Geen plokworst maar flubbervlees

[prajak]

Het is januari 2012 en we hebben de nieuwjaarsconsumpties achter de rug. Dat wil zeggen: IK heb ze achter de rug; een flesje wijn, een miniem stukje salami, een flinterdun plakje Nederlandse kaas, enfin, matigheid heerst zodanig dat de koelkast leeg is. Ik heb me weer eens laten gaan tot verdriet van Kai die met bestraffende blik aan mijn michelinbandje voelt en ook heeft ontdekt dat ik wel een beha kan gebruiken... Maar ik doe toch echt mijn best om af te vallen... Kai zelf nuttigt geen alcohol en neemt na 17 uur, ons diner, geen hap meer. Een flessie water, soms een zakkie ‘sjips…’

En omdat zij niet iedere dag kip wil eten (mijn voorkeur...), ze vindt kip slecht vlees, komt ze thuis met een stuk vlees dat de jus op tafel zal brengen en de bloemetjes op het behang !

Kai heeft verse lever gekocht.

“Dat lust je toch wel ?” Wat moet je dan ? Ja, ik lust gebakken lever en ook lever als snijvlees op brood. Praat je van pekelvlees ? Dat was in mijn laatste woonplaats in Nederland niet eens te krijgen en ik hou zo van een broodje halfom: runderlever en pekelvlees. Maar ik werkte regelmatig in Den Haag en daar sloeg ik het ruim in. Mensen, een broodje halfom, echte boter, witte peper…dan vreet je je toch ongans !

Nee, zeg ik, lever eten wij farang niet. Dat is orgaanvlees en slecht voor ons. Nou, dan eet ik het alleen op, heel nuchter, en ik krijg weer in hete lucht 'gebraden' kip. Heb wel een klein stukje gebakken lever geproefd en ja, het IS lekker, mensen !

Dan hoor ik dat ze naar Phanna Nikhom gaat, een 30 km westelijk van de stad Sakon Nakhon. Ze heeft daar jaren gewoond en gewerkt en net haar hut opgezegd want ze blijft bij mij wonen. Ja, feest in de tempel, doen ze ieder jaar, er komen tig tig mensen op af, en al haar familie en vrienden geven 1.000 baht. En of ik misschien nog ergens… Nou vooruit, die lap kan er nog wel af, 500 baht voor de bus ook, en blij neemt ze alles in ontvangst en kondigt aan naar de markt te gaan. Ik ga een dutje doen; dutje 2 want ik ben gepensioneerd en heb recht op 2 dutjes...

De volgende morgen zie ik buiten staan een koelhoudbox van polyzoveel spul en met grote maten, ik denk 70x50x30 cm. Ja, daar moet het vlees in voor het tempelfeest. Vlees ? Waar heb je dat dan verstopt ? Dan mag ik meekomen naar de twee manshoge koelkasten/vriezer die we hebben en gaan de vriesvakken open.

GGGadver !

Kijk, een streng karbonade, dat heeft een vorm. Zelfs als je vegetariër bent zul je dat herkennen als een vorm al ben je tegen het doden van dieren voor consumptie. Het heeft een vorm. Een mooi stuk biefstuk, een T-bone, een rib-eye, het heeft allemaal een vorm en is herkenbaar. Maar wat daar allemaal ligt …. Vormeloze ellende.

Het is flubbervlees. Zakken vol. Waar ze dat vandaan halen, Joost mag het weten, afgeschraapt van kop en botten ? En veel geel spul er bij. Vet ? Heeft een varken een geel orgaan ? Hoe dan ook, het is afschuwelijk geel gekleurd en het ziet er vreselijk uit en dat wordt straks gebakken en gevoed aan de gasten en de monniken ? Als laab ? Ja, zegt ze, dat is die 1.000 baht en iedereen is blij dat je die hebt gegeven. Want dat had ze al doorgegeven, ik kom met tig kilo vlees uit Nongkhai naar je toe.

Enfin, ze mag de rommel zelf inpakken in ijs en in die doos want ik blijf daar verre van. Met tape gaat de doos goed dicht zodat er geen lucht kan ontsnappen tijdens de busreis van 4 uur en ik ben blij als de tuktuk arriveert en de vlezigheden meeneemt en Kai er bij.

En ze hebben het overleefd, kan ik je vertellen.

Nee, geef mij maar een stuk plokworst. Of een broodje halfom met echte boter en witte peper.

Het blijft wennen in dit land. Maar zal ik hier ooit aan wennen ?

[Henk Korat]

Prachtig verhaal en zo herkenbaar.

Dat broodje halfom deed wel iets. Het water liep uit mijn mond.

[RuudThai]

Wij hebben hier in de buurt de Thai-French Butchery "Pon Yang Kam" in het gelijknamige dorp even buiten Sakon Nakhon. Grote slachterij met zowel de magere Thaise koeien als ook de betere oorspronkelijk Europese vleeskoeien. Het vlees is nationaal bekend, gaat naar de betere restaurants en wordt hier ook speciaal aangeprezen verkocht in de BigC.
Ze hebben er ook een restaurant bij waar je voor 300 baht een prima Tbone-steak compleet met garnituur kunt krijgen. En voor minder allerlei andere maaltijden met datzelfde goede vlees. We eten er dus wel eens.
In de bijbehorende winkel kun je alle soorten rundvlees kopen die een goede Nederlandse slager ook in z'n assortiment heeft.

Maar er komen ook regelmatig van die ouwe pickupjes mét luidsprekers op het dak langs en die laden hun koelboxen vol met een ondefinieerbare vleesmassa, inderdaad flubbervlees. Ingewanden, uiers, koeiekoppen en vermoedelijk allerlei schraapsels en pluksels uit het koeielijf dat niet voor restaurantconsumptie geschikt is.
En daarmee rijden ze naar de eenvoudige boerendorpjes in de omtrek van Sakon Nakhon en verkondigen luidkeels over de speaker dat ze "Neua Pon Yang Kam" oftewel vlees van Pon Yang Kam te koop hebben...... Maar wij kopen dat flubbervlees niet, ik haal bij hun slagerij wel een lekkere steak!

Regelmatig eten we bij zo'n barbequerestaurant, je weet wel, met een vuurpot op tafel. Onbeperkt opscheppen. Ik ben niet een erg grote eter, maar sommige Thai lijken voor een week tegelijk te willen bunkeren. Het vlees varieert nogal, de ene keer is het prima zacht vlees en de andere keer lijkt het wel flubbervlees, zo van die lellen en vellen met veel zeen erin.
Maar ja, dit is Thailand: qua restaurants geldt hier dat goede ervaringen uit het verleden geen garantie zijn voor de toekomst.....