In de morgen rap naar het toilet, waar hetgeen normaliter in vaste vorm wordt gedeponeerd nu in vloeibare vorm naar buiten trad.
Geen ziekte of iets dergelijks, maar het effect van de kruiderij genaamd Laos.
Dat werkt bij mij altijd zeer laxerend, zeker gecombineerd met tenminste 7 rawiitjes.
Die pepertjes zorgen voor een enigszins brandend gevoel bij het verlaten van het lichaam.
Het effect daarvan is dan weer dat je moeilijk kunt vaststellen of je nu klaar bent of niet.
Enfin, na deze kwelling moest ik op pad.
Maar er zat mij een scheet dwars.
En niet een kleintje, nee een reusachtig exemplaar.
Zo eentje die je voelt zitten en die regelmatig aan de deur klopt.
Ach, gewoonlijk zoek je dan een wat discreet plekje op om hem te laten vliegen.
Of je laat hem vliegen en vervolgens kijk je je buurman verwijtend aan.
Maar als je aan de dunne bent, laat je dat wel.
Grote kans dat met de lucht wat land meekomt.
Dat geeft eventjes een lekker gevoel, maar dan...
Het schuurt tussen de billen terwijl het langzaam opdroogt en produceert over het algemeen een lucht die de mensen in je directe omgeving niet waarderen. En soms blijft het niet beperkt tot de mensen in je directe omgeving...
Gelukkig, ik kon het ophouden tot ik een toilet kon bezoeken.
Daar aangekomen ontplofte ik bijna. Met zeer korte tussenpozen verliet het gas het lichaam, zodanig dat ik met mijn billen zat te applaudisseren.
Uiteraard had ik mij deze kwelling kunnen besparen: het land bleef waar het hoorde.
Je hebt van die dagen...
