(3)
Daarnaast staat het gebouw voor de klinische patienten. Men heeft er zalen waar wel 20, 30 mensen liggen. Met een open verbinding naar de buitenlucht, geen horren voor de ramen of personeel dat niet weet waar horren voor dienen, geen luchtsluis, muggen alom en echt geen klamboe boven het bed.
Ik herinner me deze situatie van de dag dat ik Mart bezocht in Kuchi Narai en hoopte dat zo’n zaal een uitzondering zou zijn. Maar nee.
In de gangen en op de overloop aan de trappen: mensen. Veel mensen. Op slaapmatjes en dekentjes, ze koken daar ook hun potje, kinderen jengelen: men bivakkeert want Ooy of Mali is opgenomen en je kunt die moeilijk alleen laten..... We weten allemaal dat slapen op de kamer bij de patiënt ook gemeengoed is en men schuift daarvoor graag een sofa aan of de begeleiding slaapt op een matje onder het bed......
Of dat ziekenhuis een centrale keuken heeft ? Geen idee. Ik heb er niet naar gezocht. Het zou zo maar kunnen dat de familie voor eten zorgt en dat kan in ruime mate en dat laat ik je straks zien.
Maar er zijn ook kleine slaapkamers en het ziekenhuis is daar trots op en beveelt die van harte aan.....
Zestig bedden telt de afdeling met een/twee persoonskamers. En dan maar hopen dat ze niet vol zijn als je daar wilt liggen.
Aan de straat staat het hagelnieuwe tweede grote gebouw en daarin zit de eerste hulp, de wondbehandeling (daar ga ik in een ander artikel op in, ik ben nog lang niet klaar hier...), de gipskamer en andere diensten.
>>>
