarop de andere antwoordt: “Ik denk mijn normale prijs!”

[wanadee]

twee hoertjes kletsen wat met elkaar.
Vraagt de ene aan de andere: “Wat ga jij dit jaar vragen aan Sinterklaas?”.
Waarop de andere antwoordt: “Ik denk mijn normale prijs!”

Twee nonnetjes lopen op de wallen en zijn nieuwsgierig wat het kost. Dus vragen ze aan een hoertje “hoeveel vraagt u aan mijnheer pastoor”, waarop de hoer antwoord “50 euro”.
Waarop de non zegt “ kan hij van mij voortaan de kolere krijgen met zijn reep chocola”.

[wanadee]

Ik was in de veronderstelling dat monniken na 11 uur smorgens niet meer eten. Maar er zit nu toch echt een monnik te eten in het restaurant waar ik zit om 12,30 uur.

[erik-kuijpers]

Er zijn afwijkende regels voor reizende monniken, zieke monniken en monniken op dieet. Als de man suikerziekte heeft kan hij om de zoveel uur moeten eten. Ik zie deze week een foto van monniken die de bloeddruk wordt gemeten: door een verpleegster.

[printen44]

Als ik met de monnik waarmee ik bevriend was, door Thailand reed, was die 12.00 uur regel niet van toepassing. Wel in de tempels. Dat eten rond 11.00 uur was een echte ceremonie. Veel gebeden en men at letterlijk voor twee. Oudere monniken en dieet-monniken waren vrijgesteld van die 12.00 uur regeling.

Maar in de middag en avond werd er op ruime schaal gesnoept met koekjes, cakejes en andere snoepwaren. Gedronken werd er uiteraard ook, maar ik heb nog nooit een monnik alcohol zien drinken, zoals bier etc.

Overigens, werd ik als niet-monnik, niet toegelaten bij de hoofddis, maar ik was wel op enige afstand aanwezig. Ik kreeg apart mijn eten op een tafeltje in die ruimte.

Nonnen, de vrouwelijke monniken, hebben geen status. Zij eten dan ook afzonderlijk in een aparte ruimte. Wat Analayo, aan de overkant van het meer van Phayao, is een groot tempelcomplex, waar ik vaak kwam. Dat complex heeft twee afzonderlijke tempelcomplexen. Het is behoorlijk uitgebreid. aan de voet van de berg een tempelcomplex en hoor in die berg het andere. Het is een meditatiecomplex met veel monniken en ook nonnen. In die jaren dat ik er kwam, heb ik veel gezien en geleerd over tempels en monniken in Thailand. Veel contact gehad met, zowel monniken als nonnen.

Mijn algemene indruk over Thaise monniken is dat een groot aantal een lekker leventje willen hebben en daarom monnik worden.

Maar ik heb ook monniken ontmoet die zeer sociaal waren en echt veel voor de arme bevolking deden.

Zo ontmoete ik een wat oudere monnik, die in het civiele leven vliegtuigmonteur was geweest op de grote vliegbasis van Udon Thani, tijdens van de Vietnamoorlog. Toen zijn kinderen volwassen werden en zijn vrouw overleed, werd hij monnik en was een groot vereerde monnik in Chiang Rai. Heel sociaal en deed veel voor de arme bevolking daar. Was geen meditatie-monnik, maar stak zelf goed de armen uit de mouwen. Liet scholen bouwen, die technisch onderwijs gaf aan leerlingen, wiens ouder arm waren. Hij kon immer zelf de grote lijnen als oud-technisch monteur aan die scholen geven. Een paar jaar geleden is hij overleden en zijn crematie was een happening. Nog nooit zo'n grote crematie bijgewoond.

Maar zoals in de jaren zestig in de westerse wereld gebeurde, de aantallen priesters en dominee's liepen hard terug, word in Thailand, het aantal monniken ook minder. Veel jongeren op een tempel-school, gaan het burgerlijk leven in en worden geen monnik. De "ontkerkelijking", liever gezegd, de "onttempelijking", is in Thailand ook in volle gang.