Knippen, scheren en oorwurmen
Hij heeft een menneke er bij, de Remember Barber aan de oostkant van de stad. Een herensalon met drie heren zoals vroeger de zondagse hoogmis, pastoor en twee kapelaans totdat het mes in de uitgaven ging (of de ‘roepingenzondag’ geen heil meer bracht...) en er een leek kwam meedoen op het altaar.
Maar de kapper heeft een menneke er bij en die had ik vandaag en hij leeft nog als ik wegga. Want wat er daar allemaal mis is met ‘
den elektriek’ is schrikbarend.
Van de drie tondeuses moet ie iedere twee minuten er een wisselen want dan begint dat ding te ratelen en waar? Net naast mijn oor. Dan zie ik hem de naaimachineolie pakken en dan prt prt prt gaat het even iets beter maar begint het aan mijn oor te ruiken.
Meneer neemt een andere tondeuse en dan zie ik dat de kapotte een knoop in het snoer heeft en daar zit plakband. Bloedjelink dus.
Onder de wasbakken, juist: erONDER, daar zitten de wandcontactdozen en die hebben betere tijden gekend; aarding is er uiteraard niet, en ze zitten half los, of half vast, tegen de staanders van de installatie aan. Geen aarde-draad want de stevige tegelvloer is vast wel aarde genoeg.....
Mijn buurman in de stoel er naast laat de oren doen. Inwendig. Dan komen een aantal pennen tevoorschijn van zeker 15 centimeter lengte waarmee de kapper, of leerling kapper, of beginnend leerling kapper, de oren gaat reinigen.
Men sleept dan een TL-lamp er bij die in het oor schijnt en daar zitten ook al plakbandjes om de draden....
Maar het engste vind ik de oorwurmers zelf. Die pennen. Dat is een set van het type ‘hij klopt, hij veegt, hij zuigt’ (dit voor de ouderen onder ons) en een beetje mug zou zich niet schamen met een dergelijke set om in jouw huid te prikken en een bloedvat te zoeken...
Kijk en huiver:
https://www.youtube.com/watch?v=QXsSxy1BF0w
Enfin, ik laat het in de oren bij het minischaartje om de geluidstoegang weer perfect te maken en geef de jongeman een tip omdat ie afziet van het masseren van mijn rug. Ik kan er weer even tegen.